რეალობაში დაკარგულები... (3)

გადავწყვიტე მასზე აღარ მეფიქრა, მე ხომ იმდენად ამაყი ვარ , ვერ დავუშვებ თავს მუდმივად მასზე ფიქრის საშუალება მივცე, თანაც კარიერა ისე კარგად მაქვს აწყობილი ვფიქრობ კაცი სულ არ მჭირდება გვერდით, თუმცა ყოველს წელს მაინც იღვიძებს პატარა ნაპერწკალი

ერთხელ თავი 1

მე ვარ გამხდარი მწვანე თვალებით და წაბლისფერი თმით ჩემი არაბიოლოგიური და ნუკი კი ულამაზეისა კურნოსა ცხვირი დიდი ცისფერი თვალები შავი თმა და დიდ გაბუთული ტუჩები. მყავს ჩემი ,,სასტავი’’ ეგაძე სანდრო ბაღათურია ლევანი და რათქმაუნდა ნუკი ბაბლუანი

ღამის ზმანება (14 ნაწილი)

თვალების გახელა არ მინდოდა. რაღაც მაგარ საწოლზე ვიწექი და მთელი ტანი მტკიოდა, წამლებს სუნითაც გვარიანად იყო ოთახი გაჟღენთილი... -ექიმო, მითხარით როდის გამოფხიზლდება! სამი დღეა უკვე ასეა! - გავიგე ნაცნობი ანერვიულებული ხმა.

სხვანაირი (2)

ლუკამ დამირეკა -ჩემი ბიჭი. ლუკ, მიყვარხარ-ვუთხარი და ამეტირა. -რა გჭირს ეს დღეები? მეც მიყვარხარ. ხომ კარგად ხარ? -კი. ლუკ, ორი თვეც ხომ დამელოდები? გპირდები ნასწავლი ჩამოვალ, ოღონდ დამელოდე.

ცხოვრება გრძელდება 10

მათე და დათო სადარბაზოსთან იცდიდა მალევე სადარბაზოში ფეხის ხმა გაისმა ლევანი კიბეებზე ჩამორბოდა , გარეთ გამოვიდა და მეგობრებსაც ხელისჩამორთმევით მიესალმა მერე უცაბედად ხველება აუტყდა, მათემ და დათომ ერთმანეთს გადახედეს ლევანის ხველა ცუდად ენიშნათ

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 18 )

როცა ბატონი მერაბი გავიცანი მაშინვე მივხვდი,რომ მას ადამიანების ამოცნობის ნიჭი ჰქონდა თუმცა არ მეგონა ასე პირდაპირ თუ მოგახლიდათ მის შეხედულებას თქვენზე,სამწუხაროა,გითანაგრძნობთ_ არ მინდოდა ასეთი უტაქტო ვყოფილიყავი მის მიმართ

შენ რომ არსებობ... 1

როგორი ხალხი ვართ? მივდივართ გზაზე, ვითომ მხიარული გამომეტყველებით და ამ დროს რას ვგრძნობთ, ჩვენ თვითონაც არ ვიცი. უბრალოდ მივდივართ და ვსუნთქავთ. იმას, რასაც ჩვენ დედამიწაზე ვაკეთებთ, უბრალოდ არსებობა ჰქვია და მეტი არაფერი. ნოემბრის ცივი სუსხი

მე შენ მიყვარხარ! (3)

ნუკას გზაში ენა არ გაუჩერებია,უკან უჯდა და ერთ ყურში უკვე აღარ მესმოდა,დადიანი იჯდა შიგადაშიგ გამომხედავდა და გამიღიმებდახოლმე.უნდა ვაღიარო,რომ ძალიან სიმპატიურია,მაღალი,მხარბეჭიანი,შავი თვალ-წარბით და თმებით.ეტყობოდა,რომ თავში არ ჰქონდა ვარდნილი

ტრამალის აჩრდილი -4-

სალომე ქარბორბალასავით დაატყდა თავს სახლს და მეც ყოველი მისი ხუშტურის შესრულება მიწევდა.ჩემი ბატონიც უფრო და უფრო ღიზიანდებოდა მისი დანახვისას და მუდამ ცუდ ხასიათხე იყო.ხოლო პატრა დემტრე უფრო და უფრო იზრდებოდა დააყვარებდა თავს.

InkeD #12

დილით გაღვიძებულს დედა ჩემს გვერდით აღარ დამხვდა. უცებ წამოვდექი,თავი მოვიწესრიგე და საძინებლიდან გავედი. კედელზე ჩამოკიდებულ საათ გავხედე რომელიც ჯერ მხოლო რვის წუთებს უჩვენებდა. უეცრად მომესმა სამზარეულოდან გამომავალი ხმები,რომლებიც