ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (11)

_ დერეფანი ცარიელია _ ჩემს ყურთან ჩურჩულებს დათა. სიცილი გვიტყდება და თვალებს ვახელ, ცალი ხელით კი ბორბალზე დათას ხელს ვეჭიდები წონასწორობის შესანარჩუნებლად. დათა გიჟურად მიაგორებს ეტლს და ხმადაბლა ხითხითებს, მე კი მეცინება და ვერ ვჩერდები მაშინაც,

უმთავრესი როლი -2-

''-მალე მოვლენ!-აჟიტირებული ყვირის ის. -ვი-ინ?-ნაჭერს ვზომავ და თავს მაღლა ვწევ. -შენ რა... დაგავიწყდა? ახალი მსახიობები.-მხრებს სასაცილოდ ათამაშებს ანა. -ა, ხო. მერე რა გიხარია? ვახტანგი საერთოდ ვეღარ მოიცლის შენთვის.-ვახსენებ გულისტკივილს.''

თოვლიანი ტიტები(ნაწილი lll)

ამის გაგონებაზე სხეული დამესერა.ცეცხლი წამეკიდა.სახანძროც ვერ ჩამაქრობდა. -ადამიანურად გეუბნები,დამტოვე. -სათქმელი ვთქვი. მე მიშოს ოთახში დავიძინებ,-გაიღიმა და კიბეებზე ავიდა.

ისევ? 2

ღამის ოთხი იყო ახალი ცაწოლილი იყო ტელეფონი რომ აზმუილდა, ლილი რეკავდა. -მარიამ სანდრო ავარიაში მოყვა- ამოიტირა ლილიმ. -რა ? - გიოს მანქანით დაიმტვრა.

მესხები (15)

დამირეკა,საშინელი,განწირული ხმა ჰქონდა,სადაც იყო ძლივს მითხრა. მალევე მივედი იმ ადგილას და იცი რა დამხვდა ? სანდროს დანა ჰქონდა ანას ყელთან, ის მემუქრებოდა, თუ მე, მას დავუთმობდი ყველაფერი მშვიდობიანად ჩაივლიდა,ხოლო თუ არა და აანაა-ხო (ნუკა) -და რას

სიყვარული და ტკივილი (21თავი)

-სანდრო მე შენთვის საჩუქარი მაქვს. -საჩუქარი? შენ კარგად ხარ? დავიჯერო დღეს დაბადების დღე მაქვს? -არა, ისე უბრალოდ არ შეიძლება საჩუქარი რომ გაგიკეთო? დიდი არაფერია. აი ეს შენ.

შენი ცუდი ბიჭი (1)

- ჰო, აი, გამიარა.. - ჩვეულად, ცინიკურად და უხეშად ვუპასუხე. აღარ უპასუხია. ჩემგან შორს დადგა, რამდენადაც შეეძლო.ისევ ჩვეულ ფიქრებში „ჩავიძირე“. ნელი ტვინს გაბურღავდა, ქვეყნად ყველაზე უსარგებლო შვილი რომ ყავს და რა კარგი

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (21)

-ამჯერად რა მოხდა?-მკითხა ნანკამ და მკერდზე დამაწვა.-აუცილებელია რაღაც მოხდეს?-ჩავიცინე.-ისე ჩემთან არ მოდიხარ ხოლმე.-ამყვა.-ისეთი არაფერი.-მაგრამ მაინც მოხდა. ისევ მამაშენთან იჩხუბე?-არა.-აბა?-გოგო.-არ მოველოდი.-რატომ?

უჟმური უფროსის წესები (ლანა და ლაშა) თავი 1

მათი ქორწილიდან ერთ წელზე მეტია გასული და ამ დროში ბევრი რამ შეიცვალა, ამას ნელ-ნელა გაიგებთ. ახლა კი ელენე და თორნიკე საკუთარ სახლში სხედან და ელოდებიან მეგობრების გამოჩენას რათა ახალი ამბავი ახარონ, უფრო სწორად ელენემ

გარყვნილი თითები (ნაწილი 3)

დამშვიდდი, მარიამ, დამშვიდდი! – იმეორებდა და აკანკალებული ხელებით ცდილობდა მაისურის ჩაცმას, თუმცა, არაფერი გამოსდიოდა. ბოლოს, დღმად ჩაისუნთქა და ღიმილი აიკრა სახეზე. – არ უნდა შემამჩნიოს, არ უნდა შემამჩნიოს! – ჩურჩულით თქვა და სააბაზანოს კარები