დაუპატიჟებელი სტუმარი (12)

''- რას.. რას ჰქვია, რა მატირებს? -ჩაწითლებული თვალის უპეებიდან ცრემლი მოიწმინდა და დოინჯი შემოირტყა, ეცადა, სერიოზული სახე მიეღო. - უტაქტო ხარ და ის მატირებს! როგორ შეგიძლია, ყოველთვის საუკეთესო მომენტების გაფუჭებისაკენ გქონდეს თვალ-ყური

დროებით ბედნიერები

ვიჯექი და ვფიქრობდი, როგორ შეიძლებოდა გამქრალიყო გრძნობა რომელიც ამ ქვეყნიურს არ ჰგავდა. ჩვენი ურთიერთობა? ეს იყო განუმეორებელი რაგაც სხვა არა ისეთი როგორიც დედამიწას შეეფერება.გავიარეთ ბევრი ტკივილი,ბედნიერება,ჩხუბი,წყენა მაგრამ ბოლოს ყოველთვის ისე

მაინც აგიფეთქებ ფიქრებს! (8)

უკნიდან ვიღაცის ძლიერი ხელებ ვიგრძენი წელზე და ისე მიმიკრა სხეულზე შემოტრიალებას ვერ ვახერხებდი,ვერც ვითავისუფლებდი სხეულს.წამებში გავიაზრე რას ვუზამდი ამ თავხედს როცა შემოვტრიალდებოდი.მის სახეზე ჩემი ხელის აწითლებულ ნაკვალევს დავინახავდი და მერე

გარიგებით ქორწილი (11)

ყველა ემზადებოდა,პარიზში წასასვლელად. ლიზას და დანის ურთიერთობა უფრო წინ მიდიოდა,ყოველ დღე უფრო ახლოვდებოდნენ მაგრამ,ერთმანეთისთვის მაინც არ უთქვამთ "მიყვარხარ".... გოგონა გამოსამშვიდებლად მშობლებთან წავიდა. -დედა,დანის პარიზში მივყავარ,კლასთან

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(თავი I)

უბრალოდ ზოგჯერ ყველაფერი მისით იცვლება. არც ბიძგს ითხოვს ცხოვრება და საერთოდ არაფერს,ეს უკანასკნელი რომ მოულოდნელობებით არის აღსავსე ყველამ იცის. ზოგჯერ იმდენი კარი იხურება და იმდენი ჩნდება შენს წინაშე, რომ რთულია აირჩიო რომელი გააღო,ან რომელი უარყო.

მზე არ გაათბობს უსიყვარულოდ (3)

ნიტამ ისე რომ გოგონებს არ დაენახათ ჩუმად უკან გაიხედა, თორნიკე იქვე ახლოს იდგა და მას მიშტერებოდა, დაინახა ნიტამ რომ გამოხედა და გაუღიმა. ნიტას სახესაც შეეპარა ღიმილი და მაშინვე მობრუნდა. წამოდგა და ზღვაში შევიდა. ღრმად შეცურა, უკვე საღამო იყო.

ქალი ან უნდა მიატოვო,ან უნდა გააღმერთო(დასასრული)

ისტორია არის გოგონაზე,რომელიც ერთი შეხედვით იადეალური გარეგნობისაა,მისი ცხოვრება ბედნიერია,მაგრამ იქნებ ეს მხოლოდ გარეგანი მხარეა....გოგონა,რომელიც არასდროს ნებდება და მუდამ მიიწევს მიზბნებისაკენ..ვნახოთ,რას მიაღწევს ის იმედით...

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 3) ქორწინება...

-უფლებაც არ მაქვს პატიება გთხოვო, იმიტომ რომ ამას ჩემს თავს. მე თვითონ ვერასოდეს ვაპატიებ... - ხმა ჩახლეჩოდა. -უბრალოდ გთხოვ დაივიწყე... გონებიდან ამოირეცხე... ვერ გიყურებ ესეთს.... თინი გემუდარები რამე მითხარი... - ნერვიულად ტკეპნიდა ერთ ადგილს. -

ნაია 2

ძალიან დიდხანს ვიარეთ,ცოტაც და ჩამეძინებოდა,უკვე თვალებს ვხუჭავდი რომ მანქანა გააჩერეს,რომ გადმოგვიყვანეს მაშინვე მივხვდი რომ სვანეთში ვიყავით.სახლში შეგვიყვანეს და ერთ ბნელ ოთახში ჩაგვკეტეს,უკვე დაღამდა ამიტომ დავიძნეთ,რომ გაგვეღვიძა კარები გაიღო

ვარდნა-თავი მეორე

რამდენიმე წუთში, საქმეში გართულმა ვერც შენიშნა ისე მიუახლოვდა სანდრო და კარაქის დანა ყელზე მიაბჯინა. -შოკოლადის ნამცხვარი, ან სიცოცხლე...-დაიჩურჩულა იდუმალი ხმით.-რომელს აირჩევ, მიქაბერიძე? -სატელეფონო ზარს საგიჟეთში...-თვალები აატრიალა, მობეზრებული