ჭავჭავაძის ასულო ჩემი ხარ! (11)

-11-ანასტასია რომ არა ის არაკაცი შემომაკვდებოდა,როცა ანასტასიაზე ვიყავი მოხვეული გავიგონე თოფის ხმა თავიდან ვიფიქრე რომ მე მომხვდა და ტკივილს ვერ ვგრძნობდი მაგრამ როცა ვიგრძენი როგორ ჩამოუვარდა ჩემი კისრიდან ტასოს ხელები და ძალაგამოცლილი ჩემს

ცნობისმოყვარე (სრულად)

უცნობმა კი იარაღი დაუმიზნა, შემდეგ წუთს კი კახა ბიძია სავარძელზე გადაესვენა, მე კი ხმამაღლა შევკივლე. ვხვდები, რომ ჩემს კივილს ის ვერ გაიგებდა, მაგრამ იმავე წამს ჩემსკენ მოაბრუნა თავი და ბინოკლში კარგად დავინახე მისი ცივი მზერა. როგორც კი მივხვდი,

დაბრუნება (6)

-ეს რას ნიშნავსსს ? როგორ თუ შენი მთლიანი წილი მიეცი ? ჰა ? იმედია,ჩემიც არ აჩუქე, ან საერთოდ არ უნდა გეთქვა თუ ამერიკაში აპირებდი წასვლას, ჰა ? მე მარტო მტოვებ ? მარტო რა ვაკეთო,შენს გარეშე ? ჯერ დათო,მერე მშობლები ახლა კიდევ შენ მტოვებ, რატომ ?

გაურკვევლობა(თავი2)

არც ვიქტორიას და არც ჰარის იმ შემთხვევის შემდეგ არ უნახავთ ერთმანეთი. ყველანაირად ცდილობდნენ თავი აერიდებინათ ერთმანეთისთვის და კარგად გამოდიოდათ კიდეც, მაგრამ ერთ დღეს, როცა ვიქტორია ლოგანთან შევიდა ყველაფერი სხვაგვარად მოხდა. ხომ გაგიგონიათ

სიყვარული და ტკივილი (29თავი)

მაიას გამო თიკო ძალიან ღელავდა. სურდა ეს სანდროსთვის გაემხილა, მაგრამ პირობას ვერ დაარღვევდა. ყველაფერს უხალისოდ აკეთებდა, რაც სანდროს არ გამოპარვია. -თიკო რა გჭირს შეგიძლია მითხრა? -რა უნდა მჭირდეს? რაზე საუბრობ? -რავიცი რაღაც უხასიათოდ ხარ, რა

ჯილდო (2 ნაწილი)

ლონდონი, 1854 წელი. *მე მოვალ შენთან,მოვალ მაშინ, როცა დადგება ჟამი. მოვალ შენთან და წყვდიადს შემოვიფარებ სუდარად, წყვდიადი ფარავს მკვდართა ძვლებს...*

ლაკშმი (პროლოგი)

სიყვარულის ქალღმერთმა აფროდიტემ გამომიგზავნა ვარდისფერი სათვალე-სიყვარული.ამისთვის მას გულწრფელი მადლობა,რადგან ასეთი საჩუქარო ყოველი გოგოსთვის ბრილიანტია.

ლოგიკური დასასრული

გამარჯობათ ^_^ ესე იგი მევარ გვანცა დაა ეს არის ჩემი პირველი მოთხრობა <3 რავიცი ძალიან გამიხარდება თუ მინიმუმ 5 მკითხველი ეყოლება ^___^ :დ <3 ჯერ პატარაა მაგრამ თანდათან გავზრდი :დ

გამომკვები ცოლად! (თავი 4)

კატოს ნაამბობი: დილით დამძიმებულს გამეღვიძა, მაგრამ ჩემს სახეს მაინც ღიმილი არ სცილდებოდა, ალბათ ცხოვრებაში ჯერ ასეთი შემთხვევა არ მქონია, როცა ჩემში ორ გრძნობას, შიშსა და სიმშვიდეს ერთდროულად დაედოთ ბინა. საწოლიდან წამოვდექი თუ არა აივანზე

გიჟი გოგო შარშია(5)

თავისკენ მიმიზიდა და შუბლზე მაკოცა. გავოცდი რადგან შუბლზე კოცნით შემოიფარგლა, თუმცა ამ ფაქტმა გამახარა კიდეც მეშინოდა რომ ტუჩებზე დამაცხრებოდა და მერე თვალებში ვეღარ შევხედავდი, მაგრამ არა გადავრჩი.