სკოლა ბავშვების წესებით(33)

მეორე დილით თამუნა საავადმყოფოდან გამოწერეს. მართალია წოლითი რეჟიმი დაუნიშნეს ,მაგრამ წინა დღესთან შედარება არ იყო. ელენე იჩემებდა სახლიდან ვივლი სკოლაშიო ,მაგრამ გიამ იცოდა თუ ამაზე დასთანხმდებოდა ელენე სწავლას დროს ვეღარ დაუთმობდა.

ლორა და გრენუი #7

საავადმყოფოში აღარ მივსულვარ.გოგასგან მესმოდა სანდროს ამბები.ვიცოდი,რომ კარგად იყო უკვე და მალე გამოწერდნენ კიდეც.ვკვდებოდი,სიგიჟემდე მინდოდა მისი ნახვა,მაგრამ უნდა მიმხვდარიყო,რომ არასწორად მოიქცა.არ უნდა მოვეტყუებინე.

პატარა გოგონა დიდ ქალაქში (ნაწილი 7)

-შენი მშობლები სად არიან? - ამ კითხვამ დიდი ხნის შეუხორცებელ ჭრილობაზე მარილი დამაყარა და კვლავ ამტკივდა მთელი სხეული, თვალებზე მოწოლილ ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი და ყელში გაჩრილ ბურთს კი ვეწინააღმდეგებოდი რომ არ დავეხრჩვე -თუ გინდა არ მიპასუხო

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 12)

გადიოდა დღეები და და ჩემი დაძაბულობა უფრო და უფრო მატულობდა, რადგან ვხვდებოდი, ლაშა ბანდასთან ერთად, საქმეებზე გადიოდა. არ მინდოდა იმაზე ფიქრი, რა ხდებოდა გვიან ღამით იმ ქუჩაზე, სადაც ისინი იყვნენ. არც ავალიანი მეუბნებოდა არაფერს ამის შესახებ,

ის უფრო გიჟია,თუ მე მისი სიყვარულისთვის ?! (2)

მომხდარით გაოგნებული იყო. ჯერ იმას რას წარმოიდგენდა ,რომ სრულიად უცხო ადამიანი და ისიც ბიჭი ასე უხეშად მოექცეოდა. მერე კი იმას რას იფიქრებდა ,რომ ეს ადამიანი დამუქრებას გაუბედავდა.

მაჩუქე სიყვარული (2)

-მოკალი. წარბები შეკუშტა და თვალებდაწვრილებულმა შემომხედა, თითქოს თავისი კითხვების პასუხს ჩემს მზერაში ეძებდა, თუმცა იქ სიცარიელის მეტი არაფერი არ იყო.-მე ის.. ის არ მომიკლავს..ჩემი გუგა.. არ მომიკლავს, ერთი ამოვიკნავლე და როგორც მჩვეოდა

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 5 )

ვახშამზე მის განცხადებას,რომ ამ სახლში ვრჩებოდი საცხოვრებლად გარკვეული დროის მანძილზე საკმაოდ მშვიდი და დადებითი რეაქცია მოჰყვა ყველასაგან,განსაკუთრებით კი ტყუპებისაგან.ამან თითქოს დაძაბულობა და ნერვიულობა მომიხსნა და შემიმსუბუქა

სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 29

გარეთ აშკარად დათბა.თეთრმა საბურვლემაც ნელ-ნელ დაიწყო დნობა. ეს ყველაფერი გაზაფხულის მოსვლის მომასწავებელი იყო. მალე მდელოები მწვანე ბალახითა და ფერად-ფერადი ყვავილებით აივსება.ერთი სული მაქვს როდის შევძლებ გაზაფხულის სურნელის შეგრძნებას

დამჭკნარი იასამანი (3 თავი)

-მაპატიე, ხელი რომ შეგიშალე ჩემი უნაკლო ნაკვთების თვალიერებაში. -თქვა ჩახრეწილი ხმით და ტუჩის კუთხე ჩატეხა. ახლა კიდევ უფრო შემრცხვა და აღარ ვიცოდი, სად გავმძრალიყავი. ვინატრე, მიწა გამსკდომოდა და შიგ ჩავეტანე, ვიდრე ახლა მის წინ ვმჯდარიყავი.

ღამის ზმანება (7 ნაწილი - დასასრული)

-მმმმ... - ამოიზმუვლა და ისევ ჩამეხუტა. მოიცა, მოიცა... საცვლებისამარა რატომ ვიწექი? კარგად მახსოვს, რომ ტანზე არ გამიხდია... ოხხ დემეე... დენდარტყმულივით მოვშორდი მის შიშველ სხეულს და თვალებგაფართოებულმა ავათვალიერე.