ეგოისტი ..27..

ცხოვრება მინდა იმ ზღაპარს გავდეს.სადაც ღიმილი ბევრის-მთქმელია და სიბოროტე არსად არა სჩანს, ირგვლივ სიკეთე მოფენილია მინდა ცხოვრება იმ ზღაპარს ჰგავდეს. სიყვარულზე რომ გულით მღერიან.–დილამშვიდობისა ბატონო ლუკა, საქართველოში ბოლო დროინდელი

ნომერი ოცდა სამი

ყველაფერი დაიწყო არცთუ ისე დიდი ხნის წინათ,ივნისის მშვენიერი მზიანი დღე იდქა აისის სადარაჯოზე,მე მწლოლიარე მხოლოდ სევდას გავხსენებოდი,ამეღო გალაქტიონის 2 ტომეული და კითხვა დამეწყო,ამ დროს გაისმის მობილურზე შეტყობინების ხმა,მე სიხარულისგან გაოცებულს

მეგობრობიდან შეყვარებამდე ერთი ნაბიჯია(ნაწილი 3)

რომ გავიღვიძე ნიკას ჯერ კიდევ ეძინა.გადავწყვიტე არ გამეღვიძებინა.ჩუმად გავედი სამზარეულოში და ყავის მომზადება დაჩიწყე.მალე მადუღარის გამაყრუებელი ხმაც გაისმა.არ ვიცი რამდენ ხანს ვიჯექი ასე გაუნძრევლად მაგიდასთან ჭიქით ხელში,მაგრამ ფაქტი ერთია,მაინც

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 16)

-მამა რა გჭირს.. ისეთი რა დააშავა, რომ გამოსწორება არ შეიძლება....-დაიძინე ! უკვე გვიანია... აღარ მინდა ვიჩხუბოტ და ერთი და იგივე გიმეორო.. შენს დაიკოსაც დაუძია ვხედავ და ნიაკოსკენ წავიდა....ლიზა პირველ სართულზე ფრთხილი ნაბიჯით ჩამოვიდა.. დეიდა და

მისი წილი სიცოცხლე (სრულად)

მეგობრობა და სიყვარული-ჩემი აზრთ ეს ყველაზე წმინდა და წრფელი გრძნობებია. ამ ისტორიაში გაიგებთ თუ რა შეუძლია მეგობრობას და საერთოდ სიყვარულს...ეს ამბავი, თუ შეიძლება ამბავი დავარქვათ, წლების წინ მოხდა. მას მერე უამრავმა წყალმა ჩაიარა, მაგრამ

სიყვარულის საიდუმლო (2)

* * * სამსახურიდან ატირებული გამოვარდა, არ იცოდა სად მიდიოდა, მხოლოდ ადამიანების გაკვირვებულ მზერას ამჩნევდა მას რომ მიშტერებოდნენ და თითქოს თვალებით ეკითხებოდნენ დახმარება ხომ არ სჭირდებოდა, დალაპარაკებით კი მხოლოდ ერთი ქალბატონი გამოელაპარაკა და

"გპირდები" - (15)

ვერასოდეს წარმოვიდგენდი თუ ასეთი ბედნიერი ოდესმე გავხდებოდი.. მე და ასეთი შეყვარებული კი, მაგრამ როცა უკვე მასაც ვუყვარვარ ეს უკვე რავი, არ მეგონა უბრალოდ, მაგრამ ერთის ყოველთვის მჯეროდა - სასწაულების. ეს ხომ დედამიწაა. აქ არაფერი არ უნდა

პროვინციელი (7)

-ვერ გავიგე? -გაოგნებულმა წამოვიძახე და მეც მანქანაში ჩავჯექი -მალე გაიგებ - მანქანა დაქოქა და უკან მოატრიალა -რა? სად ჯანდაბაში მივდივართ ? - წიოკი ავტეხე და გაღიმებულ დემეტრეს გადავხედე -თუ იცი რომ ჯანდაბაში მივდივართ რატომ მეკითხები? უნდა

ჩემი "ჰოლივუდური"ამბავი.3

უცებ კარზე ზარის ხმა გაისმა. ალბათ, რომელიმე მეზობელმა მოაკითხა დედაჩემსთქო გავიფიქრე და კარებისკენ ზანტად გავემართე. არც გამიხედავს ისე გამოვაღე, რომ მოულოდნელად შევკივლე. ჩაბნელებულ სადარბაზოში, ის ურჩხული და კიდევ ერთი ბიჭი იდგა.

- შეიცვლები? _ მოიცა რა ! 20

- ვიცი- თვალი ჩავუკარი რაღაცნაირად მომღიმარს და ღვედი გავიკეთე. - საღამოს სადღაც მინდა შენი წაყვანა - დაიწყო გეგამ. - არ გამოვა, საღამოს ირაკლი გვეპატიჟება რესტორანში- ეხლა გამახსენდა ირაკლის დილანდელი გაფრთხილება. - ცოტახანს გავჩერდეთ და მერე