მარტივი ბედნიერება ( 2 )

- საკუთარმა ხმამაღალმა კვნესამ გამომაფხიზლა, ღრმად ვსუნთქავდი, ფეხებსშორის სიმხურვალეს და სისველეს ვგრძნობდი, ძლივს მოვედი გონს, ესეც ჩემი პირველი ეროტიული სიზმარი, ესღა მაკლდა...

გადატრიალება (თავი 9)

- გადი. - სიტყვა გააწყვეტინა გიორგიმ. - გადი თორემ გაწყენინებ, სერიოზულად. - ფეზე წამოვარდაა გიორგი

უკანასკნელი წერილი შენ "ათენავ" - შეხვედრამდე

დრო მჭირდება დ რ ო ო.ყველაფერს სჭირდება დრო. გიპოვნი,აუცილებლად მოგაკითხავ,აუცილებლად ! როგორც გითხარი : საკუთარი თავი უნდა განვკურნო სიყვარულო- ჩვენი სიყვარულისთვის.ამისთვის კი ყველა წელს დავთმობ.ყველას !!! იმ მარადიული წამის მოსაპოვებლად,რომელიც

შენ ხარ აისი VI თავი

დღესაც ყველაზე ამაღელვებელი დღე ჩემს ცხოვრებაში, რომ მკითხოთ, ისევ ჩემი ქორწილის დღეს დავასახელებ- სიხარულისა და უბედურების, ნერვიულობისა და შიშის განცდა ერთიანად ეხდეთქებოდა ჩემს გულს,როგორც აღელვებული ზღვის ტალღა. ჩემმა დედამთილმა იმდენი გააკეთა,

უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 2 )

- არავის უნდა ენდო. შენს მსგავსად მეც ვფიქრობდი რა კარგი ადამიანიათქო, თუმცა გვიან მივხვდი, სინამდვილეში ვინ მყავდა გვერდით.

დამაინც რა არის სიყვარული? ( თავი 3)

გიორგი მეუღლესთან ერთად იყო მანქაანაში, ის ბედნიერია, უყვარს ისგოგო, მისი გამოხედვა,მისი ჩახუტება, ყველაფერი ნამდვილია, ის კარგადაა, მე სულელს კი ფიქრების მოშორებაც არ შემიძლია, ეს ბოლო წერტილი იყო, დასრულდა, მე და გიორგი აღარ ვარსებობთ.

მეზობლის ბიჭი (თავი 2)

როგორ ხარ #25-ო,, მგონი მართლა მითვალთვალებს,თუ ჩემს აზრებს ასე კითხულობს?შეიძლება,რომ მართლა ბედი ერქვას?გაოგნებულმა და ჩაფიქრებულმა განვაგრძე სვლა,გოგოებს ფეხდაფეხ მივყვებოდი,მაგრამ არ ვუსმენდი

არეული გრძნობების 7 თავი

თათიამ მთელი ღამე თეთრად გაათენა ტირილში ლაშამ კი ღვინის სმაში. ....დილით იმდენად ცუდად გრძნობდა თავს თათია რომ უნივერსიტეტში წასვლა კი არა საწოლიდან ვერ შეძლო ადგომა

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეცხრამეტე თავი)

ვერ ვიტანდი იმედგაცრუებას... ჩემი იმედების გაცურებაზე მეტად, იმას ვერ ვიტანდი, როცა სხვას უცრუვდებოდა ჩემთან დაკავშირებული იმედები. დანაშაულის გრძნობა ისე შემოიპარა, თითქოს სულის სარკმელი ღია დამრჩა, მიაგნო და დრო იხელთა. ისეთი დაღლილი ვიყავი ამ

დღიური ჰარემიდან, თავი 5

ატმის, საკურას და კიდევ ჯერაც უცნობ ხეთა ყვავილებად აფეთქებულ გაზაფხულის ბაღს თეთრ, ვარდისფერ და მოლურჯო-ისსფრად დაეფინა ქულები. ყველაფერი ყვაოდა ირგვლივ. ნეტა როგორ უნდა უხაროდეს გაზაფხულის მოსვლა ამ ბაღს, როცა იქ ცრემლად იღვრებიან მხევალნი