სამჯერ ნაჩუქარი სიცოცხლე! -მიყვარხარ.. (თავი 2-3)

გოგოზე და ბიჭზე რომლებმაც ეწლები მალე გადიოდა, მე-7 კლასი, გაზრდილი მე და ნიკა.. ჰო ნიკა არ მოგესმათ.. ამდენი წლის შემდგ ერთმანეთს შევხვდით, ჩემს პარალელურ კლასსში იმყოფებოდა, უფროსწორედ ის მე-8ში იყო.. ჩვენი დილა ყოველთვის ასე იწყებოდა.. -აბა ჩემო

სამეული (8)

- ვა უკვე მოხვედით - იკითხა ანამ - როგორც ხედავთ აქ ვარ - უპასუხა ნინიმ მარიმ ლუკას ანიშნა რა ჭირსო მან მხრები აიჩეჩა - კარგი მე წავედი - თქვა ლუკამ და ოთახიდან გავიდა ნინის არაფერი უთქვამს საწოლში ჩაწვა და დაიძინა , გოგო

Blue Jeans (IV ნაწილი)

მერე რა რომ არასწორი იყო? მერე რა რომ ბევრ წესს არღვევდა? საშინლად სიამოვნებდა ყველაფერი და მზად იყო ასე სამუდამოდ დარჩენილიყო. იმ წამს ზუსტად იცოდა, რომ გიგა ბერიძე, ცუდი კი არა, ძალიან, ძალიან კარგი ბიჭი იყო.

სიამაყის საფასური (სრულად)

ეს ისტორია მედო აქ დიდი ხნის წინ და გადავწყვიტე დაბრუნება და ახლი ისტორიის დაწერა, რახან ახლიდან დავრეგისტრირდი გადავწყვიტე ამ ისტორიით გამეხსენებინა თავი თვენთვის.

რაღაც განსხვავებული

ამბავი მოგვითხრობს თინეიჯერ გოგონაზე რომელსაც წინ უამრავი სიახლე ელოდება. მომავალი არაერთ დაბრკოლებას უმზადებს . ამ რთული გზის გავლაში კი მას მეგობრები ეხმარებიან . იგი მარტო არასდროს არაა მაშინაც კი როცა თვითონვე ფიქრობს ასე...წინასწარ

ბედნიერება გაზიარებით (23)

ავალიანმა გიტარა აიღო. სიმებს ხელი ჩამოჰკრა. აკორდები დაულაგებლად აიღო. შენგელიას ზეიმის ღიმილი მოეფინა სახეზე. პაატას და ნუცას უხერხულობისგან რა ექნათ აღარ იცოდნენ.

ოცნებას ადრეც შევხვედრილვარ ( თავი 13 , 14)

საბას დაბადების დღეა. საღამოც ახლოვდება. დედის მიერ არჩეული ლამაზი, მოკლე, წითელი კაბა გამოიღო რომელსაც მოკლე მკლავები ჰქონდა და შუა წელიდან იშლებოდა. ტანთან მიიდო და სარკეში იყურებოდა. უნდოდა ყველა მამაკაცის ყურადღების ცენტრში ყფილიყო რომ ლუკა

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (5)

დილით ნინეს ძალიან ადრე გაეღვიძა, თვით ბანაკის უფროსსაც კი არ ეღვიძა. ცოტა ხანს გიგას უყურა, მერე ოდნავ აკოცა ლოყაზე, სპორტულები ჩაიცვა და სარბენად წავიდა. დიდხანს დარბოდა და შესასვენებლად ხის ძირას წამოჯდა. წყალი ერთ ყლუპში გამოცალა. ამ დროს

ჩემი გულის და ობიექტივის მთავარი სამიზნე ხარ (1)

ცხოვრება არავისთვისაა ძალიან მარტივი, თუმცა ბევრისთვის არც ისე რთულია. და ვარსებობ მე. რომელსაც, იღბალმა უბრალოდ ზურგი აქცია. 17 წლის ვარ, თუმცა ასე მგონია 50 წელია ვცოცხლობ, იმდენი რამ მაქვს გადატანილი. დედა რომ გარდაიცვალა 7 წლის ვიყავი. სისხლის

მიზანი-გადავარჩინო მისი სიცოცხლე (დასარული)

-უსაზღვროდ მირა,სიცოხლეს დავთმობ შენი გულისათვის,თუ საჭიროა გულს მოგცემ,სულს მოგცემ ტვინსაც,თირკმელსაც,რაც დაგჭირდება არ დამენანება,ყველაფერს მოგცემ,მთავარია იცოცხლო,დათუ შენც ასევე გიყვარვარ მირ როგორც მეუბნები გთხოვ დამიმტკიცე