სიყვარულის შიშის სინდრომი (5)

-გამარჯობა ბატონო მამუკა - ძლივს გადავაბი ეს სამი სიტყვა ერთმანეთს და შიშისგან ჩემს ტუჩებს კბენა დავუწყე -რისი შეგეშინდა კატო? - მისი ხმა ძალიან მშვიდი იყო რაც ცოტათი მეუცნაურა -არაფრის , უბრალოდ... - არ ვიცოდი სიტყვა როგორ დამემთავრებინა ამიტომ

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 22)

-მოიცა... ტყუპები? როგორ თუ ტყუპები. ჩვენ... ხომ... ერთი-ანკა დაბნეული იყურებოდა ხან ექიმს შეხედავდა ხან ერეკლეს რომელსაც სიხარულისგან სახეზე ღიმილი ყურებამდე ჰქონდა.

stokholm syndrome #8

ლილი გულაღმა იწვა სინდის შელახულ, მტვრიან დივანზე, თვალებით სიბნელეს მიშტერებოდა და, თითქოს ამ ნესტიან სარდაფში კი არა სადღაც სხვაგან იყო. ამ სამყაროზე ბევრად შორს, ნაკლებად დესპოტურ მხარეში, სადაც ყველაფერი ფერადი იყო.

ცვლილება ან ჩანაცვლება 4

- ვაიმე ამათ შეხედე. არ გაიტლიკეს ენები? ხო და თუ მასე ძალიან მაგრები ხართ მაშინ იმაზე მაინც იზრუნეთ რომ ორმოაცდაათი წლით უფროსი ადამიანები არ შეგიყვარდეთ და ამის გამო სკოლაში სალაპარაკოები არ გახდეთ. - - როდის მერე ღელავთ ასე ჩვენს მომავალზე? არ

როგორც დაიწყო ისე დასრულდა (2თავი)

-აუ ნინი დროზე ჩაიცვი რა. როდემდე გელოდო? -უკვე მზად ვარ. მოვდივარ ქეეთ. -კარგი დროზე ქვემოთ დაგელოდები. გოგონები ჩასხდნენ ნინის მანქანაში და გაუყვნენ გზას.

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება.....(მეოთხე თავი)

სანდრიკასგან ახალი არაფერი ისმოდა. იმ დღის შემდეგ რაც გაიგო ჩვენი შვილის შესახებ აღარ გამოჩენილა. სულ ტელეფონს დავყურებდი, ყოველ დღე მის ზარს ველოდი. მე და ლიკო ექიმთან მივედით კონსულტაციაზე, ლიკო 3-კვირის ორსული იყო, მე 2-თვის და 2-კვირის.

''ორმაგი ცხოვრება'' (მეცამეტე თავი)

ლილი თავის საძინებელში შევიდა. ვიკას ძიძა ოთახს აწესრიგებდა, მაგრამ მისთვის ერთხელაც არ შეუხედავს. როცა საქმეს მორჩა უსიტყვოდ გავიდა იქედან. ოთახი ნათელი იყო. რადგან ვიკას მოპირდაპირედ იყო ქუჩის მაგივრად უკან ეზოს გადაჰყურებდა. ლილიმ ეზოში

საბედისწერო ზაფხული (2 თავი)

მთელი 1 კვირა გარეთ არგავდიოდი, თავს საშინლად ვგრძნობდი, მთელი ცხოვრება ნამდვილ, ზღაპრულ სიყვარულზე ვოცნებობდი, მეგონა ეს სიყვარული ვიპოვე მაგრამ ეს ის სიყვარულიარ ყოფილა რომელზეც მე ვოცნებობდი ესხომ სიყვარული საერთოდ არიყო. მინდოდა რამე მეთქვა

ტკივილგამაყუჩებელი (თავი 3)

-ეშმაკობ!- გამაფრთხილებელ ჩაცინებას ვნებიანი კოცნა მოყვა ლავიწთან. გამახსენდა ბოლოს ასე,რომ ვიეშმაკე რა მოხდა და დანაშაულზე რომ წაასწრებენ იმ ბავშვივით ამიწითლდა ლოყები. ჩემი სიჩუმით გაკვირვებულმა ნიკომ ოდნავ უკან გამწია

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 5)

ყოველთვის ჩაკეტილი ადამიანი ვიყავი მუდამ ვერიდებოდი ჩემს პრობლემებზე სხვებთან ლაპარაკს მაგრამ მიშო ის ადამიანი იყო რომელიც ყველაფერს მავიწყებდა. არასდროს არავის თვალწინ არ მიტირია, მე კი ამას მეორედ ვაკეთებდი...