დარჩი ჩემთან... (თავი მესამე)

მეც აღარ დავაყოვნე, ტელეფონს ვუპასუხე -გისმენთ -გიგა ვარ, ჩანთა მე დამიტოვე? -უი, დამრჩენია, კაი 5წუთში მოვალ გიგამ გამითიშა, როგორც ჩანს იქიდან ისე გამოვიქეცი ჩემი ჩანთა სულ გადამავიწყდა. კიბეები ავირბინე და კარებზე დავაკაკუნე, კარები გამიღო -შემო

მეგობრის დაბრუნება. (ნაწილი 3)

ლუკას წასვლიდან ერთი კვირა იყო გასული, როდესაც სკოლისკენ მიმავალ მანქანა დამეჯახა ოთხი დღე კომაში ვიყავჯ ექიმებს არანაირი იმედი არ ქონდათ რომ კომიდნ გამოვიდოდი, გონს რომ მოვედი პალატაში ლუკა დამხვდა ჩემს ხელზე თავჯ ედო და ეძინა ლუკას დანახვაზე

შურისძიება თუ...?!(თავი III)

ზოგჯერ დანაშაულს ხვდებიან,მაგრამ რა აზრიაქვს... წართმეულს უკან ვერავინ დააბრუნებს! იმ სიძულვილს რაც ჩაებეჭდათ თავში ვეღარ წაშლიან და.. საერთიდ ვეღარასდროს გამოისყიდიან საკუთარ სანაშაულს.

სიყვარული გიჟის ენაზე PART III

წამოვჯექი, ისევ დილის 8 საათი იყო. საკუთარ თავზე გავბრაზდი, ჩვევებს რომ ვერ ვამარცხებდი და სააბაზანო ოთახში შევედი, სარკის წინ გავშეშდი, მთელი სხეული დაბუჟებული მქონდა. ამ დროს დემეტრემ დააკაკუნა კარებზე. - ცხოველი ხარ... - შენ მეუბნები მაგას?

ღამის 12 მერე.... (სრულად)

ბილეთი ხელში მიჭირავს, სადაცაა გმოაცხადებენ, ჩასხდომა თბილისი-იტალია დაიყოო ,მეც სულმოუთქმნელად ველოდები და ერთ ადგილას ვცქმუტავ!... რა ბედნიერებაა, მეღირსა როგორც იქნა! იტალიაში მოგზაურობა ჩემი ოცნება იყო ბავშობიდანვე, მაგრამ ეხლა უფო ის ფაქტი

მაინც შემიყვარდი 7

ნათქვამია იმედი ბოლოს კვდებაო მართალია სწორედ ეს მცირედი იმედის ნაპერწკალი გვაძლევს ძალას გავუმკლავდეთ ტკივილის... უფალო ხშირად გგიგზავნის ტკივილის რომ დავაფასოთ სიხარული და საყვარელი ადამიანი ვინც ამ სიხარულის მოზეზია...... ბოდიშით დაგვიანებისთვის

ყველაფერი ხდება (სრულად)

ყველაზე მეტად თვალში მისი არანორმალურად გარუჯული სხეული მხვდებოდა დეკემბრის შუა რიცხვებში. მარცხენა, საათიანი ხელი მაგიდაზე ჩამოედო, მეორეში კი სიგარეტი გაერჭო. ისეთი შეგრძნება მქონდა, რომ სადაცაა კვამლი ამივიდოდა. გულში გემრიელად გამოვლანძღე და

ჩემი აგვისტოს ხუთი დღე5

თვალები ამიბრჭყვიალდა როცა მივხვდი რომ ამდენიხნის ოცნება შემეძლო ამეხდინა და ჩანჩქერის ქვეშ შევსულიყავი, მშობლების წყალობით ცურვა ვიცოდი ბავშობაში აუზზე ხშირად დავყავდი და ამიტომ თამამად ჩავყვინთე წყლში, ნელ ნელა გავცურა კლდიდან

ჩემი მწვანეთვალება (4)

ოღონდაც ეს არა...... ამის გარდა ყველაფერს წარმოვიდგენდი.. გაოცებისგან რასაც ქვია ყბა ჩამომივარდა... -შეეენ?? (მე) ისეთი ხმა მქონდა,ჩემითავის გამიკვირდა -ხო პრინცესა არ მელოდი??(უცნობი) -მე შენი პრინცესა უკვე დიდიხანია არ ვარ...(მე) -ვაა მართლა?მაინც

ივნის'ის'ეული [11]

ოდნავმა ნიავმა,როგორც კი ჩვენამდე მოაღწია დანიელმა სულ სირბილით ამაყენა და სახლში ძალით შემიყვანა.გინდა თუ არა გაცივდებიო.ისეთი ხმით მითხრა მეც იძულებული ვიყავი,რომ გავჩუმებულიყავი. დანიელის კალთაში მედო თავი,''მაშა და დათვს''