დილის არომატი - 2

- ყველას ცხოვრებაში გამოჩნდება ადამაინი , რომელიც მის ცხოვრებას მთლიანად შეცვლის ... რა მნიშვნელობა აქვს , ის მოგაყენებს ტკივილს თუ გაჩუქებს უდიდეს ბედნიერებას ... მთავარია ვერავინ გახდება ისეთი , როგორიც იყო ძველად ... თავის დროზე შენ მე ჩემცვალე ,

მარტოსულობის უპირატესობა (თავი 5)

ბათუმში პირველად ვიყავი, არ წარმომედგინა თუ ასეთი ლამაზი იქნებოდა, ჰორიზონტზე დიდად გაშლილი მოკამკამე ზღვა.. მე და დედა ერთად ვსეირნობდით, სანდრო კი თავისი სტიქიებით გართული იყო და მარტო დაიარებოდა, არა, ვიცოდი რომ რაღაც აწუხებდა, მაგრამ იმისთვის

სიყვარული როგორც ასეთი (ნაწილი 5)

- კარგი რა თაკო ნუ ბოდავვვ - ვუთხარი ბუზღუნით - ოოოო წამო გინდა ყავა დავლიოთ? - კარგი იქნება იქვე ახლოს კაფეში შევედით, ყავა დავლიეთ, ვილაპარაკეთ. ტაქსი გავაჩერეთ ჯერ თაკო დავტოვეთ მერე სახლში წავედი. ბედნიერებისგან სახლში შევფრინდი, რატო

როცა სიცოცხლე არ გყოფნის სიყვარულისთვის 2

ალბათ გიკვირთ არა ასე უცხო ბიჭს რომ ვკოცნი შემდეგ მასთან ერთად დასასვენებლად მივდივარ და მშობლები არაფერს მეუბნებიან?ხო ეს იმან განაპირობა რომ მე უკვე ერთი ექვსი თვეა ვებრძვი ჩემს სიკვდილს ლეიკემიას.ქიმიაზე უარი ვთქვი რადგან ჩემს დარჩენილ ცხოვრებას

უსაზღვრო სიყვარული! (სრულად)

დრო ზოგჯერ გვაშორებს ადამიანებს, ხან კი გვახვედრებს.. დროის სისასტიკისგან არავინ არ ვართ დაზღვეულები. დრო ხან იქით - ხან კი აქეთ წაგვიყვანს. დრო თეატრია - ჩვენ კი მისი პერსონაჟები ვართ.

სიყვარულია ბედნიერება 1

ფანჯარასთან მარტოდმარტო,სასოწარქვეთილი ცრემლგარეული თვალებით იჯდა და სიგარეტს დიდი მონდომებით ექაჩებოდა.ფიქრობდა ნუთუ შესაძლებელია დედამ მსგავსი რამ გაუკეთოს შვილს?ან შესაძლებელი ის თუა საყვარელმაა კაცმა თუ შეუძლება დაგმართოს უსიცოცხლოობა.ფაკტი კი

სასურველი (თავი 6)

უფფ რა ცივია ქვა, ახლა მახსენდება რომ ფეხშიშველი ვარ და სკუთარ უყურადღებობაზე ვბრაზდები. "ერთი საფეხური" ვითვლი გონებაში "ორი" ... "სამი" ... "ოთხი" ... "ხუთი საფეხური" ... "ექვსი" და ვიღაცის თბილ სხეულს ვასკდები. "ვაის" ჩურჩულით ვიცხადებ

ჩვენ (შვილის კვალდაკვალ ნაწილი 3)

ხელში ჯაბამ ამიყვანა და მკლავებში შემიფარა,ბუნდოვნად ვარჩევდი სიტყვებსა და გამოსახულებებს შემდეგ კი უბრალოდ დავხუჭე თვალები.დილით კი ჩემს საწოლში გავიღვიძე,დამჩერებოდა მომლოდინე ჯაბა და როგორცშეატყო თვალები გავახილე მეძგერა

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან. (მეხუთე

მაკა და დიმა 15-იანვარს გავაცილე საქრთველოში, არ მეთმობოდნენ, მაგრამ სხვა გზა არ იყო. სახლი ისევ დაცარიელდა, ისევ მარტო დავრჩი.... გადიოდა დღეები, თვეები.... მე და გუგას შესანიშნავი ურთიერთობა გვქონდა, იშვიათად ვჩხუბობდით,

SONADOR 2 ( ისტორია შეუფასებელ მეგობრობაზე )

გაცეცხლებული ვიკეტები ოთხში და აცრემლებული თვალებით ვაშტერდები ფოტოს რომელზეც ასახულია როგორ ერთობიან ჩემი მეგობრები ბაკურიანში . ეს წინა წელს იყო და გარკვეული მიზეზებისდა გამო ვერ წავედი თუმცა