ზეცა თავისას არ კარგავს! -5-

''-ჭირვეული პატარძალივით მეკინკლავები, მაგრამ საქმე იმაშია, რომ მე არ ვარ მზრუნველი და სულგრძელი ნეფე.-შედარებას ახდენს მამაკაცი. -ქართულში რა ნიშანი გყავდა, შიო? მე ხუთიანს არ დაგიწერდი. თუ ათიანები იყო უკვე შენს დროში?-დამცინავ კითხვას ვაგებებ.''

ცისარტყელა (დასასრული)

ეს არის ჩვენი პატარა ისტორია! ახლა მე და ბათუ აივანზე ვდგავართ და ცისარტყელას ვუყურებთ, თან ცხელი ჩაის ფინჯნით ვითბობთ ხელებს. ცისარტყელაა ჩვენი სიმბოლო!

თბილისური ფორსაჟი (ნაწილი II)

-კესო მომავალ კვირას რბოლაა. საუკეთესოები იქნებიან, მაგრამ...-რა მაგრამ?- რბოლის ხსენებაზე კესოს თვალები აუციმციმდა.-გუნდური რბოლაა. თითოეულ გუნდში უნდა იყოს 3 ადამიანი. იმარჯვებს ის გუნდი, რომლის ბოლო მრბოლელიც პირველად

სამთვალა ყორანი (სრულად)

- ბებიაა მე გიჟი არ ვარ ბებიაააა. მე დებორა ვარ დებორა თეთრ კოლიდორში სასოწარკვეთილი ხმა აღწევდა და გაცრეცილ, უფერულ გარემოს კიდევ უფრო მეტ სითეთრეს სძენდა.- ახალია?წარბები აათამაშა დაბალმა, პუტკუნა ქალმა და გამხდარ,

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან.(მეორე

გუგაც გაჩუნდა, ჩამეხუტა უსიტყვოდ ვისხედით. მისი სიტყვები მედგა თვალწინ, რაღაც უცნაური შეგრძნება მქონდა, ბოლოს სიჩუმე ისევ მე დავარღვიე. -გუგა ხომ არ წავიდეთ? გვიანია უკვე და... -წავიდეთ კი, თან რაღაც აცივდა, ჰო მართლა, მაპატიე თუ რაიმე გაწყენინე.

სიყვარულო ჩემო (ნაწილი2)

თუმცაღა ვალდებულება მაიძულებდა ნიკთან ერთად ამ ღამის გატარება,ვფიქრობდი მე რომც არა მასწავლებელი იულია ჩემს მეწყვილედ მაინც და მაინც ნიკს აირჩევდა.გადავხედე ანა,სდიდხნიანი ყოყმანის შემდეგ ანას იმედიანი სახის წყალობით დავთანხდი ამ აზრს და

ჰელოუვინის ღამე

ლილემ დილით თვალები ზანტად გაახილა და მის ნაცრისფერ და არეულ ოთახს მოავლო თვალი.საშინლად ეძინებოდა რადგან გუშინ მთელი ღამე ხატავდა და არ დაუძინია.უნდა ამდგარიყო რადგან სკოლაში ქონდა წასასვლელი და არ

ჩემი სამოთხე (თავი 4)

ცხოვრებაში პირველად ვგრძნობდი,რაღაც უცნაურს,განსხვავებულს.ადამიანი მთელი სიცოცხლე გაორებულია,გაორებული კი არ არის ყველაფერი ორი აქვს მომადლებული ბუნებისგან,არა მარტო ფეხი,ხელი,თვალი თუ ყური-ფიქრიც,მიზანიც,თვალსაზრისიც,სურვილიც.მდინარესავით ორ ნაპირს

შემთხვევითი სიყვარული-ნაწილი 9

აღარ ვიცოდი რაგამეკეთებინა, არმეგონა ლიზას თუ მოვწონდი. უცებ ხელები ამიკანკალდა, გულმა ბაგა-ბუგი დამიწყო. რვიცი ამ 5 წუთში სასწაულად გავბედნიერდი. ლიზას მოვწონდი. არვიცი მიყვარხარს რო მეტყვის მერე რადღეში ვიქნები წარმომიდგენია. ასეთი ბედნიერი რატომ

სიყვარულო ჩემო (ნაწილი 1)

დროსთან ერთად,გადის საათები,წუთები,წამები და მათ შორის წარსულზე მოგონებანიც. ფანჯარასთან ჩაფიქრებული კი ვაანალიზებ რომ დრო და დრო მტკივნეულად თუ საამოდ გვედება გულზე ხიჭვათ განვლილი წლები. ზამთრის სუსხსა და სიცივეში,პლედში გახვეული ვზივარ