სიცოცხლეს დაბრუნებული [ დასასრული ]

-ბავშვს ყურადღება არ უნდა მიაქციოთ გზაზე რომ გადმოდის? რანაირი დედა ხართ? (გავიგონე მანქანიდან ვიღაცის ხმა, მაგრამ ყურადღება არმიმიქცევია და ნიაკოს სახე დავუკოცნე... -ჩემო პატარა მეტი ასე აღარ შეაშინო დედა ძალიან გთხოვ -ალა დე ნუ ტილი ლა, ლატო

ლილი !3

ველაფერი რთულდება როცა იმედი გიცრუვდება, იმედი იმის რომ ის ადამიანი შეიცლება შენთვის ან სხვისთვის რა მნიშვნელობა აქვს, როცა გრძნობ როგორ გამჯობინებს სხვას, როცა ყველაფრისმიუხედავად მიცემულ შანსს ფეხიტ თელავს შენ უბრალოდ აღარ გაქვს სურვილი აპატიო,

სიყვარულის უარმყოფელი(ნაწილი7)

ნიკას გამოჩენამ სოფოს ცხოვრება ძირფესვიანად შეცვალა, თითქოს ფრთები გამოესხაო უკეთესებისკენ შეიცვალა, უფრო ხშირად იღიმებოდა, მამამისზე და მისი ცხოვრების წესზე, თუ უწესობაზე ნაკლებად ფიქრობდა უკვე აღარ აინტერესებდა, მთლიანად

რეალური ცხოვრება(10)

-ნუ მეხები. -მარ მომისმინე........-აჩი წადი აქედან ხომ ხედავ ცუდათაა მარი აქ ბოდიშის მოსახდელათაც არ მოსულხარ. რა გაიგო არასწორედ ერთად გეძინათ შენ და იმ ბოზს. რა უნდა აუხსნა ვერ ხვდები რომ დიდი შეცდომა დაუშვი. გამახსენდა ყველაფერი და უკვე ნეპირზე

შენს მეზობლად (ნაწილი 17)

ლუკას წასვლამ ყველა გააკვირვა. განსაკუთრებით გაოცებული საბა იყო, რომელიც ვერაფრით ხვდებოდა, რატომ არ გააღვიძა ლუკამ და არ უთხრა, რომ მიდიოდა; კარგად ვერთობოდითო, წუწუნებდა ბიჭი და ვარაუდობდა, რომ აქედან მოყოლებული დასვენება მოსაწყენი გახდებოდა,

sounds of silence (5)

-ბევრი დრო არმაქვს ასე რომ გეტყვი.... იცი? მე ერთი პატარა საიდუმლო მაქვს... პაწაწინა და ცუდი საიდუმლო... რომელსაც ვერასოდეს გაიგებ... იმიტომ რომ.... აქ ჩალპები... და მე აუცილებლად ვიძიებ შურს... ყველა ის ვინც გიყვარს.... ზურგს შეგაქცევს... შენ შეცდი

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეცხრამეტე, დასასრული)

-ვაიჰ დავიღალე. - სუნთქვა გახშირებული დავჯექი სავარძელზე და თავი უკან გადავწიე. -რა დაგემართა რძალო? - სანდრომ რაც გაიგო რომ ორსულად ვარ ცუდად აღარ მეხუმრება და ნორმალურად მექცევა. -კიბეზე სიარულით დავიღალე. აღარ ემიძლია...-ხვალ წავალთ და დაისვენებ

სევდისფერი ცისარტყელა თავი 7

თვალი გავახილე… ცხვირში წამლების სუნი მეცა. თავდაპირველად ვერ გავაცნობიერე, სად ვიყავი, მაგრამ ჩემს თავზე დაკიდებულ წვეთოვანს რომ მოვკარი თვალი, მივხვდი, რომ საავადმყოფოში ვიწექი. გამახსენდა გულის წასვლაც და ძლიერი ტკივილიც, მუცლის არეში რომ

Bikers' Life (14)

წინა თვაში გააშკარავებული საიდუმლოს შემდეგ, ახალ ეტაპზე გადავდივართ. ვიკა ორმაგ თამაშს იწყებს...-სად მიდიხარ- მიხვდა რო ვერ გადამათქმევინებდა და დანებების ნიშნად ამოიხორა -მოტოციკლეტით გავისეირნებ ცოტას, ზოგზოგიერთებს ჭკუის სწავლება არ აწყენთ -

ვაჩე ვიბლიანი დასასრული

ალბათ იფიქრებთ რამ გააგიჟა ეს გოგოო... დიახ მართალი ხართ, ნამდვილად გაგიჟებული ვიყავი ალექსანდრეთი, გაგიჟებული და ასევთქვათ მისით აღფრთოვანებული. რემარკის სიტყვები მახსენდება, სადაც გვეუბნება რომ ქალი ან უნდა გააღმერთო ან საერთოდ დაიკიდო. ვაჩე