ყვავილები 1970-დან II (UNCHAINED MELODY/ თავი 2)

დრიმი ცდილობს გამონახოს გზა იმისთვის რომ უკანასკნელად გაესაუბროს ჯორჯს, მოუბოდიშოს მას და ამცნობოს რომ საფრთხეშია. ისინი კვლავ პოულობენ დამაკავშირებელ რგოლს, თუმცა ამჟამად არა დროით, არამედ სიკვდილით არიან დანცალკევებულები ერთმანეთისგან!

"ჯვარი"

-როგორც საურმედ დატოვებული გზა,ისე მოჩანს ბილიკები საფლავებს შორის. ნეტავ,ჩემი ურემი როდის გაივლის რწევა-რწევით,ამ გზაზე..

სიცრუე რომელიც არ ვიცოდი.02

პროლოგი -ხომ იცი ნეა რომ მასთან ვერ იქნები, არ შეგიძლია. სულ რომ არაფერი ერთმანეთს ცოცხლად შეჭამთ. -გეყოფა ანანო გეყოფა. ეს ჩემი ცხოვრებაა გასაგებია? ყელში ამოხვედით ყველა ვინც თვლით რომ საშინლად მოვიქეცი როცა ის შემიყვარდა.

მთავარი დაწყებაა (სრულად)

-იცოდი? ლოლიპოპის წუწნისას ჩვენსავე ნერწყვს რომ ვყლაპავთ?- ამის თქმა არ მინდოდა. გაეცინა.ძაან გაეცინა. მეც გამეცინა. ჩემკენ გადმოწეული ტუჩებზე მომეკრო და თქვა-კიდევ ბევრი მსგავსი ფატქის მოსმენა მინდა შენგან კატო..

სამყაროს კარი (სრულად)

ერთიდან,ათის თქმამდე, თვალდახუჭული ისევ იქ ვარ, სიმწვანეში ჩარგულ ძველისძველ სახლში და,გასაღებს ვარგებ სამყაროს კარს.. სიმშვიდე მოდის..

ზღვარს მიღმა (თავი მეათე)

- ჯეისს თმაში თითები შეუცურა, თვალდახუჭული მიჰყვა კოცნებით მის ყელს, ტუჩებამდე მიაღწია, თვალი გაახილა და ცისფერის მაგივრად შავი თვალების ელვარებას რომ შეეჩეხა სახე შეეცვალა ...

სიცრუე რომელიც არ ვიცოდი 01

პროლოგი -ხომ იცი ნეა რომ მასთან ვერ იქნები, არ შეგიძლია. სულ რომ არაფერი ერთმანეთს ცოცხლად შეჭამთ. -გეყოფა ანანო გეყოფა. ეს ჩემი ცხოვრებაა გასაგებია? ყელში ამოხვედით ყველა ვინც თვლით რომ საშინლად მოვიქეცი როცა ის შემიყვარდა.

"ზიგარა"

-გამწყვიტა წელში ამ ოხერმა,უჰ,- სიმწრით წამოიძახა ზიგარმა. -ცოტაც გაუძელ,ზიგარ,ცოტაც,-ვეცადე სიტყვით მაინც დავხმარებოდი,სხვა მეტი არაფერი შემეძლო.

"თალასა"

ზღვის სანაპიროზე ვიჯექი და ვუყურებდი ნარინჯისფერ მზეს,რომელიც ნელ-ნელა ეპარებოდა ზღვას და ურცხვად აპირებდა მის მკლავებში ჩაძინებას. მონუსხული შევყურებდი სამყაროს სასწაულს.

დონ კიხოტის გამზირზე დონ კიხოტი აღარ ცხოვრობს

გათენდა... გათენდა და სანჩო მის მეზობელ დონ კიხოტს ეძებს, რათა გაიგოს: დონ კიხოტსაც წამოუღოს მაწონი მემაწვნე მანანასგან თუ არა ...ისეთი დღეა, რომ მზე წითლად ანათებს და დონ კიხოტის გამზირის ბოლოს, რომ უმოქმედო ქარის წისქვილი დგას, უბრალოდ დგას, ვერ