ღამის ზმანება (6 ნაწილი)

-ახლავე, ამწამს... ავდგეთ და გავიპაროთ სადმე... - მითხრა კიდევ და კისერში ისევ მაკოცა, შემდეგ კიდევ ერთხელ და კიდევ ერთხელ... -დემეე! - ავკისკისდი მხიარულად, თუმცა ამავდროულად ვიგრძენი როგორ ამეწვა თითოეული ნაკოცნი ადგილი კისერში. -მართალი ხარ, ჯერ

მაპატიე თავი 6 ; 7 ))

მა.რი დიდხანს ფიქრობდა. მე კი ნერვები მეშლებოდა რადგან ნებისყოფა უკვე აღარ მყოფნიდა. -იტყვი თუ არ იტყვი??-მოუთმენლად ვკითხე. -ხოო... ვიტყვი ვიტყვი...-ანერვიულებული იყო... -მოკლედ გეტყვი რააა... დიდი შესავლები არ მინდა..

მალე მოგირჯულებ გპირდები (22)

-კაი (ლევანი) ოთახში ავედი და გამოვიცვალე ჩამოსულს სანდროც დაბლა დამხვდა, ლევანის ხელი ვტაცე და ჰაერში ავაფრიალე, მერე კი აუზისკენ წავედით გავექანე და მაშინვე ჩავხტი, მოკლედ გავერთეთ, საღამოს თაწმინდის პარკში წავედით და იქაც გავერთეთ დღემ კარგად

იყავი აზარტული! 3

-თქვენ რამდენს ჩამოხვალთ?-ავხედე რიგით პირველ მამაკაცს და სიტყყვა პირზე შემაცივდა. ის იყო! ნამდვილად არ ვცდებოდი! დიკაპრიო... ლეონარდო დიკაპრიო... აბა, ერეკლე დადიანიო?...-ეს როგორ შეძელი?-თვალები შუბლზე აუვიდა თათას. -რას გულისხმობ?-უდარდელად

სწორედ იმ ღამით (დასასრული)

წერილში კი ეწერა "შეგიძლია ჩემზე აღარ იფიქრო" ანა_ეს ჩემი დაწერილია არა თემო, მამაჩემის დაწერილია_ვიცანი მისი კალიგრაფია, _ესეიგი მამაშენი ღებულობდა ჩემ წერილებს ანა?_მე ერთი წერილი მივიღე, მაშინ როცა ლუკა დაიბადა, _შენ ჩვენი ფიცი გატეხე ანა

სიყვარულმა ასაკი არ იცის

ეს ისტორია არის გოგონაზე რომელსაც შეუყვარდება მასზე საკმაოდ დიდი ბიჭი ეს მისთვის დიდი თორემ ბიჭი ესე საერთოდ არ ფიქრობს.ესიგი არ დავიწყებ რაღაც უაზრო შესავალებს:წვიმს ქარი ქრის და თოვლიას მგავსად მე კიდე ვითომ ვზივარ ფანჯრის რაფაზე და ასეთები თქვენც

შეგვეშალე 3

მხოლოდ მაშინ მოვედი გონს,როცა მანქანის დატორმუზების ხმა გავიგე.ვეღარ ვსუნთქვადი ნერვიულობისგან,ხელები მიკანკალებდა და მუხლებში მამტვრევდა -(შონზო) მიდი გადმოიყვანე!!!

არ დაგთმობ(12)

ვიცი სახლში მისულს საყვედურები არ ამცდება, სასწრაფოდ ტაქსი გავაჩერე და სახლში წამოვედი.. გოგასთან _ბიჭო რამდენი ხანია გირეკავ, სად გაქვს ტელეფონი?ანერვიულებული ხმათ უთხრა გოგამ ძმაკაცს _ რა ხდება რა ხმა გაქვს? (ირაკლი) _ ანი თქვენთანაა? უფრო დაიძაბა

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 7)

გულის რევის შეგრძნება გამიძლიერდა. არ ვიცი რას ვფიქრობდი, მაგრამ ფაქტი იყო ვერ ვყვიროდი. დამხმარე კი არსად ჩანდა. ელენე და დათო სულ გადამაციწყდნენ. მთელი კისერი გამითბო ბლანტმა სისხლმა. ვგრძნობდი როგოც მიიზლაზნებობდნენ წვეთები მხრებისკენ.

გვეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა(7)

-ჩემო ძვირფასო, როცა შენ ცოლობა მთხოვე მაგ დღის შემდეგ ერთი კვირის განმავლობაში გული საშინლად მტკიოდა. ბოლოს ექიმთან წასვლა გადავწყვიტე, მაგრამ უკვე გვიან იყო. ექიმმა მითხრა, რომ ბოლო სტატიის კიბო მაქვს და 2 თვეში მოკვდებიო. ამ სიტტყვების გაგონებაზე