დალუქული დღიურები (თავი 3)

-ღამღამობით, მე ვუსმენ მუსიკას, რომელიც არავის მოსწონს ჩემ გარდა- დაიწყო ლაპარაკი დემეტრემ... ვგრძნობდი, როგორ დამისველა სახე მარილიანმა სითხემ. - მე შემიძლია ვაკონტროლო ის რაც ტელევიზორში გადის, ამის გამო ხალხს ჩემი

მალე დაგიგემოვნებ მარწყვის ტუჩებს (4)

დემემაც აღარ დააყოვნა და გახურებული ტუჩები მიაწება მთავარ არტერიაზე. სისხლმა გაორმაგებული სიჩქარით დაიწყო ჩქეფვა ორივეს ძარღვებში. მათი აჩქარებული გულისცემა ერთმანეთს ერწყმოდა...

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

ამასობაში ექვსი საათი გახდა და ჩემი წასვლის დროც დადგა. ამობეჭდილი ხელშეკრულება ფაილში ჩავდე და დირექტორთან შევედი. უსიტყვოდ დავუდე წინ დოკუმენტი და გამოვტრიალდი. მისი ნათქვამი «გმადლობ» ზედ კართან დამეწია.

განსხვავებული (სრულად)

"ეს შენი შვილია. ექიმი მეუბნება, რომ აბსოლუტურად ჯანმრთელია. ეს ყველაზე დიდი ბედნიერებაა. მადლობა შენ ამისთვის. გელოდებით მე და შენი პატარა."ასე გადიოდა დღეები. ყოველ დილას კართან მხვდებოდა წერილი მოკლე ფრაზებით.

როცა ფიქრობ რომ ის უკვე შენში მოკვდა!(თავი 3)

ნიკი ისევ ბარში მუშაობდა მაგრამ დილის სმენაში.ღამით კი სასაფლაოზე მიდიოდა ან სახლში რჩებოდა ლუსიასთან ერთად და მთელი ღამე სვავდნენ.ასე გადიოდა დრო.დაახლოებით ოთხი თვის შემდეგ როდესაც ნიკი სახლში დაბრუნდა

Stockholm syndrome #3

ქალიც შვილიშვილის გამხიარულების მიზნით, უზარმაზარ ნაგლეჯებს იტენიდა პირში. გოგონამ ისევ გაიღიმა. თუმცა, ეს ისევ არ ყოფილა ძველებური ღიმილი… მისგან ბევრად განსხვავებული, მოკრძალებული იყო…ისეირნეს. დასასვენებლად

ეშმაკის იარაღი 7

დრო გადიოდა, თაკოს ჩემგან არაფერი მიუღია , არც წერილები, არც ზარები, არც არაფერი იცოდა ჩემს შესახებ, იფიქრა რომ მივატოვე და ფიქრები საშინლად ტანჯავდა, ტრანსპორტში მყოფს წინ შეყვარებული წყვილი დაუჯდა, გოგო მხარზე

რა საოცარია ეს სამყარო (10)

- მინდა ლუკას განადგურებულს ვხედავდე, მიწასთან დაცემულს.. მთელი ცხოვრებაა მის ჩრდილში ვარ.. სულ ის მესმოდა ლუკა ასეთია, ლუკა ისეთია. მამაჩემს ალბათ ჩემზე მეტად უყვარს.. არ ვარგიხარ და ყველაფერს ლუკას დაავუტოვო,

რატომ შემიყვარდი ასე ძლიერ (მეხუთე თავი)

დღეები გადიოდა, სიმართლე ვთქვა ნოესთან ძალიან დავვახლოვდი, მის მიმართ გრძნობები პირველივე შეხვედრისას გამიჩნდა ოღონდ როგორი გრძნობებია არ ვიცი და მეშინია ამის გაგებაც. არ მინდა მას ტყუილად მივცე იმედი, ან ჩემს თავს მივცე

ჯემალ ქარჩხაძე - იგი

იგის სხეულში გაკვირვება აწრიალდა. კვალი ხომ ძველი ბელადის ფეხისა იყო. როგორღა დარჩა? თუკი ბელადის ფეხი ბელადთან ერთად გაქრა, რატომ კვალი არ გაქრა ფეხთან ერთად? ნუთუ კაცი რომ დიდი დაძინებით იძინებს, მთლიანად არ ქრება?