ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 8)

სანდრომ ნერვიულად გადმომხედა და სევდიანად გამიღიმ რაღაც მომენტში შემეცოდა ეტყობოდა როგორ ნერვიულობდა როცა გავიგეთ რომ უკვე შედარებით კატგად იყო წამოვედი საავადმყოფოდან როგორც კი გამოვდი სანდროს ძახილნა შემაჩერა -ანა,ჩემო ანუშკა...მითხრა ცოტა პაუზის

მთვარის ბნელი მხარე - IV თავი

მგზავრობა ემოციებით აღსავსე იყო და ის, რომ ვერაფერს ვხედავდი, აასმაგებდა მძაფრ შეგრძნებებს. ვერავინ დამაჯერებს, რომ ადამიანი, რომელიც გზას ხედავს, ასე მძაფრად აღიქვამს სისწრაფეს. სისწრაფე ეს ვნებაა... თუკი ერთხელ გამოსცდი, ვერასოდეს იტყვი მასზე

რთულია კიდევ ენდო 9

-გადაწყვეტილია.სამუშაოდ აგიყვანთ.ოღონდ მხილოდ იმას შეასრულებ რასაც მე გეტყვი და იმას გააკეთებ რასაც მე გეტყვი.ზედმეტს არ ილაპარაკებ,უფრო სწორად საერთოდ არ ილაპარაკებ სანამ მე არ მოგცემ ამის უფლებას. -კი მაგრამ ეს სამსახურია თუ...ლაპრაკის გაგრძელება

უზომოდ შეყვარებული (6-12) (დასასრული)

ბარბარე შეგიძლია ორი წუთით გამომყვე?სალაპარაკო მაქვს-გაიჟღერა დემეტრეს მკაცრმა ხმამ მე მისმა ნათქვამმა ძალიან დამაბნია და ალბათ სახეზეც გამომესახა ჩემი დაბნეულობა რადგან ჩემებმა "რამე ხომ არ ხდება"მზერით გადმომხედეს მაგრამ უცებ მოვეგე გონს და

ლურჯი მთვარე 9 თავი

- ესე იგი, შენ ჩემს გამო იბრძვიი? - საშინელი, ცინიკური ხმა ამოუშვა ყელიდან და ორივე ხელით მეცა. გამეტებით, მთელი უხეშობით მკოცნიდა, უტიფრად, საზიზღრად მიფათურებდა ხელებს. მაშიშვლებდა, ვგრძნობდი როგორი ჟინით ცდილობდა რამე დაეშავებინა, ტკივილი

-დედა წამიყვანე მამასთან? (ჩემო პრინცო) (სრულად)

_დედა ლვა მალტს გილოცავ_ენის ჩლიფინით მეუბნება პატარა ალექსანდრე და ფეხზე მეხუტება _მადლობა ჩემო საყვარელო _ძირს ვიხრები და ბავშვს გულშI ვიკრავ _ეს შენ!_ამაყად მიწყდის შოკოლადს რომელიც წითელ ქაღალდშია საგულდაგულოდ გადახვეული

როცა იბრძვი, გწამს, გიყვარს! –1–

საშუალო სიმაღლის ქალმა სწრაფად აირბინა კიბეები და კარს მუშტები დაუშინა. უშედეგოდ აბრახუნებდა რამდენიმე წუთი. ბოლოს გონება გაუნათდა, ჩანთაში სათადარიგო გასაღები მოიძია და წამიერმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე. გასაღები საკეტში გაჩხაკუნდა და კარები

უსიტყვოდ... (ნამდვილი ამბავი)

ვიცი ალბათ გამაკრიტიკებთ ასე რატომ აკეთებო მაგრამ რა ვქნა უბრალოდ არ შემიძლია, მოგიყვებით ამ ამბავს და რჩევა მომეცით რა ვქნა უბრალოდ მირჩუეთ მეტს არაფერს ვითხივ <3 <3 სულ დამავიწყდა ეს ამბავი მე მეხება

კიდე ერთი ბანალური ისტორია (სრულად)

ბიჭი და გოგო: - ახლა დავიჯერე რომ ამბობენ სიყვარული ამოუცნობიაო. - ეგ სასაცილოა და მე არ მჯერა. - არც მე მჯეროდა მაგრამ,რასაც მოგიყვები იმის მერე დაიჯერებ. - ასეთი რა არის? - ჩვენს კლასში ერთი გოგო მომეწონა...

მოსამსახურის ქალიშვილი.[დასასრული]

-ხო,დედა,მაგრამ მაპატიე,თავიდან ამომივარდა,ახლა უნდა წავიდე არ მცალია-გათიშვას აპირებდა,როდესაც ჟანეტმა შეაჩერა -ლანა,მოიცადე...-დადუმდა ქალი,დროის გაწელვას მაქსიმალურად ცდილობდა,რაც ეხმარებოდათ ადგილმდებარეობის დადგენაში -რა გინდა ,დედა?-უყვირა