მთელი ცხოვრება (თავი პირველი)

რომ დავიბადე მაშინ დაიწყო ოჯახსა და სანათესაოში დიდი გაწამაწია. დედა 37 წლის იყო რომ გამაჩინა და ვინაიდან არ იცოდნენ ასაკის გამო კიდევ შეძლებდა თუ არა მეორე შვილის გაჩენას, განსაკუთრებდით აღნიშნეს გოგოს დაბადება,- დედისთვის გოგო სულ სხვააო.

ამაყი ქალბატონი 7 (დასასრული)

მზერა აერია ორივე თვალი ბადაგისფერისკენ რომ გაექცა.ნელა დაიხარა იაგო და აფეთქებულ ტუჩებზე ფრთხილად შეეხო მონატრებულ მეუღლეს. ათასობით ტყემლის ყვავილის ფურცელი დაფარფატებდა მათ ჰარშემო და მათრობელა სურნელი დაუყვებოდა ჰაერს.

თარაში და ნია, ცოდვილთა თავშესაფარი (ნაწილი 5)

-მამა? იცი შენ რომ საფრანგეთში სამსახურის საქმეებს აგვარებდი.... დედა უცხო კაცთან ერთად საწოლში ნებივრობდა.. აი, ზუსტად ამ სახლში.. ვერ გეტყვი როგორ სიამოვნებდათ.. მაგრამ ის კი ვიცი, რომ ამას ვერასოდეს ვერ დავივიწყებ.. იმ ქალს სულ ცოტა ოდენი

გვეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა(5)

-ზურა მე თანახმა ვარ სიხარულო.ზურა სიხარულისგან ცუდად გახდა თითქმის ტირილი დაიწყო. ლიზი კი გულმოთქმით ტიროდა. ლიზის და ზურას ცხოვრება ამ ფაქტმა სრულიად შეცვალა. ისინი უკვე ქორწილის ამბებზეც ფიქრობდნენ. გადაწყვიტეს ნელ-ნელა დაეწყოთ

ემოსაც უყვარდება! )))) (დასასრული)

გოგოზე და ბიჭზე რომლებიც ერთმანეთისათვის ველაპერს აკეთებენ და ბიჭი ემოა...ყველაფერი გაგრძელდა, მასთან კონტაკტი ისევ განვაგრძე, ამჯერად უფრო დაწყნარებული იყო, გამუდმებით მიმეორებდა იმას რომ ვუყვარდი მაგრამ ხშირად ვეკმათებოდი ანდაც საერთოდ არ ვაქცევდი

ბედნიერება გაზიარებით (32)

ღამე თეთრად გაათია შენგელიას ასულმა.ნერვიულობამ მოსვენება დაუკარგა. როგორც კი ინათა, ძაღლს თოკი მოაბა კისერზე, თვითონ სპორტული ტანსაცმლით შეიმოსა და გარეთ გავიდა. ლიფტის მოსვლას დაელოდა,კიბეებზე ჩასვლა არ ისურვა. "ვაი თუ თორნიკე შემხვდეს"-ო,

ENDI(8)

ლექსო წინააღმდეგობას არუწევდა, არც კი იცავდა თავს შემდეგ საროჭკის საყელოზე ხელიბი ჩაავლო და ზევით აიტაცა (დასაკარგი მაინც არაფერი ქონდა ლექსოს მოკლავდა უეჭველი მოკლავდა)უნდა მოეკლა მუშტი გამეტებით მოიქნია როცა .....იხლებს ურტყავდა, გამეტებით

ბარიერი. -16-

უცებ ფეხებთან მანქანამ გამიჩერა და იქედან გაღიმებული კოტე გადმოვიდა. მაშინებს, რატომ მაშინებს მისი ეს ღიმილი? -არ მომიახლოვდე. -ვუთხარი დამფრთხალმა და უკან დავიხიე

წყევლა (1)

ღამეა.გოგნა ქუჩაში მიდის და არ ეშინია.მერე სიბნელიდან რაღაც საშინელება გამორბის სინათლის სიჩქარით. ეტაკება და კისერში კბილებს არჭობს.რამდენიმე წუთში ის მიწაზე ეცემა სისხლისგან დაცლილი.ახლა ის არსება იმ ფანჯარაში იყურება რომლიდანაც დაინახეს და მისკენ

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეოთხე“

-რა ბზიკმა უკბინა?-მომიბრუნდა დაჩი,როდესაც ანეტამ კარი გაიხურა-ჩემზეა ნაწყენი,რომ არ ვუთხარი ჩამოსვლის ამბავი? -არ ვიცი-მივუგე-არამგონია-გავუღიმე და გვერდით მივუჯექი