სოფლის ნობათი [7]

ბევრი ხალხი არ იყო, დრო და დრო მიდიოდნენ და კიდევ უფრო ცოტანი რჩებოდნენ. ხუთნიღა შემორჩნენ ბოლომდე. დილის ექვს საათზე გარეთ გამოსულებმა შენიშნეს, რომ მთელი ეზო გადათეთრებულიყო. ბედნიერმა ახედა ცას თათულიმ, მერე ხელები წინ გასწია და ღიმილით დააკვირდა

ორი ბი­ლე­თი წალ­კო­ტამ­დე (თავი 4)

- აბა, რის­თ­ვის შევ­ხ­ვ­დით ერ­თ­მა­ნეთს? - კო­პებ­შეკ­რულ­მა ირი­ბად გავ­ხე­დე და ბლოკ­ნო­ტი დავ­ხუ­რე. - იმის­თ­ვის, რომ უკეთ გა­გიც­ნოთ... წმინ­და პრო­ფე­სი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით, - და­ა­კონ­კ­რე­ტა, - ერ­თი-ორი დღე მჭირ­დე­ბა, რომ ფორ­მა­ში

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (4)

-გამიშვი თორე უცოლშვილოდ დაგტოვებ იცოდე!-ჩემი ახალი მოფიქრებით აღფრთოვანებული ვყვირი და მარჯვენა ფეხს მუხლში ვხრი,წესით ამან უნდა გაამართლოს. მზერა ჩემი ფეხისკენ გადააქვს,აშკარად ხვდება რაც ვიგულისხმე, მრავლისმეტყველად მიღიმის და თეძოთი

წარსულის ლანდები თავი 14

შემდგარი ბედნიერება, ფიქრი იმაზე რომ დღევანდელი დღე სჯობია ყველა იმ წუთს რაც კი ოდესმე განუცდია და უარსებია, პირველი წუთი რომელმაც ბედნიერება აჩუქა ის იყო როცა ელენე ხელში დაიჭირა დაა გააცნობიერა რომ ის უკვე დედა იყო, მეორე წუთი კი ეხლა, უკვე

თეთრი სახლი (თავი 2)

მერე სწრაფად მომიახლოვდა და ყურში ჩამჩურჩულა: -იმედია მალე გაიხსნება გზები და მალე წახვალ არმინდა შენი გულის ტკენა და არც სხვა რამის. -მოიცადე რას გულისხმობ(სახე ამიწითლდა) -რას უნდა ვგულისხმობდე -რომ ვერ მივხვდი მაგიტო გეკითხები(

ალისია 5

შეშინებული მის ხელს კვლავ მისივე მუხლზე ვდებ,ხელს ძლივსღა ვუშვებ და საკუთარი ფეხების ქვემოთ ვილაგებ. -ალისია-იწყებს და ახლა თვით ის მეხება,ხელს ნაზად მოაცურებს კისრიდან ქვემოთ. სხეული მეწინკწლება,შეუმჩნევლად მეხუჭება კვლავ თვალები. ის კი არა და არ

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 22 დასასრული

საავადმყოფოში მივედით სადაც თორნიკე ლუკა მისი მშობლები და ანის დედ-მამა იყვნენ. - გამარჯობათ. - როგორ მიხარია, რომ აქ ხარ ძმაო.

უცნობის თვალთახედვა (ნაწილი II) 19:47

ის, რაც ქვევით იქნება მოთხრობილი, ჩემი ცხოვრების ნაწილია, რომელსაც ადრე ეგრეთ წოდებულ 'ნოუთში' უკვე კარგახანია ვწერ, არ ვიცი რამდენად საინტერესო იქნეა თქვენთვის, მაგრამ, მნიშვნელობა არ აქვს. უბრალოდ მსურს ეს აზრები, რომლებიც უკვე ყოველ წუთს

გოგონა პატარა ოცნებით (სრულად)

- მაგდა, დედიკო, გაიღვიძე. - ჯერ კიდევ ძილის საბანში გახვეულს მეძახის ტკბილი ხმა. - შუადღეა უკვე გენაცვალე. - ჰო დე, ვდგები რაა. - ძილ-ბურანში მყოფი ვალაგებ ჩემს საწოლს და იქ გავდივარ, საიდანაც ორი წუთის წინ მეძახდნენ. ასე იწყება ჩემი ყოველი დღე

ყველგან გამოგყვები (12)

-ამას არ გაპატიებ! შე ძ**** გაეთრიე სანამ ძალა ვიხმარე!-დაჩიმ მაგიდა ააყირავა-მეორეჯერ აღარ დაგინახო! -დაჩი... მ-მე ხომ... რაა გეწყინა საყვარელო? შენთვის ხომ არ მითქვამს ცუდი რამ? -გაეთრიე!!!! დროზე!!!