მეცამეტე თვე (პირველი ნაწილი)

_კარგი, -თვითონაც არ იცის, რატომ დასთანხმდა, მაგრამ ახლა ჭირვეულობის თავიც კი არ ჰქონდა. რამე საჩუქარს აურჩევდა და მივიდოდა. მალევე დაბრუნებოდა უკან, ეგ არაფერი. _აუ, მომკლავს ლაშა, მაგრამ რომ არ გითხრა არ შემიძლია, -საცოდავი ხმით ამოილაპარაკა და

ქალიშვილი პროვინციიდან 7

-თუ ჩემთვის რამის მოყოლა მოგინდება მიამბე, თუ არადა მე არაფერს დაგაძალებ-მეგობრულად გამიღიმა ალექსანდრემ. მე თავი დავუქნიე და საძინებელში შევედი. მაშინვე სააბაზანოს მივაშურე. მინდოდა ყველაფერი გადამეხარშა. ერთსაათიანი შხაპის შემდეგ წყლიდან ამოვედი

ბანდიტი და პრინცესა V

-მე მე შენზე ვგიჟდები... ესე ნაზად და ესე ზრდილობიანად არავისთან მისაუბრია უბრალოდ შენთან სულ სხვა ადამიანი ვხდები ეს შენი და შენი სინაზის შენი სიწყნარია შენისაოცარი ხასიათის ბრალია შენი მწველი ლურჯი თვალების შენი მნათობი ოქროსფერი თმის შენი საოცარი

გრძნობები რომელიც არიმალება (თავი 6)

- გამიშვი გავიგუდე ! (ანი) - უიი მაპატიე ( სანდრო ) და ხელები გამიშვა - ანი ნახე რა ლამაზია თბილისი ? - კი მართლაც რომ ძალიან ლამაზია ! ( ანი ) - მაგრამ ამაზე უფრო ლამაზი შენ ხარ და ჩვენი სიყვარულია ! ხელები მაგრად მომხვია მერე ხელში ამიტაცა და

უკუნეთს უხდება რითმა (მეექვსე და მეშვიდე თავები)

-იცი, სანდრო მე არ მახსოვდა... -ვიცი, არც მე. დილით შემახსენა დედაჩემმა. ცოტა ხნით ორივე გავჩუმდით. უხერხული სიჩუმე იყო, მასთან თავს კი არასდროს ვგრძნობდი უხერხულად, თითქოს ჩემი სიბნელის ნაწილი იყო, არაფერი სხვა, არაფერი უცხო.

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 2) გაუაზრებელი ნაბიჯი

გაქცევაც ვცადე...არ გამომივიდა... უზარმაზარი ბეტონის გალავანიდან მაშინ ჩამომხსნა დაცვამ , როცა ზედ გაჭირვებით ავფოფხდი და თავი უკვე სამშვიდობოს მეგონა.მაშინვე ბატონ ნიკოლოზს დაურეკეს...ეხლაც მახსოვს ჭიშკართან ბორბლების დამუხრუჭების საშინელი ხმა...

მხსნელი 10

ოცდათერთმეტში ჩემი სიურპრიზებიც ამოვიდნენ მთაში. ყველა ჩვენი მეგობარი, თუმცა ელი და თორნიკე გვეკლდნენ. უკვე ისე მენატრებოდა ჩემი მეგობარი, რომ ჭკვა არ დამიშლიდა მე ჩამეკითხა მათთვის და თაფლობისთვე ჩამეშალა. მაგრამ ახალიწლის ღამეს გაირკვა რატომ

მზე არგაათბობს უსიყვარულოდ (2)

კუპეში საშინელი სიცხე იყო. ფანჯარა გააღეს გასაგრილებლად, ფანჯრიდან შემოვარდნილი ჰაერი გოგონების თმებს ლამაზად აფრიალებდა. ნიას გრძელი წელამდე, ქერა და ბოლოში ოქროს ლოკონებიანი თმა ჰქონდა, მაშოს კი ყავისფერი, ბოლოები მასაც ლამაზი ლოკონებით ჰქონდა,

ზღვისფერი [3]

ქალაქის ყველაზე პრესტიჟულ, ცნობილ და კვალიფიკაციურ საავადმყოფოში მეორედ მოსვლა დაიწყო. ნუ, შენობაში კესანესა და ნანიკოს შევარდნა ავტომატურად უდრიდა მეორედ მოსვლას, ან, მესამე მსოფლიო ომს ... ბოლო პერიოდში კი საავადმყოფო მათი სტუმრობის პრივილეგიით

ქალი ან უნდა მიატოვო,ან უნდა გააღმერთო(თავი9)

ისტორია არის გოგონაზე,რომელიც ერთი შეხედვით იადეალური გარეგნობისაა,მისი ცხოვრება ბედნიერია,მაგრამ იქნებ ეს მხოლოდ გარეგანი მხარეა....გოგონა,რომელიც არასდროს ნებდება და მუდამ მიიწევს მიზბნებისაკენ..ვნახოთ,რას მიაღწევს ის იმედით...