გიწამე

უბრალოდ გააჩერე დრო და იწამე გთხოვ იწამე იმ სიყვარულის, რომელსაც ნათელ ფერებში ხატავ! ... დილით მალევე მოემზადა, ბევრი არც არაფერი სჭირდებოდა გრძელი შავი თმა გაიშალა და როგორც ყოველთვის სადად ჩაიცვა ოთახიდან გავიდა და მოფუსფუსე დაქალის დანახვისას

წარმოუდგენელი რაღაცეებიც ხდება(ნაწილი3)

ღამე სიცხემ გამაღვიძა.... ძალიან მცხელოდა.შუბლზე ხელი მივიდე მაგრამ სიცხე არ მქონდა. ირაკლისკენ გადავბრუნდი. ღამის ფარდების გაწევა დამვიწყებია და მკრთალ შუქზე კარგად ჩანდა მისი შეწუხებული და აწითლებული სახე. -ირაკლი.-შევანჯღრიე. წუწუნით გაიღვიძა.

ბედნიერება ჩემთანაც მოვა 3

მოგიყვანს? მშობლების გაცნობის დროს ვის გააცნობ ზუკას?! ისევ ისტერიად გაიცინა. ჩემ აფეთქებას ელოდებოდა ხოდა მეც არ დავაყოვნე და ავფეთქდი! ხელში დანა მეჭირა სწრაფად გავიწიე დედაჩემისკნ და კედელს ავაყუდე,მასზე მაღალი ვიყავი და ზემოდან გაშმაგებული

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (სრულად)

ყველაფერს აქვს დასაწყისი და რასაკვირველია აქვს დასასრული, მაგრამ არის მომენტები როცა არ შეგიძლია დასვა წერტილი, უბრალოდ ამისთვის მიზეზი არ გაქვს და სადღაც გულის სიღრმეში გჯერა, რომ წერტილის დასმა არ იქნბა სწორი და გინდა იმ ერთს მიუმატო ორი და აქ

უბრალოდ სიყვარული (4)

თითქოს ისევ იგივე მეორდებოდა ვისმენდი სიტყვებს, რომელიც ჩემთვის ბევრს ნიშნავდა.ამ დროის მანძილზე ვგრძნობდი მის სიყვარულს და არც შევმცდარვარ ნიკა ისევ სიყვარულს მიხსნიდა არ ვიცოდი რა პასუხი გამეცა ამიტომ ვთხოვე ჩემთვის დრო მოეცა რადგან საკუთარ თავში

Dark side of Blod4(გახსენი ჩემი გული)

ანდრეა ჩემს მანქანაში ჩაჯდა უკმაყოფილოდ,ვხედავდი ცრემლებს ძლივს ყლაპავდა,მასთან საუბარის სურვილიც არ მქონდა. ღვედი გადაიკრა , დროდადრო შემომხედავდა თითქოს ჩემთვის რაღაცის თქმა სურდა,მაგრამ ვერ მეუბნებოდა,ბოლოს სიამაყეს,თუ სირცხვილს სძლია. -დილან!

"გაიღიმე პატარავ, ცხოვრება მშვენიერია" [თავი 2]

-გეძახის-თვალების ტრიალით შემოვიდა ჩემს კაბინეტში ქრისტინე -საშინელი დაღლილი ვარ უთხარი თუ რამე პრეტენზია აქვს აქ მეახლოს-ვუთხარი და სავარძელში კომფორტულად მოვეწყვე, მალევე გავიგე კარის ხმა, დახუჭული თვალები გავახილე და ჩემს წინ ასვეტილ დემეტრე

მინდა მიყვარდეს თავი 36

იმედია მოგეწონებათ.დღეს დღისით უფრო ადრე ვერ მოვიცალე რომ ახალი ტავი დამედო,ცოტა პატარაა მაგრამ ბოდიში რა ვქნა მეტის დრო არ მაქვს და სულ რომ არ დმედო გული ვერ მომითმენდა.

ჭირვეული პატარძალი –4–

''გული უჩვეულოდ მეწურება... ‘’რაღაცნაირი’’ შეგრძნება მაქვს... აი, მზრუნველ ცოლებს რომ აქვთ ხოლმე ისეთი, ქმარი ძალიან რომ უყვართ და მისთვის არაფერს რომ იშურებენ... სანამ მეუღლე სახლში არ მიუვათ, არ იძინებენ... მუდამ მასზე ფიქრობენ... მეც ხომ მიფიქრია

ბედისწერად ვერსად გაექცევი -7-

დილით ანის დედამისის წერილი დახვდა: '' ანი მამას თანამშრომლებმა დაგვირეკეს და სამი დღით დაგვპატიჟეს წყნეთში. არ მოიწყინო უჩვენოდ, მალე ჩამოვალთ.'' ანიმ წაიკითხა წერილი და დედამისს დაურეკა. - დეე რა შვრებით ჩახვედით?