ექიმი დეტექტივი 16

აშკარად გამიხარდა დემეტრეს ნახვა. მგონი მომენატრა კიდეც... იქნებ მასაც მოვენატრე, ახლა რომ ჩამეხუტოს ალბათ აქვე წამივა გული. თითქოს დრო გაიწელა, ჩემსკენ მომავალს გზა არ დაელია -ჩემი ნახვა ასე თუ გეწყინებოდა რას ვიფიქრებდი ლილი ადგილიდან არ იძვრი

არ მოკვდები (თავი 17)

-სხვა გზას მიტოვებ? კაი წავედი მე და აბა შენ იცი-გავიდა სპორტზალიდან. კატომ მიუტანა მაკიაჟის დიდი ყუთი უცებ დაეხმარა ყველაფრის დამალვაში და ანი წავიდა ანდროსთან. სახლში მარტო ლიკა და ანდრო იყვნენ. ორივეს რეზი და ლიზი ეკავათ ხელში. არწევდნენ. ანის

გიორგაძე ნინა (9)

შავი,ტანზე მომდგარი,მხრებამოჭრილი,მოკლე კაბა მოირგო. ფეხზე მაღალყელიანი,შავი ბათინკი შეარჩია. ქერა თმა დაივრცხნა და გაშლილი დაიტოვა. თვალებზე შავი ჩრდილები გაიკეთა,რომლებიც მის მწვანე თვალებს უფრო გამოკვეთდნენ. წითელი პომადა ბავშვობიდანვე

შეხვედრა (4)

- ვიძახდი.. მაგრამ შეიძლება ვცდები, გარემოება ისეთი იყო რომ ნორმალურად ვერაფერს ვარკვევდით, მეგობრები, ნათესავები, ოჯახი ყველა ერთად გვავიწროებდა და ვერც ველაპარაკებოდით ერთმანეთს, ძალიან რთული და ჩახლართული სიტუაცია იყო! - ვერ ვხვდები, რა მოხდა

ჭინკობისთვე IV აღმოჩენა

დილით ოთახი ისევ მზის სხივებით აივსო. გარშემო მიმოვიხედე და უცნაურ ღამეზე დავფიქრდი, იატაკს დავაშტერდი. ძირს პატარა კენჭები ეყარა, თუმცა მათში განსხვავებული ვერაფერი შევნიშნე. ფანჯარასთან მივედი, მინას დავაკვირდი, გაბზარული არ იყო. ფანჯარა გავაღე და

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან.

30-ში დილით ჩანთა ჩავალაგე და გაგუაში წავედით, ეზოში ჩვენი სამეგობრო და ნათესავები დაგვხვდნენ, ელოდნენ ბავშვების დაბადებას. სანამ შემიყვანდნენ დედას, მამას და ჩემს ტკბილ დედამთილს ჩავეხუტე და შევედი. მშობიარობას ჩემი თხოვნით ლევანი ესწრებოდა, ის

ბედის საჩუქარი თავი 1

მთელი ღამე ვცდილობდი დაძინებას. თვალებს დავხუჭავდი. ვცდილობდი მორფეოსის სამეფოში გადაშვებას, მაგრამ ამაოდ. როგორც კი ჩამთვლემდა კოშმარი მესიზმრებოდა და მეღვიძებოდა. ასე ვიწვალე მთელი ღამე. გამთენიისას, მაშინ როცა ერთი პირი წყალსაც ჩაეძინებაო, როგორც

ჩემი სამოთხე (თავი 5)

აღფრთოვანებული ათვალიერებდა ელენე თბილისს და ბედნიერებით სახე უბრწყინავდა,თაია კი წყნარად,ნელი ნაბიჯით მიდიოდა და ფიქრობდა,უკვირდა აქამდე როგორ ვერ დაათვალიერა ღამის თბილისი.ისევ ადამიანებს ათვალიერებდა და ფიქრობდა რატომ ცდილობდნენ ადამიანები

გრძნობების მელოდია (სრულად)

-ესმეს ანუ....- შეუმჩნეველი ღიმილი შეეპარა მარგველანის ბაგეებს, ნელა წამოდგა დივნიდან და სავარძელში მჯდომ ჯანხოთელს მიუახლოვდა, ძალიან ნელა დაიხარა მომღიმარი გოგონასკენ და ოთახის კუთხეში მდგარი პატარა ლამპის შუქზე ვერც ვერავინ შეამჩნია,როგორ აცდა

მდიდრების თამაში 6თავი

ყველას ეგონა ორთა ბრძოლა გაიმართებოდა, რადგან ირმა არასოდეს, არავის, არაფერს, არ პატიობს. მაგრამ აქ არ იყო არაფერი ზედმეტი, აქ თვითეული სიტყვა სიმართლე იყო, გულის ტკივილით ნათქვამი. ოდესღაც ვიღაცას ხომ უნდა ეთქვა სიმართლე და ეს ვიღაც აღმოჩნდა