საცოლე ქირით.. (27)

რამოდენიმე დღე ნატა და ლუკა ისეთი ბედნიერები და გახარებულები იყვნენ ღიმილს ვერ მოაცილებდი მათ სიხარულს თინათინიც და გიგაც ერთვოდნენ. ნატასაც წამოზრდოდა მუცელი და საყავარლად გაბერილიყო უკვე 12 სრულდებოდა დაღლილ ლუკას მალევე ჩაეძინა რასაც ვერვიტყვით

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 11)

"ღმერთო ჩემო... ნუთუ ამ მამაკაცის გაუტეხავ თავდაჯერებულობას ბზარი დაეტყო?!"_პირდარებული ქვეცნობიერი დაბნეულად ყვირის გულის ყველაზე ბნელი კუნჭულიდან. -არ დაგტოვებ. თუ გამაგდებ წავალ, მაგრამ ჩემით არასდროს არ დაგტოვებ. მიყვარხარ დემეტრე ავალიანო!

NSG (სრულად)

2014 წლის თბილისი. ის თბილისი, განვითარების ყველაზე ვიწრო ხიდზე რომ იდგა. ის თბილისი, ჩვენ რომ საჭიროებაზე ბევრად სწრაფად გაგვზარდა. და მაინც, არ მახსოვს ვინმეზე ასეთი ამბავი ყოფილიყო. ყველას ენატრებოდა, ვინც არ იცნობდა იმათსაც. ყველა განიცდიდა.

დაბრუნება(2)

-კაი მაშინ წავიდეთ ხო?_ანას გადავხედე რომელიც ისევ გიოს მიშტერებოდა._ანა წავედით_ანამ გამომხედა და გამომყვა გზასი გიოს ხმა_ეე მოიცა დამელოდეთ. ბოლოს გიოს მანქანით წავედით, წინ გიო და ანა იჯდნენ. უკან მე და საბა.ოხხ ანა ვითომ ვერფერს ვერ ვხვდები რა.

ბავშვობიდან დანგრეული ცხოვრება-ანუ გავხდი მეძავი (თავი 3)

მთელი წელი ჩხუბში ატარებდნენ, ანი ისევ არაფერს სწავობდა, მასწავლებელი გადარეული ყავდა, ამჯერად დათოს გადაყვარების შემდეგ ვიღაც ლევანი შეყვარდა, ისევ ჩვენი სკოლელი, ბიჭებსაც მეტი რა უნდოდათ, ისევ თავისას აგრძელებდნენ, კლასსში დათო შემოყავდათ და

ქურდი შეგიყვარდა? (ნაწ. I)

ვინ ხარ? - გაწონასწორებით იკითხა ლუბამ, რომელსაც ინტერესი უთრთოდა. მამაკაცმმა ხმა არ ამოიღო. როგორც ჩანს, შეცბუნებული სულ არ მოელოდა ვინმეს გამოჩენას. თითქოს მისი საშიშობა თვალებში ამოიკითხაო ლუბამ, უკან გადახტა. -ვინ ხარ და რა უქენი ჩემს

Black (სრულად)

განთიადი.....ცა ლურჯსა და ყვითელს მოეცვა....მზე ღრუბლებიდან ზლაზვნით ამოდიოდა .... მთელი არემარე გაზაფხულის სურნელით გაჟღენთილიყო...ეზოში ბავშვების ჟრიამული ისმოდა. ბავშვობა, ტკბილი ბავშვობა... ძველი დროის გახსენებისას ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა.....

უგულო და ბაბნიკი #3

მაღვიძარა გაბმული რეკდა,ბოლოს მობეზებულად დაარტყა ხელი და თვალები წვალებით გააახილა,ნაცრისფერი,მაქმანებიან ფარდების მირმა მოღრუბლული ღრუბლები ცანდა და ოთახ საგრძნობლად აბნელებდა,გაახსენდა,როგორ უყვარდა ასეთი ამინდეი ადრე,მაგრამ ეგ ადრე ახლა ყველა

სიყვარული და კრიმინალიზმი

ხვალე მივდიოდი წაკითხულ ვაკანსიაზე, ცოტას ვნერვიულობდი, მაგრამ ახლა ფული ძალიან მჭირდებოდა და ყველანაირ პირობებზე თანახმა ვიყავი...გათენდა...გარეთ თოვდა ფიფქებად, ავდექი და განცხადებაზე მითითებულ მისამართზე წავედი, ქუჩაში რომ გავედი, მაგიდასთან

პროვინციელი (3)

საათს დავხედე , ჯერ პირველი საათია, რა ვაკეთო საღამომდე? ქალაქი დათვარიელებული მაქვს მაგრამ მთაწმინდაზე არ ვარ ნამყოფი, მარტო ვერ გავალ, ნიკას ვთხოვო? მცხვენია , არც ისე გავუშინაურდი, რომ რამე ვთხოვო ისედაც უხერხულად ვგრძნობ ამ ადამიანებთან თავს ,