თვალები (2 თავი)

ქალბატონი თამარი იქ კარგახანს გაჩერდა, იქვე ვიდექი და შორიდან ვუმზედი, როცა წავიდა, ახლოს მივედი და საფლავს დავხედე, ძველი სასაფლაო გახლდათ, უბრალო საფლავის ქვით, რომელზეც არც სურათი იყო გამოსახული, არც წარწერა, არანაირი მინიშნება. ვერ მივხვდი ვისი

ჯარისქალი 8

ცრემლებს გზა მივეცი, როცა დავინახე როგორ იცინოდნენ მათე და ანამარია და თან დამცინავ მზერას არ მაშორებდნენ. არც მიკითხია ისე გავისროლე მეორეჯერ ისარი და ცენტრში მოვარტყი. ''გვრიტები'' პირშიჩალაგამოვლებულები დარჩნენ. ნიშნისმოგებით გავიღიმე და

One and Only (თავი პირველი)

უყვარდა ის გრძნობა რაც მანქანის მართვისას ეუფლებოდა,გამარჯვებაზე მოახდინა ორიენტირება,სიჩქარეს მოუმატა საჭეს ძლიერ უჭერდა ხელს,ცოტაც და გამარჯვებას იზეიმებდა,როცა გვერდით წითელმა პორშემ ჩაუქროლა,გაბრაზდა თუმცა დაელოდა როდის მოაბრუნებდა მისი

ეს გოგო ჩემი ცოლი გახდება 3 თავი.

სოსოს სიტყვები გავიხსენე ,, მარიამის ნაირ გოგოს თუ არ სდიე ვიღას უნდა სდიო? ერთ დაძახებაზე ლოგინში რო ჩაგიხტება? მერე რა ამაყი როა? იცის თავისი თავის ფასი. მაგარი გოგო ჩანს, წესიერი, პატიოსანი, და რაც მთავარია სერიოზული. მის თვალებს არ შეხედე? რა

ვ/ე (5)

შუადღისას წავიდნენ საგურამოში. ნიამ და ანამ დაიწყეს ფუსფუსი, ბიჭებმა ბუხარი დაანთეს და ჩამოსხდნენ. ელენეს გარეშე დრო ძალიან ნელა გადიოდა და მოუსვენრად იყო ვატო, ელოდებოდა ყოველ წამს და თავში სათქმელს ალაგებდა. მაგიდა გაშალეს და მიუსხდნენ. ელენეს

სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 12)

ტროტუარზე მივდიოდით როდესაც ლაშამ ვიღაც ბიჭი დაინახა, გზაზზე უნდა გადავსულვიყავით, მივაბიჯებდიტ ერთად გადასასვლელზე როდესაც დავინახე ჩემსკენ ვიღაც ტოიოტას ჯიპით მთელი სისწრაფით მოდიოდა, შემდეგ მწარე ტკივილი ვიგრძენი მხარში და გონება დავკარგე, ბოლოს

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 17

ხელში ამიტაცა და საწოლზე დამაგდო,ვეცადე გავქცეოდი და წამოვხტი,მაგრამ ხელი ისე ძლიერად შემომიქნია მაშინვე უგონოდ დავეცი.მაგრამ მალევე მოვედი გონს,კოკა ერთ ხელით ქამარს იხსნიდა და მეორე ხელით ცდილობდა ფეხები გაეშლევინებინა ჩემთვის.განძრევა აღარ

მახე ბაბნიკებისთვის 3

მარიამი. ტასოსთან 15 წუთიანი კამათის შემდეგ, კაბის ჩაცმისგან თავი მაინც ვერ გადავირჩინე. მისი მოკლე შავი კაბა, საროჩკა და შავი ადიდასები ჩავიცვი. თმა მაღლა ავიწიე, და შევიკარი. ტასომ უკმაყოფილოდ გამომხედა. სახელური ჩამოვწიე, გარეთ გასვლას

ტრამალის აჩრდილი -5-

ფოტო აპარატის ჩხაკუნმა გამაღვიძა.თვალები რომ გავახილე ნიკა დავინახე ფანჯარასთან იდგა და გვიყურებდა თავიდან ვერ გავაანალიზე რახდებოდა მერე გამახსენდა რომ დემე რომ ჩემს ოთახში გადმოვიყვანე.საწოლიდან წამოვიწიე და თვალების ფშვნეტით შევხედე ნიკას რომელიც

თვალები (1 თავი)

ავტომობილი მიექანება ჟინვალ გესისკენ, მისი მგზავრები გადაღლილი სახით გადაჰყურებენ სიმწვანეში ჩაფლულ წყალს, ნუთუ შეიძლება ადამიანს ასეთი სილამაზის დანახვისას გული არ აუჩუყდეს?! თუმცა უცნაურია, მგზავრები თითქოს ვერც კი ამჩნევენ ბუნების ამ საოცრებას,