ვალენტინის გვირილები

როგორ არ მიყვარს კვირა დღე. ყოველთვის ერთი და იგივე ხდება. მოდის ვიღაც ჭორიკანა და სხვისი ტკივილით გახარებული ამაღლებული განწყობით ბრუნდება სახლში. ანდა დედამთილზე გაბრაზებული რძალი, რომელიც კლასიკური სალაძღავი სიტყვებით იოხებს გულს. მეოთხე წელია

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (40) დასასრული)

- მგონი არ გინდა, რომ წავიდე. ( ლუკა ) ლუკას ასეთ პასუხზე კიდევ უფრო გავბრაზდი. - ცდები, წასვლა თუ გინდა წადი. - კარგი. ( ლუკა ) მისი ასეთი პასუხი მოულოდნელი იყო, ამიტომ გაჩუმება ვერ შევძელი. - რა? ლუკას ჩემს რეაქციაზე

აფროდიტეს პირველი კანონი –3–

ხელების ქნევით მივაბიჯებ დერეფანში და თან საკუთარ თავს ვლანძღავ. რატომ? რატომ მოვიქეცი ასე? როდიდან გავხდი ასეთი უგულო? თუმცა რა მიკვირს... საპირისპირო სქესის ყურადღებამ გამათამამამა და ცაში ამიყვანა, ოღონდ სამოთხის კი არა, ჯოჯოხეთის გზას

შემოდგომა (სიკვდილის შემდეგ სიცოცხლე მათ გულებში ვისაც ვუყვარვართ) 2

_გონს მოვიდა ღმერთო გონს მოვიდა....._თველაბით ცრემლით ევსება ნანას(ნიკას დედას) _ შეხედე ერეკლე გონს მოვიდა_ეუბნება ქმარს და მთელი ძალით უხუტელბ ერთადერთ შვილს გულში _მადლობა ღმერთო_ამბობს ერეკლეც და შვილს ეხვევა _თუ შეიძლება დატოვეთ ოთხახი პაციენტს

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 14)

მობილური ბალიშის ქვემოდან გამოვაძვრინე და ბლოკი მოვხსენი. მაშინვე თვალში მეცა ალექსანდრეს 20 გამოტოვებული ზარი. ვერ ვხვდები რის მიღწევას ცდილობს. მისი ზარები დავაიგნორე. თეონას დავურეკე და შეხვედრა ვთხოვე, ისიც მაშინვე დამთანხმდა. ერთ-ერთ კაფეში

მინდა მიყვარდეს თავი 41

გოგოებმა საკმაოდ გვიან დაიძინეს.ყველა კმაყოფილები იყვენ წუხანდელი ღამით. მირანდა დილით ადრე ადგა და სახლსი წავიდა 9-მდე უნდა მოწესრიგებულიყო და სამუშაოს პირველივე დღეს არ უნდა დაეგვიანებინა.გოგოებს კი დღეს უამრავი საქმე ჰქონდათ.ხვალ უკვე ქორწილი

შემთხვევითობა არ არსებობს (8)

გეგა მარიამის საქციელებზე ძალიან ხალისობდა. ხვდებოდა, რომ გოგონას მის მიმართ გრძნობები ჰქონდა და მასთან განშორება არ უნდოდა. ამავე დროს, ღიზიანდებოდა, რადგან მარიამი არაფერს აკეთებდა იმისთვის, რომ გეგასთვის მისი გრძნობების შესახებ ეთქვა და მათი

მაგიაზე შეყვარებული 3

გამოვიცვალე თუ არა იმ წამსვე საწოლზე დავეცი და ღრმა ძილში გადავეშვი, ისიც კი ვერ გავიგე წავიდა როდის წავიდა დამიანი და როდის დაიძინა სალიმ. დაახლოებით დილის 6 საათზე, ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. ისე გადავწვდი ტელეფონს თვალები არც გამიხელია. როგორც

აჩქარებული გულისცემა (თავი მეშვიდე)

ძლიერად ვუჭერდი ხელებს ალექსანდრეს მხრებს და შეშინებული ვაცეცებდი აქეთ-იქეთ თვალებს. - კარგად ხარ ? - მკაცრი ხმით მკითხა და თავზე მაკოცა - - მადლობა - ამოვილუღლუღე მის მკერდზე შემდეგ გავაანალიზე რა სიტვაციაშიც ვიყავი მასთან სწრაფად მოვშორდი და ორი

ორში ერთი 14

-ლუკ, არ მომწონს ეს კინო - ამოვიბუზღუნე, მან კი უბრალოდ ხელის მარტივი მოძრაობით ტელევიზორი მთლიანად გათიშა -ეს რატომ გააკეთე? - აღმომხდა გაკვირვებულს -შენთან საუბარი მირჩევნია ამ უაზრო ფილმის ყურებას, შენი უკეთ გაცნობა მსურს მაგდა - თვალს არ