ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 6)

როდესაც იპოვნით საიმედო ადამიანებს, ხელი არადსროს გაუშვათ, მაგრად ჩაებღაუჭეთ. ჯანი ჩემთვის ის ნავსაყუდელი აღმოჩნდა, შტორმისგან შეშინებულმა თავი რომ შევაფარე. საკუთარი თავის დანახვა ნელ-ნელა დავიწყე და ვგრძნობდი ჩემი ცხოვრების პაზლს როგორ ემატებოდა

harry wolf /9/

ფენიქსის მამულს შელოცვა ედო და ინერციით წინ მთელი ძალით გაჭრილი უხილავ ბარიერს რომ შევასკდი, ტკივილით გადავვარდი უკან თუმცა უკან დახევა წამით არ მიფიქრია, დანებება არასდროს მახასიათებდა განსაკუთრებით მაშინ თუ საქმე ჩემთვის უსაყვარლეს ადამიანს

ზღვარს მიღმა (თავი მერვე)

- თვალუწვდენელი უფსკრულის პირთან შეჩერდა, ყვითლად მოელვარე თვალები დახუჭა, ნესტოები უცნაურად მადისაღმძვრელმა სურნელმა აუწვა, თავი მაღლა ასწია, ყელი მოიღერა და ღამის სიჩუმე სულისშემძვრელმა ყმუილმა გაკვეთა.

პირველი და უკანასკნელი 2 თავი

ვერ მივხვდი ვინ იყო ეს თიკა იქნებ ის გოგო რომელთანაც ქონდა მას ურთიერთობა -ანუ მალე მამა გახდები? -ლიზი გაოცებული და გაოგნებული ვიყავი ჩემი საყვარელი მამაკაცი სხვისგან ელოდება შვილს.

harry wolf /8/

ეს სახლი რომ შევიძინე, კარგად მახსოვს სოფი რა მონდომებით, რა დაკვირვებით აწყობდა თითოეულ ოთახს, ქალების ამბავი ხომ მოგეხსენებათ, ყველა საჭირო თუ არასაჭირო ნივთი შეიძინა, ჩემს გემოვნებას პატივს სცემდა მაგრამ მაინც საკუთარი შტრიხები შეიტანა ყველაფერში

სიყვარული გრძნობების გარეშე 39 თავი

მეგობრებო ბევრი ფიქრის მერე გადავწყვიტე რომ ვანოს სახელი შევუცვალო, ანუ თორნიკეს ნამდვილი მამა რეზი ბარათელი იქნება, ბიძა კი მისი ნახევარ ძმა ლაშა

ჯადოქარი/the witch (თავი1) 18+

ყველაზე მეტად რისიც მეშინინოდა, ეს იყო იმ ადამიანების დაკარგვა, რომლებიც მიყვარდა, ოჯახის წევრი იქნებოდა ის თუ უბრალოდ მეგობარი, ყოველთვის ვგრძნობდი, რომ რაღაც უხილავი ძალა ავისმომასწავლებლად ტრიალებდა ჩემს ირგვლივ,

პირველი და უკანასკნელი 1 თავი

-შანსი არა მეჩვენები ჰო? -ნწ აქ ვარ. -ააააა არ მჯერა ჩემი გოგო აქა, ჩამოვიდა. მართლა შენ ხარ ღმერთო არ მჯერა.

ზღვარს მიღმა (თავი მეშვიდე)

- ჩემთვისაც სასიამოვნოა საიმონ, -ნორამ ხელი ჩამოართვა, ცივი ხელები ჰქონდა საიმონს, უცნაურად თეთრი კანი, კუპრივით შავი თმა და მოწითალო ფერის თუმცა ულამაზესი და მეტყველი თვალები, თითქოს მთელი სათქმელის მზერით გადმოცემას ცდილობდა,

ყველგან შენ ხარ

ნეტავ ახლა აქ მყავდე, მე მინდოდა რომ მთელი ჩემი ცხოვრება შენზე მეზრუნა, როგორ ვერ შევძელი, ჯანდაბა, უშენოდ მე თავს ვერ ვპოულობ, უშენოდ არ მინდა, ტაძარში დადებულ ფიცსაც ნელ-ნელა ვივიწყებ, ყველგან შენ ხარ, მაგრამ ჩვენ არსად ვართ, ვკვდები...