ნაზი ღამე 5

შუადღისით კარზე კაკუნმა გამოაღვიძა,ნინი და ქეთი იყვნენ:კიტ გული გაგვისკდა, ტელი რატომ გაქვს გამორთული მთელი დილა გირეკავთ.-როგორ ჩაიარა საღამომ? -ცუდათ (მოწყენილი ხმით უპასუხა) -რატო? -მაკოცა! გავრტყი და გავაგდე.-კიტტ შეიშალეეე... ბესო შენ

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “8“

-რატომ?-წამოიყვირა ჩახრეწილი ხმით და სკამიდან წამოვარდა,ცხელი ცრემლები კი უნებურად ჩამოუგორდა ღაწვებზე და ყელისკენ იწყეს სვლა,-სულ რატომ დამზდევ,-საყელოში ჩაავლო ხელი,უკვე წამომდგარ მამაკაცს და ძლიერად მოქაჩა თავისკენ.

ჩანახატი (27 თავი)

ოცდამეშვიდე თავი სასიამოვნოდ დაღლილები შეცვივდნენ სახლში, ერთმანეთს ასწრებდნენ ბუხართან დაჯდომას, ვინც პუფებსა და სავარძლებში ვერ მოთავსდნენ, იქვე სქელ ხალიჩაზე ჩამოსხდნენ. - უნდა ვაღიარო, ბოლოს ალბათ თვრამეტი წლის ასაკში ვიგუნდავე, თავი ისევ

შემთხვევითობა (თავი1)

-რომელი რესტორანია?-კითხა მარიტამ და თმები გაისწორა. -სენატი-უთხრა ნინუცამ და ტაქსი გააჩერა. მალევე მივიდნენ რესტორანში და თავიანთი მაგიდისკენ დაიძრნენ სადაც უკვე დამსხდარიყვნენ გოგონები და როგორც ჩანს მათ ელოდებოდნენ. მარიტამ რესტორანს თვალი მოავლო

ჩვენი დიდი ტკივილის მიუხედავად მაინც ვერ გავუგეთ ერთმანეთს (სრულად)

ეს ისტორია ორ ადამიანზეა და მათ ცხოვრებაში მომხდარ კარგ და ცუდ ამბებზე.....მგონი არ არის ცუდი წასაკითხი..და თუ ცოტაოდენ დროს დაუთმობთ,წაიკითხავთ და თქვენს აზრს დააფისირებთ (კარგსა თუ ცუდს,დიდი სიამოვნებით მივიღებ ჯანსაღ კრიტიკას და ასევე ძალიან

ბედნიერება ჩემთანაც მოვა 6

ცოტა ხანს გაუნძრევლად იდგა ნიკუშა,შემდეგ ელენეს ფანჯრებს ახედა და წავიდა.. მეორე დღეს ზბორზე შედიოდნენ ბიჭები და 1კვირა ვერ ვნახავდი,იცი ყველაფრის მიუხედავად ნიკუშა მიყვარდა და მაინც ვამართლებდი. მან ხომ არიცოდა მე როგორ ვიყავი,არც ის იცოდა ლამის მე

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 7

-მოვდივარ დამაცადე ნუ შემჭამე გაბრაზებული ესაუბრებოდა გოგონა მის მეგობარს რომელიც აგერ უკვე მეათასეჯერ ეკითხებოდა მალე მივიდოდა თუ არა სახლში.გოგონა რომელიც ტელეფონით საუბრობდა ქეთი იყო.ქეთი ანდრონიკაშვილი ბავშვთა სახლში გაზრდილი

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 14 )

-ახლა,რომ შენი ცხოვრების ბოლო წუთები იყოს,რას იტყოდი?ჩეემმა კითხვამ ცოტა დააბნია,თავი ჩახარა,რაღაც წამი ასე იყო,მერე ფრთხილად ამომხედა და ,გამიღიმა.-რას ვიტყოდი?....მაპატიე...მენდე....არ დამტოვო....მიყვარხარ-პაუზ-პაუზ ამოთქვა თითოეული სიტყვა და

"განშორების სევდიანი ფერი"(7)

კიდევ 1 თვე გავიდა... უკვე 31 დეკემბერია,2015 წლის ბოლო დღე,ყველა ოჯახში საახალწლო განწყობაა,ჩვენი გმირები და არა მარტო ისინი მასწავლებლებისგან დათხოვნილები არიან.-დედა,ნამცხვარს გამოვაცხობ და უნდა გავიდე,სალოსა და თეკლას

შენი თამუნია! (თ.ჯ)

__უკაცრავად, თამუნა ხართ?! __ო, არა, მგონი შეგეშალეთ! __ბოდიში! __არაუშავს, ისეთი სიყვარულით მიცქერით, ალბათ თქვენთვის ბევრს ნიშნავს ეგ ვიღაც თამუნია... __ჰო, სწორედ მიხვდით. __ალბათ შორს არის და დიდი ხანია არ გინახავთ. __ჰო, ძალიან შორს... __მაინც