ზღაპრული რეალობა (23)

იმდენად ძლიერად ყავდა მამაკაცს ჩახუტებული ბედნიერებისგან შეაკანკალაა..ნათაის გაფითრებულ ლოყაზე ცრემლის ბურთულები მოგორავდნეენ...მთლიანად მოწყვეტილი იყო გარესამყაროს.ერთადერთი რაც იმ წუთას ესმოდა ჩაათაის საოცრად აძგერებული გული და მის სხეულში

პრინცესა და ბანდიტი

გოგო რომელიც გაზრდილია მდიდრულ სასახლეში მდიდარი მშობლების ხელში ისე როგორც პრინცესა გადაეყრება ერთ შარიან ბანდიტს...ნახალოვკის ერთ-ერთ ქუჩაზე იდგა 3სართულიანი სახლი ვერანდით დიდი ეზოთითა და აუზით დიდი გალავნით შიგნით კი იდგა მოჩუქურთმებული ავეჯი

ისტორიული რომანი

მოგესალმებით ყველას ..მართალია ამ საიტზე ამ ნაწარმოების დადება არ მინდოდა,მაგრამ რამდენიმემ მთხოვა ,რომ დამედო და ამიტომაც გადავწყვიტე.ეს არ გახლავთ ურალოდ ნაწარმოები რომელიც რამდენიმე თავში დასრულდებაეს არის საკმაოდ სქელტანიანი რომანი ,რომელიც

ნუთუ შემიყვარდა?!- კი შემიყვარდა( 1 თავი)

და როდისაც იხსენებ როდის დაიწყო ეს ყველაფერი, აცნობიერებ რომ ეს იმაზე უფრო ადრე დაიწყო ვიდრე გეგონა, ბევრად უფრო ადრე და ამ მომენტში ხვდები, რომ ზოგიერთი რამ ცხოვრებაში ერთხელ ხდება.. არა აქვს მნიშვნელობა რამდენად ეცდები ამ გრძნობის დაბრუნებას, შენ

ცხოვრება ცეცხლის ალში(10 ნაწილი)

-ნატა_კიდევ ერთხელ გავუღიმე,ლევანს წელზე ვუჩქმიტე და სახე დამანჭულზე გამეღიმა.დიანამ შიგნით შეგვიპატჟა,ჯერ მე შემატარა ლევანმა და უკან მომყვა.კოლიდორს სანამ ჩავამთავრებდით წელზე ხელი მომხვია და ძლიერად მომიჭირა.გაბრაზებულმა დავუქაჩე თვალები და ხელი

ლამაზი დღეები(6)

გონზე მძაფრმა სუნმა მოიყვანა თვალები ნელა გაახილა და თეთრ კედლებს მოავლო თვალი წინ მჯდომი დემეტრე დაინახა და გაუღიმა -აქ რატომ ვართ -ცუდად გახდი ანასტასია და სავადმყოფოში წამოგიყვანე...ორივეს ყურადღება თეთრ ხალათიანმა მიიპყრი -როგორაა ჩვენი ლამაზი

საუკეთესო არჩევანი (2)

სახლამდე სანამ მივედი მართლაც რომ არაჩვეულებრივი ხედი შევუქმენი მძღოლებს,ცალი ხელით კაბა მეჭირა ცალით კი ამ მხეცს ვეჭიდებოდი.როგორც იქნა მივაღწიეთ სახლადე,ვერ აგიღწერთ რა შვება ვიგრძენი,ისე დაამუხრუჭა კინაღამ ასფალტს ჩავეხუტე.სწრაფად გადმოვედი

...ცოლი კომპანიის სანაცვლოდ... ( 2 თავი )

აუ როგორ მეზარებოდა ახლა ადგომა , მოწესრიგება და ამ დილა ადრიან სადმე წასვლა თანაც ამ სიცხეში , მაგრამ რას ვიზამ უარს ხომ ვერ ვეტყოდი თან ცნობის მოყვარეობა მკლავდა რა უნდა ეთქვა.. ავიზლაზნე ლოგინიდან აბაზანა მივიღე , შემდეგ ის პროცედურები გავიარე

2A

მეორე დღეს გავახილე თვალი და მივხვდი რომ დამთავრდა ან არც დამთავრებულა ... ფიქრებში ვიყავი გახლართული ყველა დარეკვაზე ან მოწერის ხმაზე ის რომ გგონია სანამ მობილურს არ დახედავ და დაბლა რეალობაში არ ეშვები და ალბათ საერთოდ არც მივწერდი ამდენს

სულ ორი სიტყვით (სრულად)

- მარიამ,სად ჩქარობ ასე,გთხოვ,გააჩერე მანქანა,-ყვიროდა ჩემს გვერდით ძარღვებდაბერილი მამაკაცი. - შენ გგონია ამ ყველაფერს ასე ადვილად გაპატიებ?,-ცრემლები ლოყებზე მეცემოდა,მლაშე სითხე სახეს მწვავდა და სულს ამწარებდა.. მამაკაცის თხვონის მიუხედავად