მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 7)

გულის რევის შეგრძნება გამიძლიერდა. არ ვიცი რას ვფიქრობდი, მაგრამ ფაქტი იყო ვერ ვყვიროდი. დამხმარე კი არსად ჩანდა. ელენე და დათო სულ გადამაციწყდნენ. მთელი კისერი გამითბო ბლანტმა სისხლმა. ვგრძნობდი როგოც მიიზლაზნებობდნენ წვეთები მხრებისკენ.

გვეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა(7)

-ჩემო ძვირფასო, როცა შენ ცოლობა მთხოვე მაგ დღის შემდეგ ერთი კვირის განმავლობაში გული საშინლად მტკიოდა. ბოლოს ექიმთან წასვლა გადავწყვიტე, მაგრამ უკვე გვიან იყო. ექიმმა მითხრა, რომ ბოლო სტატიის კიბო მაქვს და 2 თვეში მოკვდებიო. ამ სიტტყვების გაგონებაზე

მრავალძალში ჯვარდაწერილნი [3]

ცუდად ხარო? –წუხელ არ მეძინა... – მხრები აიჩეჩა. – არაფერია. –დამსვი საჭესთან, გინდა? –იცი მართვა? – ღიმილით გადმოხედა მამაკაცმა. –აბა?! ჩემი ჰონდა ვერ გაქაჩავდა, თორე დაგიმტკიცებდი, – თვალი ჩაუკრა. – მიდი, გააჩერე. მამაკაცმა მარჯვნივ გადაუხვია და

არ დაგთმობ(11)

გიჟივით წამოვვარდი და ჩემს საწოლში მონებივრე გოგას დანახვაზე ხომ საერთოდ გადავირიე. ბალიშები დავუშინე და ყვირილით გაგაღვიძე _ადექი იდიოტო, ჩემს საწილში რა ჯანდაბას აკეთებ? შეშინებული წამოჯდა საწოლზე ცოტახნით აზრზე ვერმოვიდა 2 წუთის შემდეგ კი

მორჩილი გაბრიელი (4)

ლონდონში ყველაფერი საშინლად მეჩვენებოდა. იქ ხომ ის არ მყავდა, ჩემი ცხოვრების საჩუქარი, ჩემი მორჩილი გაბრიელი. ის ჩემთვვის ყველაფერი იყო, ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი.. ამ დაუსრულებელმა მონატრებამ 3 წელი გასტანა. ყველაზე საშშინელი და გრძელი 2 წელი

ბედნიერება გაზიარებით (33)

_რა არის ეს? სად არის ჩემი ტანსაცმელი? - იკივლა გვანცამ და საწოლზე წამოხტა, - რატო მაცვია შენი მაისური? - მერე საწოლიდან ჩამოხტა, საკუთარ თავს მოჰკრა კელეზე ჩამოკიდებულ გრძელ სარკეში თვალი და კივილს უმატა,

სკოლა ბავშვების წესებით(29)

მარიმ უკან დაიხია. უყურებდა როგორ ჩხუბობდნენ გია და დედამისი თუმცა ისე იყო გათიშული მათი შეჩერება არც უცდია. ისინი კი ჩხუბობდნენ და ჩხუბობდნენ. ერთ სიტყვასაც არ აწევდნენ ერთმანეთს. ინგა ისე იყო გაცხარებული მთელი ჩვიდმეტი წლის ნაგროვებ ბოღმას ახლა

InkeD #9

2 დღე არ გამოჩენილა თემო. სახლშიც სიტუაცია უფრო და უფრო იძაბებოდა. ნუგეშს მხოლოდ ანოს თან და გეგისთან საუბრისას ვგრძნობდი. მე და გეგი უფრო და უფრო ვახლოვდებოდით და ვგრძნობდი რომ მე გიოს გარდა მისი სახით მართლაც მყავდა კიდევ ერთი ძმა. ქიმიის

ცხოვრების ახალი ეტაპი (6 დასასრული)

-დაურეკე მერე შენს "ძევაჩკებს"-იპოვა გამოსავალი დუდამ.-ცოტაც -ხელით მანახა რამდენი იყო ცოტა გიორგიმ-გაუძელი და მერე ბანკეტში ვიგულაოთ, აჰ თუ ხო მე მომტეხე მაგ პონტიდან-თითქოს ნაწყენმა გაიხსენა.ჩაფიქრებულის მზერა მიიღო, ვიცი მე ამის ეს მზერა

უკუღმართი ბედი [თავი მეთორმეტე]

-ვიცოდი, პირველივე დღიდან ვიცოდი, რომ ერთმანეთი შეგიყვარდებოდათ.._ქალის სიტყვებზე ერთმანეთს გადახედეს, აილენმა დარცხვენილმა დახარა თავი და ქვეშ’ქვეშ დაუწყო ენის გდება დანიელს.. რომ ეუარათ აბა მათი საქციელი რას უნდა ნიშნავდეს?!