ჩემი ქიმიის მასწავლებელი

-კანჯარაშვილი!ახლავე ადექი ფეხზე და გადი გარეთ!-მშვიდად წარმოთქვა შუახნის მოხუცმა და ქვემოდან ამომხედა. მასწავლებლის მაგიდასთან იჯდა,სათვალე ცხვირის წვერზე ჩამოედო და როგორც მივხვდი ჟურნალს ავსებდა.თვალებში ჩავაჩერდი,ისე რომ წამითაც არ გამიხედავს

შემიყვარდი სულელო(მეთვრამეტე თავი)

ნაუშნიკები ამოვიღე ჩანთიდან და ტელეფონის ამოსაღებად ჩავიყავი ჯიბეში ხალი მაგრამ სადაა ტელეფონი და გამახსენდა რომ თათიასთან რომ მივედითმე და ლუკა დამივარდა მაგრამ მაშინ მაგისთვის არ მცხელოდა ვიფიქრე მერე ავიღებთქო და აჰააა დამავიწყდა.ეხა კიდე ასე

ჩემი ნაკვალევი (სრულიად)

მაშინ სულ რაღაც თხუთმეტი წლისა ვიქნებოდი როცა მომიწია მძიმე რეალობისთვის თვალი გამესწორებინა. ჩვენი ოჯახი ხუთი წევრისგან შედგებოდა მე, დედა, მამა და ჩემი პატარა დები. ისინი ტყუპები იყვნენ რვა წლისები. მამა ლოთი იყო იმდენად საზარებილი იყო მისი სახე

გრძნობები შიშის გარეშე (10)

-ახალი ოჯახი? გაკკვირებულმა ვკითხე და მეც მისი ჟესტები გავიმეორე, მანქანიდან გადავედი დიდი წითელი აგურებით ნაშენები გალავანი სახლს გარშემო შემორტყმოდა,საკმაოდ დიდი ზომის იყო, მის უკან კი საერთოდ არაფერი მოჩანდა, ფაქტიურად რომ ვთქვათ ეს გალავანი

ორი ჭიქა ვისკი (1)

-ანა პირველისთვის? არ ვიცი, ალბათ აი იმ მშენებარე კორპუსს ხომ ხედავ? -სიგარეტი საფერფლეში ჩაწვა და 25 სართულიან ულამაზო შენობას გახედა -აი მაგას ჩემი ხელებით დავანგრევდი. -გაიცინა და ახალი ღერი ამოიღო კოლოფიდან, -რას ვიზამდი და ყველაფერს. რანაირი

გამყრელიძე (6)

-ჩემო ფერია ხო კარგად ხარ? - სანდროს ხმა იყო ისე მესიამოვნა მისი ხმის გაგონება რომ წამოვხტი საწოლიდან და ზედ შევახტი ისიც მომეხვია მაგრამ სიცხისგან იწვოდა. მივხვდი ჩამოვედი მისი მკლავებიდან და საწოლზე დავჯექი-სულ გაყინულხარ-მითხრა, საბანი გადამახურა

ფულზე ღირებული 10 თავი

ისევ ადრიანად გამოეღვიძა ეკოს.მძინარე სანდროს დახედა და ფრთხილად წამოდგა საწოლიდან.ოთახს დიდი ფანჯარა ქონდა საიდანაც მზის სხივები უხვად შემოიჭრებოდნენ საძინებელში. მზე მზისკენ გაემართა და ასე ფანჯრდან უყურებდა სრულიად უცხო გარემოს.როგორ ნატრობს ახლა

შემთხვევითი ქმარი

ნელა დააშორა თვალები ერთმანეთს და თეთრ ჭერს ახედა,რომელზეც დიდი ოქროსფერი ჭაღი ეკიდა.მალევე გაისმა კარებზე კაკუნის ხმა. -შეიძლება ქალბატონო სალომე?-იკითხა ფორმებში გამოწობილმა მამაკაცმა.-შემოდი დავით.-უთხრა გოგონამ და საწოლზე წამოდგა. -დედათქვენმა

"მომაკვდინებელი სიცხე"(8)

ნელა და მოხერხებულად დარბოდა გონება კი მთლიაანდ ნიკათი იყო მოცული.ვერ გაეგო რატომ დაურეკა ან თუ დაურეკა ნორმალურადმაინც ესაუბრათ.თუმცა ისიც მართალია,რომ ლიდიამ გათიშა ტელეფონი..ისიც იმიტომ,რომ საუბარი უკვე თავისთავად მთავრდებოდა და აქრი არ ჰქონდა

მანდატური 4

-ეს პენუარი გხატავს მაგრამ ახლა არ გიხდება ! - ხელის ერთი მოძრაობით გაააძრო პენუარი ერისთავს და ხარბი მზერა შეავლო შიშველს -არც შენ არ გამშვენებს ეს მაიკა ! - ხელის აწევით გადააძრო მაიკა გვირგვლიანს და ხელები შიშველ გულ მკერდზე აასრიაალა ...