ფულზე გაცვლილი ბედნიერება (16)

დილით რომ გავიღვიძე ბექას ისევ, ჩემზე ჩახუტებულს ეძინა და მშვიდად სუნთქავდა... უნებურად გამეღიმა და მისი სახის ნაკვთებს შესწავლა დავიწყე... პატარა ცხვირი, დიდი წითელი ტუჩები, ოდნავ მოზრდილი წვერი კი მას უფრო მადისაღმძვრელს ხდის... ნელა ჩამოვუსვი

ნარკომანია (8) დასასრული.

ახალი წლის გატარება ლევანს სახლში უნდოდა და ყველაფერს ცდილობდა იმისთვის , რომ მალე გამოეწერათ. ახალი წელი , რომ მოდიოდა ყველაფერს ალამაზებდნენ და ამაზე უფრო ცუდად ხდებოდა ლევანი, იმასაც ნანობდა ,რომ ბავშობაში ამის არ სჯეროდა და არასოდეს განუცდია

ეშმაკი და ანგელოზი მეოცე თავი

დილას საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა.ზლოზინით გავახილე თავლები და თეთრ ჭერს ავაშტერდი.პირველი რამაც თავში დამკრა საავადმყოფო იყო.რათქმაუნდა არც არის გასაკვირი წელიწადნახევარი ხომ საავადმყოფოში ვიწექი.ხელები სახესთან მივიტანე და თითები

ქმედება ოცნების ნაცვლად 2 (სრულად)

დადა რობაქიძე და ლექსო ბურდული ჯერ კიდევ ესპანეთიდან მოყოლებული მეგობრობდნენ. მათი საერთო მეგობარი იყო გაბროც. შვიდი ციხეში გატარებული წლის შემდეგ, პირველად დააბიჯებდა საყვარელი ქალაქის ქუჩებში და ცდილობდა მონატრებული ჰაერი ღრმად ჩაესუნთქა ნესტით და

მოუხერხებელი გამომძიებელი 5

სამსახურში შესვენება მაქვს და საჭმელად კაფეში შევედი, სადაც ჩემი მოუხერხებლობა და ლაშას ირონიული ღიმილი ერთმანეთს ხვდებიან. ცეზარს ვუკვეთავ და მაგიდასთან ვჯდები. გვერდზე ვიხედები და ის ვაჟბატონი ზის, რომლის მარტო სახელი ვიცი.

ნაზი ღამე 5

შუადღისით კარზე კაკუნმა გამოაღვიძა,ნინი და ქეთი იყვნენ:კიტ გული გაგვისკდა, ტელი რატომ გაქვს გამორთული მთელი დილა გირეკავთ.-როგორ ჩაიარა საღამომ? -ცუდათ (მოწყენილი ხმით უპასუხა) -რატო? -მაკოცა! გავრტყი და გავაგდე.-კიტტ შეიშალეეე... ბესო შენ

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “8“

-რატომ?-წამოიყვირა ჩახრეწილი ხმით და სკამიდან წამოვარდა,ცხელი ცრემლები კი უნებურად ჩამოუგორდა ღაწვებზე და ყელისკენ იწყეს სვლა,-სულ რატომ დამზდევ,-საყელოში ჩაავლო ხელი,უკვე წამომდგარ მამაკაცს და ძლიერად მოქაჩა თავისკენ.

ჩანახატი (27 თავი)

ოცდამეშვიდე თავი სასიამოვნოდ დაღლილები შეცვივდნენ სახლში, ერთმანეთს ასწრებდნენ ბუხართან დაჯდომას, ვინც პუფებსა და სავარძლებში ვერ მოთავსდნენ, იქვე სქელ ხალიჩაზე ჩამოსხდნენ. - უნდა ვაღიარო, ბოლოს ალბათ თვრამეტი წლის ასაკში ვიგუნდავე, თავი ისევ

შემთხვევითობა (თავი1)

-რომელი რესტორანია?-კითხა მარიტამ და თმები გაისწორა. -სენატი-უთხრა ნინუცამ და ტაქსი გააჩერა. მალევე მივიდნენ რესტორანში და თავიანთი მაგიდისკენ დაიძრნენ სადაც უკვე დამსხდარიყვნენ გოგონები და როგორც ჩანს მათ ელოდებოდნენ. მარიტამ რესტორანს თვალი მოავლო

ჩვენი დიდი ტკივილის მიუხედავად მაინც ვერ გავუგეთ ერთმანეთს (სრულად)

ეს ისტორია ორ ადამიანზეა და მათ ცხოვრებაში მომხდარ კარგ და ცუდ ამბებზე.....მგონი არ არის ცუდი წასაკითხი..და თუ ცოტაოდენ დროს დაუთმობთ,წაიკითხავთ და თქვენს აზრს დააფისირებთ (კარგსა თუ ცუდს,დიდი სიამოვნებით მივიღებ ჯანსაღ კრიტიკას და ასევე ძალიან