ნატანჯი ცხოვრება 6 თავი

- არა. არ მაინტერესებს არაფერი, აღარ მინდა შენი მოსმენა, გაჩუმდი და სამუდამოდ გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან (ბოლო სიტყვებზე ტირილი ამივარდა, გაოცებული მიყურებდა, არ იცოდა რა ეთქვა, როგორ დავეწყნარებინე, ალბათ მიხვდებოდით ასე რამ გამომიყვანა წყობიდან, რატიც

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[6]

ეს მამის მზრუნველობა იყო,თუ შუა ხნის კაცის გატაცება?რას ნიშნავდა ეს ყოველივე..ან იქნებ ისე მითხრა...მეორე „მე“ ისევ მებრძოდა...ან იქნებ წარმოსახვა ისე ჩამკეტოდა,რომ ვაკუუმი თანდათან მღრნიდა.

მხსნელი (2)

ისე გავბრაზდი მზად ვიყავი მეორედ დამეწყო ტირილი. სასადილო ოთახიდან სამზარეულოში გავედი და ჭურჭლის რეცხვა დავიწყე,წყლის ხმაში ვერც კი გავიგე როგორ ამომიდგა გვერდით ვიღაც.-მაპატიე. ჩუმი ხმით თქვა ბაჩანამ და ცხელი სუნთქვა ყელზე მომაფრქვია.-მოდი

ერთხელ პარიზში ( თავი II )

გათენდა. ძაან მოწყენილობა იყო და გადავწყვიტე Facebook-ზე შევსულიყავი , ჩემი ბავშვობის მეგობარს ჰქონდა ესეთი პოსტი " Traveling To France " , დამაინტერესა მართალი იყო თუ არა და შევეხმიანე მითხრა რომ ორ საათში იქნებოდა პარიზში ისე გამიხარდა მისამართი

აკრძალული თამაშები [4]

თურმე დანიელი პირველი არაა, ვისაც ჯანდაცვის მინისტრმა მსგავსი რაღაცეები დაუპირა... რასერჩის ეს კაცი ამ ქირურგებს ვერ გაუგია... დანიელი მეხუთე ქირურგია,რომელსაც უსაფუძვლოს უჩივის... დიახ! სიასაც ამოიღებს ამ ექიმებისას და ყველაფერს , რაიცი რა

,,ჯარისქალი ''

ყველაფერი მაში დაიწყო როდესაც ანა 19 წლის იყო. უკვე 8 თვის ფეხმძიმე. ამ დროს კი ომი დაიწყო. . ნგრევა , ხოცვა. ყველაფერი საშინელება ერთად. დაიწყო ქვეყანაში ჯაირსკაცების შეკრება და ომში ჩაბმა მიწების შესანარჩუნებლად. 20 წლის კოსტასაც მოუვიდა მოწვევა.

ტრიალი წრის გარშემო [3]

მსუბუქი ღიმილი შეაპარა და ეშმაკური თვალებით გახედა. რატომღაც ესიმპატიურა მეუღლე, ძველი დრო გაახსენდა. გაახსენდა ისიც, რომ მას დიდი ხანია ასე აღარ უყურებს. უფრო ოფიციალური ურთიერთობა აქვთ. აქამდე ეგონა რომ დათო იყო ზედმეტად სერიოზული.

ნოემბრის წვიმა. "6"

-გაგიჟდი? არც იფიქრო! -ისედაც არ გიყვარს მარტო ყოფნა და დღეს ალბათ სულ გააფრენ. -გაგიკვირდება და დღეს მართლა მირჩევნია მარტო დავფიქრდე ყველაფერზე. -გაუღიმა დაქალს მიამ, თუმცა თვალებზე ეტყობოდა რომ სულაც არ იყო ღიმილის ხასიათზე. -როგორც შენ გინდა.

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 1

-მაა, არ მინდა მე მაგ წვეულებაზე წამოსვლა, თანაც ნახე როგორი ქარია? პარიკი რომ მომძვრეს?-ვთხოვდი მამას თან ჩემს თეთრ პარიკს დავყურებდი რომელიც ხელში მეჭირა.-კარგი შვილო რადგან მასეა ჩვენც სახლში დავრჩებით. შენს გარდა არავინ გვყავს ხომ იცი?-მამამ

ნუცუბიძე (6)

სანდრომ მომაკითხა.სადარბაზოდან რომ გამოვედი ცალი ფეხი შავ Range rover ზე ჰქონდა მიდებული,ერთი ხელი ჯიბეში ჰქონდა,მეორეთი კი ნაპასს არტყავდა.რომ შევხედე დაუოკებელი სურვილი გამიჩნდა რომ ჩავხუტებოდი,მაგრამ მხლოდცივად მივესალმე და ვანიშნე გვერძე