ადვოკატი მე! 6

-ვინ მოგცა უფლება, მანდ დაჯდომის?!-არველაძისკენ მივიწევ. -კომფორტული სკამი გქონია! ცოტა, რომ დაგეგვიანებინა სამსახურში კარგი იქნებოდა, ცოტას მაინც დავიძინებდი.-სკამიდან ადგა და ჩემსკენ მოიწევდა. უხერხულობა ვიგრძენი გუშინდელი საღამოს შემდეგ. მისი

ქურდი იაგუნდისფერი თვალებით (5)

ყველას გაეცინა,მარტო მე ვიყავი იდიოტის როლში. როგორც კი სამზარეულოში შევედით,გაბრიელს ვეცი.-შენ ნორმალური ხარ საერთოდ? რატომ წააგე ძალით?-სულაც არ წამიგია ძალით! _მითხრა მშვიდი გამომეტყველებით და წყალი დაისხა.-გაბრიელ,

ოცნება თუ მირაჟი (6)

...ნინომ არ იცოდა რა გაეკეთებინა ისევ ისე და უფრო მეტადაც კი უყვარდა ნინოს ეშინოდა ნინოს მისთვის დეტრე არ წაერტმია არ იცოდა პირველად არ იცოდა რა გაეკეთებინა მტელ არ უძინია ღამე დილით ჩაიცვა მოწესრიგდა და სამსახურში წავიდა ადგილს ვერ

ჩხუბით დაწყებული სიყვარული (პირველი ნაწილი)

ნია– ალო დედა– ნიაკო დე მე ვარ.სად ხარ? ჩახვედი ბათუმში? როგორი ამინდია? ნია– კარგად ვარ.კი ჩავედი და წვიმს.საშინელ ხასიათზე ვარ.მერე დაგირეკავ... დედა– კარგი დე კარგად. ნიამ მობილური გამორთო...

ჩანახატი (20 თავი)

ტირილ-ტირილში, თეკლესთან ჩახუტებულს, დაღლილს ჩაეძინა ლიკას. დაძაბული იწვა გოგონა და განძრევასაც კი ვერ ბედავდა. თითქოს ფრთხილობდა უფრო მეტად არ შეეშინებინა ისედაც დაბნეული მეგობარი.მისი ტკივილი სტკიოდა, რა იქნებოდა

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (5)

გავიხედე.. მხოლოდ დიდი ფუმფულა დათვი ჩანდა, სასწრაფოდ გავაღე კარი. დათვი გაიწია და ჩემი ბიჭი გამოჩნდა, დათვს ძლივს იჭერდა. გამოვართვი და სახლში ძლივს შემოვათრიე, ნიკას კი ისე ძლიერ ჩავეხუტე მგონი ვეღარ სუნთქავდა.- გილოცავ პატარა

ვერსად წახვალ (11)

_როცა ჩამოხვალ დაბადების დღეც მაშინ მექნება, შენთან ერთად..._არ არსებობს კახი, ვიცი რო აპირებდი აღნიშვნას, თუ გინდა რომ არ დამკარგო იცოდე ჩემ გამო არ გადადებ,ხო გაიგე?_კაი რა, ღადაობ?_არა მეთქი, იცოდე ყველაფერს გავიგებ, თუ მითხრეს რომ

დრო ვერ კურნავს იარებს (8)

გონს მოსული ნანა ექთანს ატყუებს ,რომ სწყურია და თავს ისულელებს. ქალი გარეთ გადის და მისთვის ჭიქა მოაქვს. ექთანმა ხელები გაუხსნა რადგან იგი უკვე დამშვიდებული ჩანდა და ნორმალური ადამიანივით იქცეოდა.

"Jack Daniels"-ი თუ ის. (დასასრული)

ისინი გაიქცნენ სადრაც შორს.სადაც მზე უფრო ანათებდა და ათბობდა გაყინულ სხეულებს,სადაც უფრო მეტის მიღება გსურდა ცხოვრებიდან ვიდრე სიკვდილიდან,სადაც არ იყო არც კამერები არც ბარები და წვეულებები,სადაც მხოლოდ ერთი ჩასუნთქვა მთელი სამყაროს შეცნობას უდრიდა.

სიზმარი თუ რეალობა (1თავი)

ისევ იგივე, უკვე სასაცილოდაც კი მეჩვენება. მივრბივარ, გაუაზრებლად, ყოველგვარი რუკის გარეშე, სიბნელეა და ვიღაც განწირული ხმით ყვირის ჩემს სახელს... ხმა უფრო და უფრო მიახლოვდება, მაგრამ უცბად უცხო ბარიტონმა გააყრუა არემარე და ახლოს მოსული ხმაც