აფერისტი მაჭანკალი –2–

''ლიკუნას ალბათ ჩემი მუქარა აშინებს და მისამართს მიმხელს. სასწრაფოდ ვტოვებ სახლს და ორი სართულით მაღლა ავდივარ. მაისურს ვისწორებ, წელში ვიმართები და რკინის კარებზე მომუშტულ ხელს სამჯერ ვარტყამ.''

თურმე სიზმარიც რეალობად იქცევა (თავი 12)

დილით როცა მარიამმა გაიღვიძა უკვე თავის საწოლში იწვა მისი პეუარი ეცვა. „ნუთუ ალექსანდრემ გამხადაო? „ გაიფიქრა მარიამმა, ოტახს თვალი მოავლო და იქვა სავარძელში მიძნებული ალექსანდრე დაინახა, თვალები მინაბა და გაუხარდა რომ კოშმარისგან თავი იხსნა, ეხლა

მინდა ანგელოზი ვიყო 7

-ვინ იყო ვასკა ეს გოგო -არა არც შემპარვია ეჭვი, რომ მკითხავდი...ჩემი მეზობელია, რენე ხომ იცი ბავშვობიდან რომ მომწონს და ვერ დავადგი საშველი ...მისი დაქალია, იტალიაში იყვნენ 6 წლით და ახლა ჩამოვიდნენ... -ახლა მეჩქარება....და სახლში რომ მივალ

მთვარის ბნელი მხარე (დასასრული)

-<<თუკი დიდხანს იქნები ჩუმად, ხალხი უბრალოდ აღარ შეგიმჩნევს. გაჩუმდები და უჩინმაჩინად იქცევი. გარშემომყოფნი გვამჩნევენ არა ჩვენ, არამედ ჩვენს რეაქციას მათზე. თუკი რეაქცია არ გექნება მათ საქციელზე ან სიტყვებზე, უბრალოდ გაქრები>>.

ХуЛиГаН'ка №2

მეორე დღეს რომ ვნახე შემომხედა და ჩემსკენ წამოვიდა! (ვაი!!) ნელნელა მიახლოვდებოდა, გულის ცემა კი გამიასმაგდა. ბოლოს როგორც იქნა მოაღწია და მკითხა: -როგორ ხარ? უი იცი რა არის... არ გიცნობ და... (დემეტრე) -ლიკა! ხელი გავუწოდე და გავუღიმე. მანაც

13 თვე (15)

საპასუხო გრძნობაზე ამაღელვებელი არაფერია. ეს ის მომენტია, როცა სამყარო შენს გარშემო წყვეტს არსებობას. დედამიწა ჩერდება.. აღარც მზე ანათებს იმიტომ, რომ შენი პირადი მზე გყავს.. აღარც ვარსკვლავები კაშკაშებენ იმიტომ, რომ შენი პირადი ვარსკვლავი ყველა

გზა სადღაც გაქრა! 5

ჩვეულ,სამსახურის საათების გასვლის შემდეგ სახლში წავედი.როგორც კი კარი შევაღე და სურნელოვან მარტოობას შევერიე,ფიქრები მომეძალა და ნერვები ისევ რომ არ მომშლოდა,აბაზანაში შევედი წყლის გადასავლება.დიდად არც წყალმა მიშველა,მაგრამ დაძაბულობა მომეხსნა.ანუ

თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა(1,2,3)

.... კარზე ზარი დავრეკე, ჩემი არც თუ ძალიან მოკლე კაბა ქვემოთ ჩამოვქაჩე და დაველოდე, როდის გამიღრბდა კარს ჩემი საუკეთესო მეგობარი და ძმადნაფიცი ლაზარე.. ორ წუთში კარის ხმა გავიგე და თმაგაბურძგნული ლაზარეც გამოჩნდა.. - ჩაიცვი პირველ რიგში და მერე

არ შეგიყვარდეს. წესი 15.

დროზე მოვედი აზრზე. მეშინოდა ესეც ლაშასავით არ ეცემა, ამიტომ სასწრაფოდ მოვკიდე ხელი და იქაურობას გავეცალეთ. -დაწყნარდი!-იოანეს აზრზე მოყვანას ვცდილობდი. -მოვკლავ!-ისევ ყვიროდა და დემეტრესკენ მიიწევდა.

XVII (თავი N12)

დილით საბა გავაცილე,თან მინდოდა ცოტა გამეიარა,იქნებ სანდროც მენახა რა იქნებოდა ჩემიდაბადების დღის შემდეგ საერთოდ არმინახავს,არც წერილი გამოუგზავნია არც სადმე შემიმჩნევია, ისე წერილების მოწერა რაღაც წინა საუკუნეებში მაბრუნებს თითქოს მაგრამ მომწონს