"მეორე მე" VI თავი

მეორე დილით, როდესაც თვალები გავახილე ერეკლე და ნინი დავინახე ვარდებით ხელში. ულამაზესი ასი ვარდით თაიგული შეეკრათ და ყურებამდე გაღიმებულები შემომცქეროდნენ. -იმედია "სიურპრიზს" მიიღებ და გვაპატიებ ბუტია.-ბუტია აქამდე არ დაუძახია ერეკლეს და იმდე

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი... ჰალსტუხით [18]

გაჩერებისაკენ წავიდა, რომ თვალში უკვე ნაცნობი შავი ბე ემ ვე მოხვდა.. საშინლად გაუხარდა ტატოს მანქანის დანახვა .. მაშინვე ჩქარი ნაბიჯით წავიდა მანქანისაკენ.. ტატომაც არ დააყოვნა, მანქანის კარი გამოაღო და ღიმილით შეეგება თავის გადაღლილ გოგონას .. -

უბრალოდ მიყვარხარ (14)

ეს ვთქვი და რესტორნიდან გავვარდი.. მანქანას სწრაფად ვმართავდი და 10 წუთში სახლში ვიყავი... ჩმოდანი გადმოვიღე და ტანსაცმელი რასაც ქვია ჩავყარე... აეროპორტში დავრეკე და ერთი ბილეთი დავჯავშენე პარიზისკენ.. ფრენა დღეს დილის 6 საათზე იყო.. სახლში რომ

ნერვებზე მოთამაშე (1)

-ჩემო სულის ნაწილებო, არც კი მჯერა, სწავლა რომ დავიწყეთ!-თქვა თვალებგაბრწყინებულმა ბიჭიაშვილმა და გოგონები გულზე მიიხუტა. როგორც ყოველთვის, უამრავი ხალხი ირეოდა უნივერსიტეტის ეზოში, ზოგიც იცინოდა, ზოგიც განმარტოებით იჯდა და ტელეფონს ჩაჰკირკიტებდა.

მე ორმაგი ტყვე ვარ-10 თავი

ცხვირში აუტანელმა მწარე სუნმა შემიღიტინა,შევიმშმუშნე მაგრამ განძრევა გამიჭირდა.წამით შევფიქრიანდი ვერ აღვიდგინე სად ვიყავი და რატომ ვიყავი.თვალები ძლივს გავახილე,არემარე გაჭირვებით მოვათვალიერე,თავი საშინლად მტკიოდა,მივხვდი პალატაში ვიწექი,გასული

Давай за жизнь (6)

უკვე ერთ კვირაზე მეტი გავიდა,ბატონი ალექსანდრე კი არსად ჩანდა,ტასო ადგილს ვერ პოულობდა,ვერ ხვდებოდა რატომ არ მოვიდა მამამისი და ა წაიყვანა სახლში...დავიჯერო ვერ მიხვდა რომ სახლლში არ ვარ...ბიჭები მორიგეობით შემნოდიოდნენ და საჭმელი

აქ არ არსებობს შუალედი-ყველაფერი ან არაფერი{8}

არ დამიძინია ან როგორ შემეძლო დაძინება,როცა ვგრძნობდი ამხელა სიყვარულს?! ამხელას ვამბობ, რადგან ის იმხელაა, რომ ვერსად დაეტევა და მისი ზუსტი განსაზღვრა შეუძლებელია. სიყვარულიც ხომ შუძლებლის შეძლებაა. გიყვარდეს ადამიანი ეს, მართლაც, შეუძლებელია. მე

ივნის'ის'ეული [9]

ადამიანებისთვის,როგორი მნიშვენელოვანია ყველა სიახლე.დაპროგრამებულ არსებებს ვგავართ,რომლებიც ყველაფერ ახალს თავში სამუდამოდ იბეჭდავენ.ჩემთვის,რომ გეკითხათ ჩემი და დანიელის ურთიერთობაში მნიშვნელოვანი ფაქტები,აუცილებლად თარიღით და საათით გიპასუხებდით

და როცა (დასასრული)

და როცა(დასასრული) ალბათ ღმერთს სურდა ყველაფერი ასე მომხდარიყო. ღმერთს თავიდანვე ჰქონდა განზრახული მათი ერთად ყოფნა. ალბათ თითოეული განსაცდელი მათი სიყვარულის გამოსაცდელად იყო მოვლენილი. და მათ ამას გაუძლეს. მათ გააფრინეს სიყვარულისთვის. მათ

დასასრულის დასაწყისი (სრულად)

სურვილმა მოუარა,რომ დამიანესთვის ეკოცნა.არც დაფიქრებულა ისე ნაზად და ფაქიზად შეეხო დამიანეს ტუჩებს,ვერ სცდილობდა მის ალუბლისფერ ტუჩებს,რომელსაც სიგარეტის და ღვინის გემო ჰქონდა.თავი,როგორღაც შეიკავა და მოსწყდა მის ტუჩებს,წელში გაიმართა და წასვლას