ნანატრი ხერხით დაყენებული პრესი - სრულად

-ცოლად მომყავხარ ! - ჩაიცინა დემეტრემ და ფეხზე წამოხტა , მარჯევან ხელი კი პუფში გაოცებული სახით მჯდარ ლილეს გაუწოდა . -ვერ ხარ ხომ შენ ? - გაიცინა ლილემ ნერვიული სიცილით . -აჰამ - დააქნია თავი და მხარზე გადაიკიდა სასურველი . -კარგი რა დემეტრე ნახე

მომავლის იმედი (6)

თოკო მაგრად მიკრავს გულში და ქვითინი მივარდება მაგრამ ეს სიხარულის ცრემლებია რადგან ასეთი ბედნერი არასდროს ვყოფილვარ!... ვგრძნობ სიბრალულს მათ თვალებში და გული უფრო მტკივდება, მე უბრალოდ მინდოდა მათვის ყველაფერი მომეყოლა,

კაი ბიჭის გოგო ხარ(თავი მეექვსე)(დასასრული)

ლუკა ნახევარ საათში ჩემთან იყო 5 დიდი შაურმით ხელში. -ჩემი ბიჭი მიყვარხარ.-(დავიყვირე და ჩავეხუტე)-მეც მეც პატრავ მაპატიე გთხოვ მეტი აღარ განმეორდება გპირდები.-(ლუკამ მთელი სახე დამიკოცნა)-კარგი კარგი მორჩი.-(ვუთხარი სიცილით)მე და ლუკამ შურმა ვჭამეთ

ვამპირის ირონია 24

გაგრძელდება.მე ანნა მილერი ვარ და არა ელენა გილბერტი. გოგონამ გაშეშებულ ბიჭს გვერდი აურა და გავიდა.დამიანი გაშტერებული იდგა და ვერ იჯერებდა იმ სიტყვებს რაც ანნას პირმა გაიჟღერა. ერთ მხარეს მისი შვილი იდგა,მეორე მხარეს კი საყვარელი ქალი.ორივე სურდა

ცხოვრება ცეცხლის ალში (3 ნაწილი)

ვეღარაფერი ვეღარ ვთქვი,დამნაშავედ თავი ჩავხარე და თვალზე მომდგარი ცრემლი შეუმჩნევლად მოვიწმინდე.მე,ლიკა და ლევანი ერთად ვიყავით,ლევანის მანქანაში.იმ დღეაც წვიმას აპირებდა.თავი ფანჯარას მივადე და თვალები დავხუჭე.თუ მგზავრობისას არ ვსაუბრობ ყოველთვის

კარამელები (1)

ჯერ კიდევ ბნელოდა ის კი ისევ უჩუმრად მიაბიჯებდა გრძელ კოლიდორში, ფეხის წვერებზე რომ არავის გაეგო, თავს პატარა შეშინებული ბავშვივით აქეთ-იქით აცეცებდა , სულ იმის მოლოდინში იყო რომ ახლა რომელიღაც სტუდენტი კარს გამოაღებდა და გინებით აიკლებდა "

ჩემი ცისფერთვალება...(თავი 1)

უეცრად ჩვენი ყურადღება გიტარის ხმამ მიიქცია, ყველა აუზთან გავიდა რათქმაუნდა მე და ნიაც . გიტარაზე ძალიან სიმაპტიურიი ბიჭი უკრავდა ,,რომელსაც გაშტერებული უყურებდიი ,,ისეთი ემოციით უკრავდა ,,ნიას არ გამოპარვია ჩემი აღფრთოვანება და ხელი გამკრა რომ

ლურჯი მოგონებები (თავი პირველი)

ზურამ ძმის ნათქვამი დააიგნორა და კომპიუტერში გოგონას ძიებას შეუდგა. ვინაიდან რომ არც სახელი იცოდა სკოლის მიხედვით დაიწყო ძებნა. თორნიკე საწოლზე ჩამოჯდა ვითომ ინტერესით უყურებდა მის ფერშეცვლილ ძმას და ეღიმებოდა კიდეც მისი ძმის სულელურ ქცევებზე.

ბედნიერია გოგონა?! (1)

- არა, როგორმე უნდა გადარჩეს! - ყვიროდა იგი და ცრემლები ახრჩობდა. ეს ყვირილი ისეთი გამიყინავი იყო, არ შეიძლებოდა არ ატირებულიყავი. კაცი, რომელსაც არასდროს უტირია - ტიროდა. მთელს საავადმყოფოს მოეყარა თავი. ყველაზე ცუდად მოქმედებდა ასეთი ყვირილი. კაცი

ცხოვრების გემო (18)

ოთახში უგულავა შევიდა,გოგონებს რომ გადახედა მიხვდა,რომ მერი აშკარად გაბრზებული იყო,ნინჩო თბილად მოიკითხრა და დადიანს ანიშნა წამოდიო,ისიც გაბრაზებული სახით გავიდა ოთახიდან. -რა დაგემართა?-კითხა დათომ -ნეტა რა დამემართა?-ისტერიკული სიცილი