არასდროს უშენოდ! (6)

სახლამდე მისასვლელად ხუთი წუთიც არ დაგვჭირვებია, თან თუ გავითვალისწინებთ, რომ საჭესთან სანდრო იჯდა. აქამდე არ მითქვამს რომ სანდრო არაჩვეულებრივი მძღოლია? მართლაც საოცრად მართავს ავტომობილს. მე, ზოგადად, სიჩქარი ძალიან მიყვარს, მაგრამ თუ მძღოლის

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 25)

ვიგრძენი მისი გავარვარებული ტუჩები როგორ ცდილობდა ჩემი გაყინული ბაგეების გათბობას,თუმცა ამაოდ, ავყევი კოცნაში,ერთჯერ ვაკოცე და ჩემმა ბაგეებმა შეწყვიტეს მოძრაობა,მისამ კი განაგრძეს იმ იმედით რომ შეძლებდა სიკვდლის ყინულის გალღობას!

როცა ის გამოჩნდა .. (2)

ესე რეალურ სამყაროზე მოწყვეტილი ვიჯექი 20 წუთზე მეტი, სანამ არ მოვკარი თვალი როგორ გავიდა კაფიდან , მეც წამოვდექი წელში გავიმართე , ღრმად ჩამისუნთქე და სულ ცოტა თავისუფლება ვიგრძენი ! 1 საათში მე და ინაც გამოვედით მეგი მაანამდე წავიდა და

სულროგორ ეცემი ქავთარაძე?? (თავი6)

*** -ოუუ რა გემრიელია -მითხრა ალექსანდრემ გამოტენიგემრიელიალი პირით... -იქნებ ჯერ ლუკმა გადაყლაპო ?? -ვუთხარი სიცილით -თირემ დაიხჩობი! -ვუთხარი და ენა გამოვუყავი -და შენ ინერვიულებ ? -მითხრა ალექსანდრემ და კითხვის ნიშნის თვალებით დამიწყო ყურება..

შენი თვალები..ჩემი ფავორიტია ! თავი 3

ოთახში გიჟივით შევვარდი,აქეთ-იქით დავდიოდი და ბოლოს დაღლილი საწოლზე მივესვენე..ვერ გამეგო რახდებოდა ჩემს თავს..შემიყვარდა?ოოო არა,არა ლილე რეებს ამბობ..სიყვარული არ არსებობს,ადამიანებს მხოლოდ იყენებენ..აბა რა მემართება როცა მეხება?რატომ მიჩქარდება

უფლის იმედი....(1 თავი)

გაზაფხულის ბოლო დღეები იწურებოდა,მიუხედავად ამისა, საღამოობით მაინც იგრძნობოდა სასიამოვნო სუსხი..ნანა თავჩაქინდრული,თავის ფიქრებში ჩაძირული მიაბიჯებდა სკვერში..არ ჩქარობდა სახლში წასვლას,პირიქით დროს წელავდა რომ რაც შეიძლება გვიან მისულიყო სახლში,

88 დღით ადრე (თავი 1)

კარი ჩავკეტე და კიბეები სწრაფად ჩავირბინე. თითქოს სადმე მაგვიანდებოდა ისე მივქროდი, სინამდვილეში ნახევარი საათით ადრე გამოვედი სახლიდან და ავტობუსის გაჩერებისკენ ავიღე გეზი. ვიდექი და ველოდებოდი სასურველი ტრანსპორტის გამოჩენას. თბილოდა, მაგრამ

უნდა წავიდე დასასრული

თითოეული სიტყვის მნიშვნელობა იმდენად მტკივნეული გასააზრებელი იყო ჩემთვის, რომ მერჩივნა საერთოდ სმენადობა დამეკარგა... იმ გულის ტკენით და იმის გააზრებით რომ გაბრიელს ჩემთვის ცოლობის თხოვნა უნდოდა და ახლა ჩემი უაზრო ახირებების გამო გადაიფიქრა თავის

ცა ჩამომექცა (სრულად)

სასტუმროდან გამოსულმა, ფეხზე გავიხადე და ფეხსაცმელებით ხელში გავუყევი გზას. ისევ ისე, როგორც მაშინ... აგვისტოს ბოლო იყო, ამიტომ არ ციოდა. მთვარეც უხვად მაფენდა სინათლეს... აი, ნათელი ღამეო, რომ ამბობენ, ზუსტად ისეთი იყო. ჯერ ვიფიქრე, სახლში ტაქსით

გავისეირნოთ?! გარე განათება ჩაქრა... (6)

-ჰოო... კარგად მიცნობ... გამეღიმა მე. -ყველაზე კარგად. ჩამისწორა უტამ და მასაც გაეღიმა. მოულოდნელად კი ისეთ ხმაზე დაიქუხა, რომ შიშისგან შევკივლე და მთელი ძალით ჩავბღუჯე უტას ხელი. ის ხმისამოუღებლად მოიწია ჩემთანახლოს , ფეხები ძირს გაშალა და კალთაში