"ს ა მ ი ზ ნ ე"!

ცხოვრება ურჩევს ხალხს პროფესიას.მე "დევიდი"ვარ,29წლის პროფესია "მკვლელი"არ მოგეჩვენათ, მკვლელი ვარ! და ეს საქმიანობა ცხოვრებამ ამირჩია უკვე 10წელია."პროფესიული მკვლელი",მოკლედ რომ ვთქვათ, ჩემთან მოაქვთ ბარათი,მასზე "სამიზნის" სურათი და მისამართია.

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (2)

მეორე დღეც გათენდა, მშვიდი და ლამაზი დილა ტელეფონის ზარმა გააფუჭა, რათმაუნდა ეს ნატა ოყო, სულ დამავიწყდა რომ საღამოს მასთან უნდა დამერეკა. -დღეს იქნები სკოლაში? -კი, ჩავიცვემ და ახლავე წამოვალ ტელეფონი გავთიშე, ჩავიცვი

მტერი შემიყვარდა (თავა 2)

დილით კარგ ხასიათზე ავდექი. ყავა დავლიე. შემდეგ ლუკას და საბას გავუარე და უნივერსიტეტში წავედით. პირველ კურსზე ვიყავი და უკვე ყველა მიცნობდა, რადგნ ფულიანი მამის შვილი ვიყავი. მასწვლებები ქულას მიწერდნენ და არ მტოვბნენ. გზაში ლუკამ სიჩუმე დაარღვია

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 2თავი

თვალი, რომ გავახილე და ჩემს ბინაში ვიყავი,კმაყოფილებისგან გავიზმორე,ახლა გამახსენდა რომ შიშველს მეძინა,არასდროს მიყვარდა პიჟამის ჩაცმა, დედა კი შიშვლად დაძინების უფლებას არ მაძლევდა,ახლა კი ჩემი ნებაა როგორ მეძინება.

მწერლის ღამეები(თავი9)დასასრული

-ყველაფერი კარგად იქნება..ესეც უნდა გადაიტანა.. -ვიცი..ვიცი,რომ გამოვედი ამ მდგომარეობიდან,მაგრამ ეს ტკივილი და მოანტრება ჩემში ისევ ცოცხლობს...მას რომ ვუყურებ სული მეხუთება და..უბრალოდ არ ვიცი რა ჰქვია ამ გრძნობას..გესმის? -წამიკითხე,თუ თან

ყინულის ყვავილები (ნაწილი 2)

მაქანაში ჩავსხედით თუ არა,ნიკამ გამათბობელი ჩართო,გასაღები გადაატრიალა და მანქანა ელვის სისწრაფით მოსწყვიტა ადგილს. ჩემ ხელებში მოქცეული,ქურთუკში გახვეული ახალშობილი ნაგავსაყრელისთვის დამახასიათებელ,მკვდარი კატის თუ ვირთხის სუნად ყარდა და კვლავ

მაჩუქე სიყვარული (6)

მაღალი ქერა ბიჭი მთელი მონდომებით წმენდა დახლს, ჩვენ რომ დაგვინახა ხელით გვიბიძგა მისკენ მივსულიყავით, ცოტა დახუთული სივრცე მეჩვენა. მუქ ლურჯად და მოწითალოდ შეღებილი კედლები, მაგიდები და სავარძლები კიდეებში იყო გადანაწილებული ბარის წინ საცეკვაო

მეოცნებე 2

სახლში როგორ მივედი მშვიდობით არ მახსოვს, ისევ ფიქრებში ვიყავი ჩაძირული. სულ იმ ამაყ ბიჭზე ვფიქრობდი, საშინლად მომიშალა ნერვები, მაგრამ სახლში რომ მივედი ყველაფერი დამავიწყდა მალევე, ჩემი გოგოები დამხვდნენ ოთახში. ხო ისე არ გაგიკვირდეთ,ჩემი სახლის

სკოლა ბავშვების წესებით(I ნაწილის დასასრული)

ელენეს სიხარულის ღიმილმა გადაურბინა სახეზე. ელოდა კიდევაც ,რომ ჩააბარებდა ,მაგრამ როგორც ხდება ხოლმე გულში მაინც რეჩხად ჰქონდა ეჭვი. საწოლიდან გადმოხტა და მშობლების ოთახისკენ გაქანდა .

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? (თავი 2)

პირზე სასწრაფოდ ხელები ავიფარე და გაფართოვებული თვალებით შევხედე ლადოს. მან უბრალოდ გვერდი იცვალა და ძილი გააგრძელა. რა უნდა ვქნა ახლა რომ გაიღვიძებს, ახლოს რომ მოვა, რომ შემეხება? ვერ ავიტან, მოვკვდები... ან უბრალოდ...