InkeD #6

სახლში ღამის სამი საათისთვის მივედით. მთელი გზა მლანძღა მამამ და არც სახლში მისვლისას გაჩერებულა, მთელი ღამით მისაღები ოთახის კუთხეში ვიჯექი და ჩუმად ვტიროდი.დედა უბრალოდ ჩუმად იჯდა და თვალს არ მაშორებდა. მის ცრემლიან თვალებში ყველაფერს

მალე მოგირჯულებ გპირდები (9)

ღამე 3 საათი იყო რომ გამეღვიძა ბიჭების ხმა შემომესმა ოთახიდან გავედი და ვეკოს მოვკარი თვალი, მეერე გიო ლექსო ნიკა და ლუკა დავინახე, რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ, კედელს ამოვეფარე და ვეცადე მათთვის მომესმინა -ბიჭო არ გამოვა ეგრე გაიგეთ რა (ლექსო)

წყეული ღამეები[8]

-ნინიმ იმდენი რამ გადაიტანა,ამასაც გაუძლებს.მისთვის მატერიალური რარაცები არ დგას პირველ პლანზე-მაიას ხელი ლოყაზე გადაუსვა და ნაზად გაუღიმა დამ. -ნანი,შენ როგორ შეგიძლია ასეთი კარგი იყო-თავადაც ვერ ხვდებოდა რას ამბობდა,გონება დაბინდული ჰქონდა.

მონატრება(სრულად)

მენატრება..ეს ის მარადიული მონატრებაა,რომელსაც ჭკუიდან გადავყავარ!რთულია როდესაც ვიღაც გენატრება და არ შეგიძლია მისი ნახვა,რადგან ის შენგან ძალიან შორსაა.მენატრება მისი ხმა,მისი თვალები,მისი ჩახუტება..მისი ნათქვამი მიყვარხარ მენატრება.მე მარიამი ვარ

მოიისფრო [7]

ილით, თვალები რომ გაახილა ბაიამ, მისგან ზურგით მდგარი ლექსო დაინახა, რაღაცას აკეთებდა, მარტივად მიხვდა ლომიძის ქალბატონი რა „რაღაც“ იყო და თვალები ისევ დახუჭა. როგორც კი ბიჭი ოთახიდან გავიდა, ეშმაკობას მორჩა და იასამნის

Heart

_შემეშალა გიო არ იყო!დარცხვენილი ამოვუდექი ხელებდამუშტულ გოჩას და ვანიშნე ჩემი ბრალი იყოთქო.მანაც ხელი გადამხვია და გიოსკენ წამიყვანა.უცებ გავექანე მონატრებული ძმისკენ და მთელი ძალით ჩავეხუტე.

დაუვიწყარი (28)

-დედა ვიყვირე და გავეხვიე, როცა კარებში დედ-მამა დავინახე.. ყოველთვის მიხაროდა მათი ერთად დანახვა, დაშორებამ ჩემზე ძალიან იმოქმედა.. -როგორ გაზრდილხარ, ჩემო ლამაზო.. გახარებულმა ამათვალიერა, რამდენჯერმე დამატრიალა კიდეც..

შემიყვარე თუ გაბედავ (დასასრული)

თვალები როგორც კი გაახილა გამომხედა და თითქოს ენა ჩაუვარდა.ალბათ კონსტანტინეს არ უთქვამს ჩემი ჩამოსვლის ამბავი და კარგადაც მოიქცა.მე ადგილიდან ვერ გავინძერი ვიდექი და ვუყურებდი ამ მონატრებულ თვალებს,მზერას.ცრემლები წამომივიდა ჩემდა უნებურად.ისეთი

სიყვარულით ყველაფერს გადალახავ (სრულად)

ხშირ შემთხვევაში სკოლის მოსწავლეების დილა სხვანაირად იწყება. თითქმის ყველას ეზარება ადგომა თბილი საწოლიდან და წასვლა ცივ შენობაში. მე პირიქით ვიყავი , ერთი სული მქონდა როდის გათენდებოდა და წავიდოდი. დილა ენერგეულად დავიწყე, დიდის ამბით ვარჩევდი თუ

გოგონა საროსკიპოდან _ ''არც ისე მშვენიერია ცხოვრება'' (8)

მარი და ნოდარი შემოსასვლელში დიდხანს საუბრობდნენ მომხდარის შესახებ. ის იყო დასაძინებლად ზედა სართულში ავიდნენ მსახური გოგო სირბილით ,რომ მოვარდა. სუნთქვა უჭირდა და სიტყვებს თავს ვერ აბამდა.მისი დამშვიდება ძლივს მოახერხეს და როგორც იქნა ერთი