თბილისელები #7

კორპუსს მივუახლოვდი ნამდვილად არ მქონდა სურვილი სახლში ასვლის და ისევ ქსელებში ძრომიალის, რათქმაუნდა ისევ პირველის დანახვის გამო. სხვათაშორის კიდევ მეწვოდა ზურგი, ახლაც თქვენ თვითონ მოხოდეთ რატომ :))

ცალმხრივი გრძნობა? (თავი 6)

-კარგი,კარგი წავედი კარი მივუჯახუნე და დავწექი,არა ისე რამგრად დავღალეეე,ორსული ქალივით პრეტენზიულ ვიყავი,დამაცადე ჯერ სადხარ ეს მხოლოდ პირველი დღე იყო,ჩავიღიმე და დასაძინებლად მოვემზადე,მალევე დამეძინა..

ცალმხრივი გრძნობა? (თავი 6)

-კარგი,კარგი წავედი კარი მივუჯახუნე და დავწექი,არა ისე რამგრად დავღალეეე,ორსული ქალივით პრეტენზიულ ვიყავი,დამაცადე ჯერ სადხარ ეს მხოლოდ პირველი დღე იყო,ჩავიღიმე და დასაძინებლად მოვემზადე,მალევე დამეძინა..

ის ჩემშია! 5

მე- მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ რასაც ვფიქრობ ის არ მომხდარა ნერვიულად გავუღიმე, ყოველშემთხვევაში ჩხუბს ჯობდა. ყველა ბიჭი ერთნაირია მე უნდა მქონდეს ჭკუა და ამდენს არ ვსვავდე თან ის აბებიი.. მოიცა რა აბები? ეხლა შეიძლება გავგიჟდე.

-გამარჯობა, ცოლად გამომყვები? ( 8 )

მეგონა , ნანას უკვე ეძინებოდა და ზედმეტ კითხვებს თავს ავარიდებდი. სახლში შესულს იგივე მდგომარეობაში დამხვდა როგორშიც დავტოვე. - ვაა დედაა.. წავალ დავწვები

შენ ხომ არ იცი როგორ მიყვარხარ თავი 1...2...3...

დილით ჩემმა დამ გამაღვიძა,როგორც ყოველთვის,ავდექი ხალათი მოვიცვი სააბაზანოში შევედი თავი მოვიწესრიგე და სამზარეულოში ჩავედი. - ყავას დალევ ძილისგუდავ? - მიღიმის - არც კი ვიცი როდის ჩამეძინა, იქნებ ყავამ მაინც გამომაფხიზლოს - წყალს ადუღებს და

ბედისწერა (თავი 6)

გაიღვიძე ძილისგუდაა მესმის ვიღაც ნაცნობი ბიჭის ხმა მზემ უცბათ პირდაპირ თვალებში მომანათა და რამდენჯერმე შემანჭყრიეს კიდეც.უკვე დილაა 8 საათი სახლში არ გინდა?ადე ადე შენ წოლა არ გიხდებაააა.თვალები ნელა გავახილე,მოვისრისე და წინ წამოვიწიე,მე ქვემოთ

მ.ი. (თავი 3)

-არ უნდა უთხრა არავის ხომ იცი? -of course -მიყვარხარ -მეც უსაზღვროოდ დაო ხომ იცი,წამო დავიძინოთ -წამო ემოციებისგან დაღლოლ დაქანცულს სულ მალე მიმეძინა

ყვითელი სახლი(სრულად)

საქანელაზე ვჯდები, ვიცი რომ მიყურებ. უკვე აღარაფერს ქონდა აზრი რა მნიშვნელობა ქონდა რამე სხვას როცა ის იყო!

საშობაო ზღაპარი

საშობაო ზღაპარი იწყება შენი ფანტაზიიდან და მთავრდება იქ, სადაც შენი წარმოსახვა წყვეტს არსებობას.