უშენოდ ჰაერიც მეზედმეტება (5)

გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე აღმოვჩნდი გიორგის მკლავებქვეშ.ისე ძლიერად მეხუტებოდა სუნთქვაც კი შემეკრა...მივხვდი,რომ აღარ ღირდა ჩემი თავისდაფასების გაგრძელება და დრო იყო უკვე ჩემს გრძნობებს დავნებებოდი გულისთვის მომესმინა...ბოლოს გადავწყვიტე მეც

აფერისტი პატარძალი [ნაწილი მეორე; დასასრული]

საღამოს სახლში ემოციებით გადაღლილი დაბრუნდა. თანამშრომლები სულაც არ იყვნენ კმაყოფილი უფროსის ცვლილებით. ყველაზე მეტად კოსტას საყვედურიანი მზერა ეტკინა, არაფერი უთქვამს, მაგრამ თვალებმა აგრძნობინეს ყველაფერი.

მიყვარხარ... თავი 1

ვკვდები,ალბათ ცოტაც და ჩემი ძმის საფლავის გვერდით სულ მალე მეც დამასაფლავებენ...მივრბივარ და გიოს მივსდევ ვუყვირი რო არწავიდეს მაგრამ მიდის სამოთხის კარებს აღებს და შიგ შედის ვევედრები რომ დარჩეს მაგრამ არა მაინც მიდის მტოვებს ამ ჯოჯოხეთში რასაც

უცნობი (თავი 5)

ძმაკაცებმა ერთმანეთს გადახედეს და მიმტანს როცა შეხედეს, ერთ-ერთ მათგანს რომელიც ლუდს სვამდა, გადასცდა და ხველება აუტყდა. ყველა იქ მყოფი შოკში იყო. ვერაფერს აცნობიერებდნენ. გიორგიმ, ნიკას ძმაკაცი, ვეღარ რჩებოდა, ასეთი რა მოვწიეთ ბიჭებო იმას ხედავთ

ჩრდილების პატარძალი [6]

კაბა, რესტორანი, ჯვრისწერა, ხელის მოწერა, ყველაფერი მოგვარებული იყო. დაპირებისამებრ, ქორწილის წინა ღამეს, მაკა შევიდა შვილის საძინებელში. ბევრი ილაპარაკეს დედა–შვილმა. გაიხსენა მაკამ თამარის ბავშვობის ამბები. ბევრი იმხიარულეს, იცინეს და იტირეს

მე მომინდა ..13

დრიფტი ვერავინ გაბედა, წყნარად მივედით რესტორანში, ნიკას და განსაკუთრებით მომხვდა თვალში, ძალიან საყვარელი გოგოა, ნიკას თვალები, ცხვირი და თმა აქვს, მხოლოდ ტუჩები აქვს განსხვავებული, გული ზალიან მეტკინა ჩემები რომ ვრ დავინახე

განებივრებული

მე ელენე ჭავჭავაძე ვარ 18წლის,სკოლის დამამთავრებელ კლასში ვსწავლობ.დავიბადე და გავიზარდე ამერიკაში რადგან დედა(ლიზა) ამერიკელია,მამა(ლევანი) ქართველი.მშობლების გადაწყვეტილებით საქართველოში გადმოვედით საცხოვრებლად

უბრალოდ სიყვარული (1)

მე ვარ ლიზა ყიფიანი 17 წლის ვცხოვრობ ქალაქ ქუთაისსში ვარ აბიტურიენტი რაც შეეხება ვიზუალს ვარ მაღალი გამხდარი მუქი წაბლისფერი თმით თაფლისფერი თვალებით,მოკლედ გეტყვით რომ მახინჯი არ ვარ მყავს საუკეთესო დაქალი

ტკბილი ისტორია

-ელე როგორ ხარ? რასშვები კოლეჯში არ მოდიხარ?(მარი) -აუ მარ ჯერ ვწევარ (ელე) -რა კიდე? დროზე ადექი რა (მარი) -კაი კაი ვდგებიი (ელე) -მალე და გელოდები იცოდე არ დააგვიანო(მარი) -კაი მიყვარხარ(ელე)

ორში ერთი 9

კოლეჯში პირდაპირ ბარბარასკენ გავემართე, ახლა შუა დღეა ამიტომ ის გარეთ იქნება, რომელიმე ხესთან ჩამომჯდარი, დასასვენებლად. როგორცვე დამინახა ჩემსკენ წამოვიდა და იმდენად ძლიერ ჩამეხუტა რომ რამის გავიჭყლიტე " ამ პატარა სუსტ გოგოს ამხელა ძალა როგორ აქვს?