შეზღუდული შესაძლებლობები (4)

-შვილო რამდენიმე კვირაა სახლიდან არ გასულხარ .ასე არ შეიძლება სამყაროსთან კავშირს ვერ გაწყვეტ -გინდა თქვა რომ ამ ელექტრო ეტლით ქუჩაში ვისეირნო ? არა გმადლობთ. -ასე ვერ გააგრძელებ -ალექსანდრე ოთახიდან გავიდა.ივანე კი ხელებში თავ ჩარგული ჯდა აკუთარ

შენ ჩემი გახდები.... (ნაწილი 14)

ცხოვრებაზე ამბობენ,ერთი დიდი უსასრულოობააო,მაგრამ დღეს,მხოლოდ ახლა დავფიქრდი რა წამიერი ყოფილა ცხოვრება და ამ ცხოვრებაში ბედნიერების და ტკივილის აღქმა... საშინელებაა როცა მიდიან და მიგათრევენ, სულის გარეშე გტოვებენ,ასე იყო ჩემთანაც,ზუსტად ვიცოდი

მოიისფრო [2]

გაუხარდა რომ დათანხმდა.. გეგმებიც დასახა, მომვლელს აუყვანდა. ეცდებოდა ისე მოქცეულიყო როგორც ნებისმიერი ქმარი, რომელსაც მეორე ნახევარი საკუთარ თავზე მეტად უყვარს. იცოდა რთული იქნებოდა, ძალიან რთული, მაგრამ მაინც ეცდებოდა.

გოგონა საროსკიპოდან_ ''არც ისე მშვენიერია ცხოვრება'' (4)

გიორგიმ მანქანა ელვის სისწრაფით დაძრა. ერთი მხარე სრულიად შემოიარა. ყველაფერს კარგად აკვირდებოდა და ფარებს ანათებდა. იმ მიდამოებზე არც ხშირი მოსახლეობა იყო და არც რამე დაწესებულება. მხოლოდ მიტოვებული ველები.

ჩემი ცხოვრება ტკივილია ( სრულად )

იყო დრო როდესაც ვიყავი სრულიად ბედნიერი. მყავდა ბევრი მეგობარი. ვხალისობდი. სადარდენელი არ ამქონდა. ვიყავი ისე როგორც სხვა ახალგაზრდები. მყავდა რამდენიმე თაყვანის მცემელიც. სამი წლის წინ, მე და ჩემი მეგობრები ბარში ვერთობოდით. რამდენიმე ბიჭი ჩვენს

რაც გინახავს, კიდევ ნახავ! (თავი 2-3)

...წამწამებს მორცხვად ვაფართხუნებ, იმის გააზრებისას რომ ეს მამაკაცი ჩემს ცხოვრებაში სრულიად მოულოდნელი შემთხვევითობით შემოიჭრა, თანაც ისე, რომ ტვინიდან მისი ამოგდება სულ ცოტა ხნითაც აღარ გამომდის...დილაუთენია მარგოს ზარმა გამაღვიძა, ჰოდა ჩვენც

მალე მოგირჯულებ გპირდები (3)

,, წავედი ბოდიში საქმე გამომიჩნდა, დავბრუნდები აი ჩემი ნომერი 637495721 დამირეკე თუ რამე დაგჭირდება არ მოგერიდოს" უბრალოდ გავიღიმე და პალატაში შევედი.-სანდრო წავიდა, მარიამ წადი შენც არ გინდა? (მე)-მარიამი კი არა, ორივე წადით, მე დავრჩები ღამე

InkeD #2

როგორც კი სამარშუტო ტაქსი დანიშნულების ადგილას გაჩერდა და ანიმ სიცილით მიცურჩულა ჩამოვედითო,სავარძლიდან ისე წამოვფრინდი არაფერი აღარ მახსოვდა. ზურგჩანთას ხელი დავავლე და როგორც კი რაჭის მიწაზე ფეხი დავდგი ფილტვების დასკდომამდე ჩავისუნთქე რაჭის

სამჯერ ნაჩუქარი სიცოცხლე! -მიყვარხარ.. (დასასრული)

დღეები გადიოდა და ჩემი ვარაუდი უფრო და უფრო მმართლდებოდა, ნიკა ყურადღებას არ მაქცევდა, თავს უფრო და უფრო მარიდებდა, მე კი საშინლად მინდოდა გამოცდების წინ ვინმეს გავემხნევებინე, ყველას ვიღაც ჰყავდა გვერდში, მხოლოდ მე ვიჯექი იატაკზე მარტო და ჩემს რიგს

გაჭედილები ( თავი 2)

**** -აქ ღამის გათენებას აპირებ?-ფეხზე წამოდგა ტამარა და მოსასხამი მოიცვა. -სულ ცოტაღა დამრჩა.წადი,კომპანიას მე დავხურავ. -მაგრამ ამისთვის დაცვაა-შემეპასუხა ის. -ჯანდაბა ტამარა,ვიცი აქ რაც ხდება,ამიტომ გეთაყვა ძალიან გთხოვ სახლში წადი. -როგორც