ბედნიერება გაზიარებით (16)

გვანცამ მობილური მოიმარჯვა და ახალაძესთან დარეკა. _პაატა... _რა ხმა გაქვს, რა გჭირს? - შეშფოთდა ბიჭი. _სად ხარ? _სახლში ვარ.. მოვიდე? _მოდი ჰო, რა.. დღეს ვერ შევძლებ ლექციების ჩატარებას. თავი უნდა გავინთავისუფლო.

ბარიერი. -2-

უკვე ჩემს თავზე მეშლება ნერვები ამდენ დროს რომ ვუთმობ, იმ თავხედზე ფიქრს. უბრალოდ არ ვარ მიჩვეული მამაკაცისგან ასეთ საქციელებს, პირიქით რა გზას არ მიმართავენ ხომლე ჩემს მოსახიბლად.

ყოფილ ქმართან,რომ სექსი გაქვს... სხვა რამის ნიშანია...(მეორე ნაწილი)

ერთადერთი რასაც ვერასდროს ვუყარვყოფდი ის იყო ,რომ მასთან ყოფნა მომწონდა. უფრო სწორად ერთმანეთთან ყოფნა მოგვწონდა. ამიტომაც იყო ,რომ გაყრის მერეც ხშირად ''დავძვრებოდით'' ერთმანეთთან ,როგორც ნენსი ამბობდა ხოლმე. ჰო...ზუსტად ასე დაგვცინოდა

ლეგენდა

ყოველ ადამიანში არსებობს ბოროტი ძალა,რომელიც მის დამონებას ცდილობს.ხშირია შემთხვევა ,როცა ადმაინს უჭირს სწორი გადაწყვეტილების მიღება.შურისძიებამ,იმედგაცრუებამ,შიშმა,სიყვარულმა და სხვა გრძნობების გამო ჩვენ არცთუ ისე იშვიათად დიდ შეცდომებს ვუშვებთ.

ჩემი ნიკუშა (1)

ცრემლები მოვიწმინდე და ტირილნარევი ხმით ვუპასუხე. მერე არაფერი მახსოვს, მხოლოდ ის მახსოვს რომ ვტიროდი, გულგახეთქილი ნიკა კი მამშვიდებდა. მე ძალა მოვიკრიბე და ვუთხარი ის რაც მახრჩობდა: დაახვიე იმ შენს X6-იან იგრუშკასთან და შენი ზარი აღარ ნახოს ჩემმა

ვნებებზე მოთამაშე[2]

ფეხები თითქოს მას აღარ ეკუთვნოდა,გეგონებოდა გაქურდესო,თუმცა განა ასე არ იყო! ითამაშეს მის ვნებებზე და შემდეგ დაწუნებული საქონელივით უკან გამოუშვეს!

ვამპირის სინდრომი (3)

მას შემდეგ, რაც ალქსიმ ატლანტას შესახებ მოგვიყვა,იმედი მოგვეცა,მაგრამ ატლანტამდე მისასვლელი გზა ძალიან რთული იქნებოდა ამას ყველა ვაანალიზებდით

დაუვიწყარი (15)

*თორნიკე თვალები ახალდახუჭული მქონდა, როცა ჩემი ოთახის კარი გაიღო.. -თორნიკე ადექი ! ლუკას ხმა ზარბაზნის გრუხუნივით ჩამესმა..

გაგიჟებით შემიყვარდა(ნაწილი 4)

სახლში ძალიან მოწყენილი დავბრუნდი, საშინლად ვიყავი არავის და არაფრის დანახვა არ მინდოდა სანდროს გარდა,არვიცი როგორ მოახერხა მაგრამ თავი შემაყვარა,არმინდოდა ეს სანდროს გაეგო მაგრამ ალბად გრძნობდა,ეს საოცარი გრძნობაა, არვიცი

ბარიერი. -1-

გამწარებულმა, გაბრაზებულმა და გაცეცხლებულმა ავირბინე ანეტას სადარბაზოს კიბეებზე და კარებზე დავაკაკუნე. -ღიაა. -შემომძახა ანეტამ. რა თქმა უნდა, როდის იყო კარებს კეტავდა. ჩუმად დავჯექი, ნერვიულად ამოვიღე ჩანთიდან სიგარეტი და ერთ ღერს მოვუკიდე.