ორში ერთი 16

ლუკ გაიღვიძე..... - დავუყვირე და თავზე დავადექი. ხმას არ მცემს -ლუკ.... - შევანჯღრიე, ისევ არაფერი -კარგი, შენ მაიძულე - თავი დანანებით გავაქნიე და ბორუტულად გავიღიმე. წასვლა დავაპირე, მაგრამ უცბად მკლავზე ძლიერი ხელი ვიგრძენი, დამქაჩა და წამებში

წვიმაში გარეთ 25 თავი

წინააღმდეგობის მიუხედავად თითქმის საათი ეხუტებოდა უნიტაზს. -საშინელი ფერი გაქ ან.ექიმთან წავიდეთ რა. -არა არ მინდა მომწამლა რამემ ალბათ.წადი შენ შეხვედრაზე არ დააგვიანო. -მარტო ვერ დაგტოვებ,ლუკაც ჩემთან ერთად მოდის. -დედას დავურეკავ არ ინერვიულო.

მექალთანე თუ მესაკუთრე....2

-ანი მომისმინე რა?.... -ლევან რაგინდა რაუნდა მითხრა? -არგათიშო გთხოვ...შენ ცუდად გაიგე ...ეს ყველაფერი...იცი..მე... -რა შენ ლევან?რა? შენ.. ჩემი თვალით დავინახე...იმ ბაიკერ გოგოს რომკოცნიდი, რაღაუნდა ამიხსნა? შემეშვი რა.! ტელეფონი გავთიშე,და სახლში

მთვარის ბნელი მხარე - III თავი

სჭირდება კი მას ასეთი თოჯინა, როგორიც მე ვარ? თოჯინა, რომელსაც შეუძლია მხოლოდ ღიმილი და იმ ფრაზების წარმოთქმა, რისი ალგორითმიც ჩადეს მასში შემქმნელებმა? და რაც ყველაზე მთავარი და მტკივნეულია, ამ თოჯინას ახსოვს, რომ ის ოდესღაც იყო ადამიანი.

ნუთუ ეს ჩემი ცხოვრებაა? (2)

ანანომ და ნინიმ(ჩემი კლასელი რომელსაც ვერვიტან) ნერვები მომიშალეს -ვაიმე მარიამ შენმა ნამდვილმა მამამ დაგივიწყა არჭირდებოდი და გადაგაგდო როგორც ნაგავი(ანანო)

მინდა ანგელოზი ვიყო 2

ამ 17 წლის ბიჭს კი ისეთი ძალა აღმოაჩნდა, რომ ვერავინ შეძლო მისი შეკავება, დემე პირდაპირ მიეჭრა მანქანის მძღოლს და რამდენჯერმე დაარტყა მუშტი,შემდეგ კი, როცა ძლივს მოაშორეს, პირდაპირ სადარბაზოში შეიჭრა და სახლში ამოვიდა...ვერც კი ავუხსნი მათ თუ როგორ

რთულია კიდევ ენდო 1

სანდრო ლამის გაგიჟდა,არა იმის გამო რომ იქ ყოფნა მოუწევდა,არამედ იმიტომ რომ არ იცოდა ის გოგო როგორ იყო,რა მდგომარეობაში იყო ახლა.მის ადვოკატს დაურეკა და ისიც სასწრაფოდ მივიდა განყოფილებაში.მიუხედავად იმისა რომ ალექსანდრე საკმაოდ გავლენიანი

ოდესმე გყვარებია? (3)

სიყვარულის ისტორია...ჯერ ათი საათი არ იყო. გაკვეთილებზე დაბრუნების და მითუმეტეს ლიდას და გიოს სახის ნახვის სურვილი არ მქონდა, სახლში რომ წავსულიყავი დედა ჯერ არ იქნებოდა დაბრუნებული, მითუმეტეს მამა. მხოლოდ ძიძა დამხვდებოდა. სკოლას ისევ სახლში

_მეშინია შენი შემეშვი!(5)

_მეშინია შენი შემეშვი!(5)_ერეკლეს ხმა დაუმძიმდა_თვეამეტი წლის ვიყავი როდესაც ჩემი ძმა..._თავზე ხელი ნერვიულად გადაისვა_გარდაიცვალა_ჩუმად ჩაილაპარაკა_ძვლივს გადავიტანე მისი სიკვდილი რამის ჭკუიდან შევიშალე,მას შემდეგ მაქვს ნერვების პრობლემა..ერთი

პირადი ცხოვრება თუ კარიერა? (თავი 1)

-ჰეი-უკან მიიხედა და უცნობი დალანდა,თუმცა მალევე მოაშორა თვალი. -მისმინე,მგონი,გიცნობ-მაღალი ხმით თქვა ბიჭმა. -ინტერნეტიდან,ალბათ-უღიმღამოდ უპასუხა და ტელეფონში ჩაიხედა. -არ დამელაპარაკები ნორმალურად?-გაბრაზება დაიჭირა ბიჭის ხმაში.