ვიბლიანი (2)

კიდევ კაი ჯერ მხოლოდ სამუშაოს უნდა დავბრუნებულიყავი , ადვილიათქო ვერ ვიტყვი ნამდვილად არ არის.ყველას სხვადასხვა პრეტენზია აქვს. ზოგი კიდე ჩვენ ფარმაცევტებს გვაბრალებს ფასის მომატებას ,ვითომ რაიმეში ჩვენ ვიყოთ დამნაშავე.

ახალი წლის კოშმარი (4)

ყველაფერი სწრაფად მოგვარდა.რამდენიმე დღეში ლაშა სახლში დაბრუნდა.მანამდე იყო ლილე მის მოსანახულებლად რამდენჯერმე,მაგრამ მხოლოდ ბექას გამო,თავად ერთხელაც კი არ შეუხედავს მისვის,სიტყვის ღირსიც არ გახადა.

ბედის ვარსკვლავი (5)

კუჭის წვამ შეაწუხა და წამოდგა კარები ჩაკეტილი დახვდა, თითქოს ახლა გაიაზრა რაცხდებოდა და გატყდა, საბოლოოს გატყდა, შეეშინდა, აღარ იყო ის ამაყი და ცინიკოსი გოგონა რომელიც გამტაცებლების ნერვების მოშლას ცდილობდა

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (33)

ლაპარაკი ჯერ კიდევ მიჭირდა, მაგრამ არ შემეძლო გავჩუმებულიყავი ამდენი კატასტროფული საათების შემდეგ ლუკას პირველად ვხედავდი, მისი მწვანე თვალები წარმოუდგენლად მენატრებოდა, თითქოს საუკუნე სიშორე ჩადგა

ქალის სხეულში ჩასახლებული ანგელოზი (დასასრული)

-ჩამეხუტე..-ხელები სუსტად მომხვია კისერზე. -მიყვარხარ და მეყვარები... -ჩემს მერე სხვა უნდა შეუყვარო..უნდა გამიშვა..-ტუჩები ლოყაზე მომადო და თვალები დახუჭა. -ჩუმად..უბრალოდ დავტკბეთ ერთად ყოფნით..

გზა ხევსურეთისკენ(4თავი)

კარნავალის წინა კვირა იყო. სიტუაცია იძაბებოდა. სამზადისი აქტიურ ფაზაში შევიდა. მე და მარიამს აქეთ იქით სირბილი გვიწევდა დეკორაციებზე. გრანდიოზულ საღამოს ვგეგმავდით.რათქმაუნდა მათეც გვეხმარებოდა.

ფრანგული სიყვარული

ამბობენ,რომ ადამიანის გულის ნაწილი სადგაც შორს არის გადაკარგული და ვინც გულის ნაწილს მოგიტანს აუ,ზუსტად ის გახდება შენი მეორე ნახევარიო. ჰოდა მეც ნახევარი გულის მოლოდინში იყავი და ველოდებოდი

მოხევე

მოხევეები მართლაც რომ გამორჩეული ხალხია,თავიაანთი გულადობით ,სიმარდით და გამბედაობით.ჯერ კიდევ უძველესი დროიდან მოყვება მთაში მკვიდრ ხალხს თავისი ქვეყნის უსაზღვრო სიყვარული,რომელიც მათ გულში დიდი დოზით არის შემონახული

ჩანახატი (13 თავი)

აჟიტირებულები ელოდნენ კვირის მოსვლას. ბიჭები დილიდანვე გაყვნენ თეკლეს ახალი ვატომობილით წასულ გოგას რუსთავში. თორმეტის ნახევრისთვის შესასვლელში დაელოდებოდნენ.

გაიღიმე, ცხოვრება გრძელდება!!! (თავი1)

სევდიანი მზერა მოავლო გარშემო მყოფებს და იქაურობა დატოვა. არც მოელოდა რომ ვინმე გაუგებდა, ბავშვობიდან ასწავლიდნენ რომ საკუთარი თავის ღირსება პირველ ადგილზე უნდა დაეყენებინა.