ფიფქის ეფექტი [თავი 7]

–ვაჩე!–წამოიძახა გახარებულმა და კისერზე ჩამოეკიდა მას. ვაჩე ამას ნამდვილად არ ელოდა. განცვიფრებამ როგორც კი გადაუარა, კაფანდარა სხეულს ხელები შემოხვია და მის ყელში თავი გაუთვიცნობიერებლად ჩარგო. დარიას ტანში სასიამოვნო

29.12.15(სრულიად)

უკვე მანქანაში ვზივარ მარტო იმაზე ვფიქრობ როგორ გავძლო მის ნაჩუქარ ყვითელ სამაჯურს ვუყურებ მერე წინ ვიყურები მერე ისევ სამაჯურს დაასე გადამაქვს მზერა ერთიდან მეორეზე უცებ ტელეფონს ვიღებ და ვწერ შეტყობინებას სანამ გავაგზავნი

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 9

თმაზე შეხებამ გამაღვიძა, ვიღაც მეფერებოდა ნაზად. მივხდი ვინც შეიძლება ყოფილიყო, ხმა არ ამომიღია, მისი ყოველი შეხება მსიამოვნებდა.მინდოდა დრო გაჩერებულიყო, სამუდამოდ! ,,ღმერთო, არიანა რა ჯანდაბა გეტაკა? სულ გააფრინე?

ახალი წლის ღამის კოშმარი (სრულად)

-აუ 20 ლარი მჭირდება..იქ ქალი რომაა არ მიკლებს...არადა მაგრად დამევასა..-გიორგი შევიდა ოთახში და დას ზიზღით ახედა. -კარგი ჰო..-საფულე გაუწოდა გოგიმ შვილს. -შენ კი,გოგონა..წახვალ სადგურში და დედაშენს ინდაურს მოატნინებ..

“მოთამაშე”: (9) დასასრული

ირაკლის სიტყვება გამაქვავა, მის თვალებს შევცქეროდი ვცდილობდი ამომეკითხა სხვა სიმართლე. მაგრამ ამაოდ, სიმართლე ის იყო რომ ირაკლიმ ეს განძრახ და გააზრებულად გააკეთა. _პოლიციაში წავიდეთ!_ვუთხარი და მეც წამოვდექი

დააფასე საკუთარი თავი (დასასრული)

მთელი ძალით მომხვია ხელები და თავი ჩემს ყელში ჩარგო. ძალიან,ძალიან დიდ ხანს ვიყავით ასე. ფრთხილად გადმოანაცვლა ხელები მხრებიდან ლოყებზე და უსაზღვრო სითბოთი გამიღიმა...

ზეცაში დაწერილი ბედი (სრულად)

-ოდესმე მაპატიებ? საოცრად გულწრფელი იყო იმ წუთში დევდარიანი და აცრმლებული თვალებით ჩახედა თოდაძის ამღვრეულ თვალებს..... -მე უკვე გაპატიე ... დიდი ხნის წინ.... წყნარად ამოილაპარაკა და კიდებ ერთი ჭიქა მიიყუდა -ხედავ ჩვენი ბედი ზეცაშია დაწერილი ლილე

ალბათ დასამახსოვრებელი (სრულად)

- მიყვარხარ! - მეც მიყვარხარ! - მომენატრები ხომ იცი? - ვიცი...არ წახვიდე...უბრალოდ დარჩი, ჩემთან დარჩი, სამუდამოდ. - ხომ იცი, რომ უნდა წავიდე? ხომ იცი რომ მიჭირს აქედან წასვლა? გთხოვ გამიგე და გამიშვი. - ხომ იცი, რომ თუ წახვალ, ყველაფერი აზრს

ესმერალდა [10]

ლომია მისკენ მიტრიალებულ, თავის ესმერალდასთან ახლოს მყოფ მამაკაცთან მიიჭრა. მაშინვე გამოსტაცა ხელიდან, მკლავში მაგრად ჩაავლო და გარეთ უნდა გაეყვანა, როცა უკმაყოფილო მზერა იგრძნო, მერე კი მხარზე ხელი, რომელიც კარგს არაფერს უქადდა. -ჰეი, ძმაო...

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 12)

„სულ გააფრინეს?!“_ორმაგად გაბრაზებული ქვეცნობიერი ღრიალით მიყრუვებს თავს და ძალიან სწორადაც იქცევა. აბა მეტი რა რეაქცია უნდა მქონდეს როდესაც ათი წლის გაყრილ ცოლ ქმარს, რომლებსაც უკვე სხვადასხვა ოჯახები აქვთ, რამისაა კოცნაში ვუსწრებ.