ქიმიური მუხტი [3]

ეზოში მოათვალიერა, მაგრამ ვერსად შენიშნა. მეორე სართულზე ასასვლელ კიბეებს აუყვა. როგორც კი აივანზე ფეხი დადგა, მაშინვე დაინახა ბოლოში, კუთხეში მიდგმულ ხის ტახტზე ჩამომჯდარი ბელა. ფეხები აეკეცა, ხელები შემოეხვია და თავი მუხლებში ჩაერგო.

მელანქოლიკი 11 (დასასრული)

თორნიკე ხელებს შლის და მზადაა ხმამაღლა იყვიროს, რომ ბედნიერია. ამას უთქმელადაც ვატყობ. -ბედნიერი ხარ! -ბედნიერი ვარ!

ეტლი 3

დღეები წამის უსწრაფესად გადიოდა,იმ უბედურ დღეებს როდი გავდა რომლებიც მიიზლაზნებოდნენ და წინ არაფერს მახვედრებდნენ.ყველაფერი შეიცვალა როგორც ზღაპარში.დანიმ ყველა ჩემი ოჯახის წევრი დაახლოვა ახლა ჩემი მშობლები მხოლოდ სამსახურით კი არა შვილებიდაც

გარდაქმნა 10

გვიან გაახსენდა პატარა კოლოფი ნიამ ხელში სწრაფად რომ შეაჩეჩა, ფრთხილად გასნა და ძალიან პატარა, ვარდისფერი წინდების დანახვისად ჯერ გაეცინა, მერე უკვე ჩაძინებულ ნიას გადახედა და პირველად იგრძნო რაღაც აუხსნელი, შეუდარებელი რამ , რომელსაც სახელი ვერ

გატაცება. თავი 7.

ჯანდაბა! საკუთარ ბედს ვიწყევლი! გაქცევა მინდოდა? არაფერი გამოვიდა. სიკვდილი მინდოდა? არაფერი გამოვიდა. რაც არ უნდა მინდოდეს, არაფერი გამოდის. ეს მაგიჟებს!..-როგორც ხედავთ მოვიყვანე.-თქვა პოლიციელმა და მანქანასთან ერთად დავდექით წრეზე,ხელით

ნაკვალევი (5-6 თავი)

მეხუთე თავი რამდენიმე დღეში სალომე წავიდა ბებიასთან დასასვენებლად და დაიწყო ჩემი წამებაც. ვერ ვისვენებდი, ვშფოთავდი. ჩემი დაძაბულობა ბოლოს მამუკამაც კი შეამჩია. - რა გჭირს, შე-ჩემა აღარ იტყვი? - გაბრაზდა ის, როცა კარგა ხნის საუბრის შემდეგ შეამჩია,

აფერისტია ბედნიერება (1)

ხანდახან ვფიქრობ, რა უცებ შეიძლება, ამ ქვეყანაზე იცინო და ასევე რა უცებ შიძლება, იტირო. თითქოს ურთულეს რამეს წარმოადგენს მარადიული ბედნიერება. ბედნიერებას ყოველთვის პატარა, უპაწაწინეს წვრილმანებში ვხედავდი და დღესაც ასეა როგორც ადრე. არასდროს ყოფილა

ჩამკიდე ხელი (3)

-ერთი მაგათი დედაც...ამოიბურტყუნა და გვერდი იცვალა. -ასე არა?...თავისთვის ჩაილაპარაკა ლიკამ და ხმამაღლა დაიძახა ჩაპას სახელი.ძაღლიც წამში საწოლზე იყო შემხტარი და გაოცებულ ანის სახელს საყვარლად ულოკავდა.მის უკან კი ლიკა კისკისებდა,და

სასახლე დაბურულ ტყეში 9

_სისულელეს ნუ მელაპარაკები და სახლში დაბრუნდი. -ხმა გაიმკაცრა მან. _იქ ჩემი ადგილი არაა, არ შემიძლია გიყურო როცა ასეთი თვალები გაქვს და ამის მიზეზი მე ვარ. თითქოს უცრემლოდ ტირიხარ. არ შემიძლია ამის ყურება, გამიშვი!-კვლავ გაიბრძოლა ელენმა და ხელი

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 21)

სახეზე ჩამოშლილი თმა გადავიწია, ისევ შევხედე და გამეღიმა. უკან ორი ნაბიჯი გადმოვდგი და სახლიდან გასასვლელი კარისკენ გავემართე. არ ვიცი რა დამემართა, საიდან მომეცა ამხელა გამბედაობა. დავკარგე ყველანაირი გრძნობა და ემოცია. ვერაფერს ვგრძნობდი, როცა