ველური [თავი IV]

კაფემდე გზა სულ სიცილ-ხორხოცში გაატარეს.ამათ საუბარს,რომ გესმინათ საგიჟეთიდან გამოქცეული ფსიქოპატები გეგონებოდათ.ეხლა კიდევ ერთი აკლდათ.ოთხივე,რომ ერთად იყო მერე იწყებოდა თუ იწყებოდა „ეხლა იწყება,არ დავიწყებაო“,ასეთი სიტუაციები ჰქონდათ სულ.თითქმის

Butterfly ( II თავი)

ჩემების ნახვა ნამდვილად მინდოდა ,ძალიან მომენატრნენ მაგრამ ბავშვებთან ერთად მინდოდა გართობა,ჩემი ძმები თურქეთში იყვნენ და მოკლედ მხოლოდ დედაჩემი და ბაბუაჩემი და ჩემი ბიძაშვილები იყვნენ სოფელში, მამაჩემი მუდამ თბილიში სამსახურის გადამკიდე. ნინი

ნისლიანი ქუჩა(სრულად)

ბიჭი გაიცნობს ქუჩაში გოგონას, რომელიც ძალიან მოეწონება, დაპატიჟებს კაფეში, ერთმანეთს გაიცნობენ, მაგრამ ამ ბიჭის ცხოვრება თავდაყირა დგება, როცა გებულობს რომ ეს გოგო უკვე დიდი ხანია დაღუპულია გაჩერებაზე ვიდექი. ცა იღრუბლებოდა, მე კი ავტობუსს

ორმაგი თამაში.. Part II (The End)

გონებაში, ყველა იმ შესაძლო მარშუტს ვხაზავდი რომელიც შესაძლოა დღეს ერეკლესთან ერთად, გამევლო ბოლოს კი ტვინმა პროტესტი გამოთქვა დამასვენო იქნებ ორი წუთითო და მეც მოვეშვი ტვინის ჭ....ტას. რაც მოსახდენია მაინც მოხდება ! მეთქი გავიფიქრე და მანქანაში

და მაინც...(სრულად)

უთქმელად ადგა და „ჩვენს“ ოთახში შევიდა.ნახევარი საათიც არ იყო გასული ჩემოდნებით ხელში რომ გამოვიდა,მე გაუნძრევლად ვიჯექი ისევ ისე როგორც დამტოვა.ერთი შემომხედა და უთქმალად დატოვა სახლი.კარი გაიხურა და დიდი ხნის შეკავებულმა ცრემლებმაც არ დააყოვნა.

ორი ჭიქა ვისკი (9)

მაგიჟებს მისი არსებობა, სუნთქვა, ღიმილი, ყველაფერი. მახსენდება ყველა ჩხუბი და შერიგება, ეჭვიანობა, კამათი, ანას გაუთავებელი ბუზღუნი რომელიც ახლა ისე მენატრება ლამისაა ყველაფერი დავივიწყო და ისევ თავიდან დავიწყო. ისეთი ქაოსი მაქვს თავში, მგონია რომ

იჩქარე!თორემ ბედნიერი დრო წამივით ჩაგიქროლებს...(4)

თითქოს მორცხვად მაგრამ მაინც თავდაჯერებულად წარმოვთქვი ეს სიტყვები გოგას კი თვალები ისე აენთო სიხარულით რომ სკამიდან წამოხტა და ხმამაღლა იყვირა თანახმააო. ხალხისგან კი დიდი ოვაცია და აპლოდისმენტები დავიმსახურეთ. შემდეგ მომვარდა და ძალიან ჩამეხუტა,

პირადი მცველი [9]

დვალი საუკეთესო მომენტს ელოდებოდა რომ მისულიყო მაგიდასთან,ალბათ ყველაზე მშვიდი და გაწონასწორებული მამაკაცია მთელს ქვეყანაზე თუმცა რაც ეს გოგო გაიცნო წონასწორობა ხშირად დაუკარგავს,ახლაც ხვდებოდა რომ იგივე ემართებოდა და ყველანაირად ცდილობდა თავი

პატარა მკვლელი (სრულად)

-ნინა, მოდი, წამალს გაგიკეთებ! - უთხრა ქერა, ხალათში გამოწყობილმა, სრულმა ქალმა საშუალო სიმაღლის, შავ კულულებიან გოგონას რომელსაც არეული თვალები ჰქონდა. შეშინებული შეჰყურებდა ნემსმომარჯვებულ ექთანს. პირველად არ უკეთებდნენ წამალს მაგრამ ყოველ

არ მიიხედო წარსულისკენ( გამოღვიძება)

ცივი ქარი ქროდა და ყვავების დამაყრუებელი ჩხავილი არემარეს აყრუებდა.როგორ იქნა გამოჩნდა სინათლის წერტილი და იმედი ჩაესახა გოგონას რომ ეს მისი ცხოვრების დასასრული არ იქნებოდა.უკანასკნელი მუხის დიდი ხეც გამოიარა და ნანატრი ხედი გადაეშალა.