მარგიანი (2)

რაჭიდან მოყოლებული ყველაფერი შეიცვალა ახალი სტატუსით , რომ დავბრუნდით ნახევარი თბილისი შოკირებული იყო ....... ამ ამბავით გაგიჟებული თეკლე ეჭვიანობსიგან სულ დაავიწყდა , რომ გოგო იყო ქონდათ რაღაც მას და რატის მაგრამ სერიოზული არაფერი რატის საერთოდ

ნინაკა (თავი მესამე)

დამთხვევა? თუ ბედისწერა? ჩენ ვიღებთ გადაწყვეტილებებს ისეთ მომენტებში რომლებიც მერე დიდ როლს თამაშობენ ცხოვრებაში! ამ ამბების მერე ხშირად უფიქრია ნინაკას: რა მოხდებოდა 14 ივლისს რომ არ ეწვიმა? ან ბეჭედი რომ არ დამეკარგა? ან კიდევ უფრო ადრინდელი 14

სერიოზულად?

პროლოგი: ................................ იცით.... ეს ცხოვრება ძალიან უსამართლოა. უბრალოდ დავუკვირდეთ ყოველდღიურ ცხოვრებაშიც დიდი უსამართლობაა აი მაგალითად ავიღოთ მათხოვრის მაგალითი: მათხოვარი- ადამიანი რომელსაც ყველა ამრეზით უყურებს ადამიანი

უშენოდ მოვკვდები (ნაწილი1)

არასოდეს არ გესმის შენ ჩემი, არასოდეს.არ შემიძლია სულ იმის მოსმენა რომ გზას ავცდი, არა არა ეს ჩემი ცხოვრებაა და არ გაქვს უფლება ჩაერიო. ეს ჩემი პრობლემაა და მე თვითონ მოვაგვარებ. –შენ თვითონ ვერ გაუმკლავდები,ხვალვე წავალთ ფსიქოლოგთან–წამოიძახა

ძალით გათხოვება, ბედნიერი დასასრულით 1

მე ლანა ვარ, 13 წლის, ვსწავლობ მე-7 კლასში, მაღალი ვარ გრძელი შავი თმებით და ცისფერი თვალებით, რაც ძალიან მომწონს ის არის რომ გამხდარი ვარ. დილით ავდექი ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი. -აუ, საჭმელი რა გვაქვს?(მე) -შემწვარი კარტოფილი, მოდი ჭამე

ცხოვრება ცეცხლის ალში (1 ნაწილი)

ეს არის ისტორია გოგონაზე რომელსაც ცუდი სწავლისთვის სასჯელად ერგო მამიდასთან ზაფხულის გატარება,სასჯელი უფრო კარგი გახდება როდესაც ის გაიცნობს მამიდაშვილის მეგობრებს.არაჩვეულებრივი 6 წელი გავატარე სახლში სკოლის გარეშე,ნეტა მცოდნოდა რა მელოდა სულ აღარ

მრბოლელი.3

კარები გავაღე თუ არა ყველა იქ მყოფის ყურადღება ვიგრძენი და უხერხულად შევიშმუშნე.-აბა მზად ხარ? -მხარი გამკრა ხალისიანად ნაილმა და ფორმაზე თეთრი ფურცელი დამამაგრა,რომელზეც ჩემი სახელი და ახალი გვარი ეწერა.დიახ,სწორად მიხვდით,გვარი გადავიკეთე რათა

ცივაძე (1)

თავი მტკიოდა და თვალებსაც ვერ ვახელდი,მცხელოდა და სავარაუდოდ ოფლში ვცურავდი,განძრევას ვერ ვახერხებდი რადგან ხელ-ფეხი მტკიოდა.უეცრად რაღაც მოხდა,არ ვიცი,წამებში სხვა განზომილებაში გადავვარდი და ჩემ წინ სანდომიანი მამაკაცი იდგა,დოსიით ხელში.დავიბენი

გა-ძარცვაა! (ნაწილი 1/3)

რა უნდოდა ანთაურს ? - ეს კითხვა უტრიალებდა გონებაში და პირველ რიგში ის გამორიცხა რომ მოეწონა, ის ისეთი ტიპაჟის ბიჭი იყო, შეეძლო ნებისმიერი ლამაზმანი რომელსაც ხელს დაადებდა მისი გამხდარიყო, მაღალი კლასის წარმომადგენლებს, მდიდარი მამიკოს შვილებს ერთი

"კანდელაკი"[2]

მისი გონება სადღაც შორს დაფრინავს საერთოდ გამოთიშულია გარე სამყაროს და არცერთ სულიერს არ აქცევს ყურადღებას.ახლა მხოლოდ ერთი რამ უნდა ცხელი აბაზანი და ღრმა,ძილი რაც ალბათ საღამომდე არ ეღირსება.მობეზრებულმა გადააქნია თავი გვერძე და მინერალური წყალი