მთვარის ბზარები

მივდივარ ქარში და ჩემი გული ძგერს, წარსული კვლავ არ მტოვებს. ერთი კვარტალის გავლის შემდეგ ვხვდები, რომ დარდი მძლევს და ტკივილი იღვიძებს. წარსულის მოგონებები, განსაკუთრებით ჩემი სკოლის შეცდომები, არ მავიწყებს. მე მარტოდ მარტო მივდივარ ქუჩაში, გავიარე

ისევ აქ (თავი 2)

მაგრამ გამოჩნდება შენს ცხოვრებაში ისეთი ადამიანი , რომელთან გატარებულ ერთ საღამოს უფრო მეტი მნიშვნელობა ექნება, ვიდრე სხვასთან რამდენიმეწლიან ურთიერთობას... მიხვდები რომ თავიდან იბადები, მისცემ თავს უფლებას, კვლავ შეეხონ შენს სულს...

ზოგჯერ წინ გვყავს(15)

– ახლა კი მიდი მოწესრიგსი სახლში წადი და დაისვენე დევიდი ჩამიკოცნე.- ასე გამომისტუმრა მაქსმა ის, რომ არა არ ვიცი რა მეშველებოდა ამ უცხო ქვეყანაში.

განთიადი (სრულად)

-21 ოქტომბერს, ძალიან ლამაზი თეთრი კაბით, ბევრი ხალხის წინ, მინდა შენი ცოლი დავირქვა, მინდა ყველამ დაინახოს, როგორ მეყვარები სულ. -სულ გაგიჟდი ხო? სიცილით ამოთქვა, გაკვირვებულმა მასპინძელმა. -სხვა გზას მიტოვებ? ასეთი ბედნიერი არასდროს ვყოფილვარ. არ

ისევ აქ (თავი 1)

არ აქვს მნიშვნელობა რამდენად შორს გაიქცევი, პრობლემები,წარსული,ტკივილი,არცერთი მათგანი გაქრება შენი გონებიდან,დრო არაფერს კურნავს,შენ ეჩვევი და თითქოს ეგუები მომხდარს,ეს კი იმაზე მეტად გტკენს, ვიდრე წარსულში მომხდარი ამბავი... გაქცევით ახალ ისტორიას

მომკიდე ხელი - თავი მეთოთხმეტე

-იცი... -კი, განზრახ იყო გაკეთებული. ნეტავ იქვე დასრულებულიყო... -რას ამბობ! გაგიჟდი? -მერჩივნა...

განთიადი (დასასრული)

-21 ოქტომბერს, ძალიან ლამაზი თეთრი კაბით, ბევრი ხალხის წინ, მინდა შენი ცოლი დავირქვა, მინდა ყველამ დაინახოს, როგორ მეყვარები სულ. -სულ გაგიჟდი ხო? სიცილით ამოთქვა, გაკვირვებულმა მასპინძელმა. -სხვა გზას მიტოვებ? ასეთი ბედნიერი არასდროს ვყოფილვარ. არ

მომკიდე ხელი - თავი მეცამეტე

რამდენიმე წუთში მეც დავტოვე კლასი და გასაღებით ხელში სამასწავლებლოსაკენ გავემართე. კლასიდან გამოსულს საკმაოდ არასასიამოვნო სპექტაკლი დამხვდა დერეფანში. -ვაიმე!- შევძახე, ზურგჩანთა სწრაფად მოვისროლე დერეფ- ნის კუთხეში და ძირს მწოლიარე კლასელისაკენ

მომკიდე ხელი - თავი მეთორმეტე

საღამოს მზის სხივებს ჯერ კიდევ შერჩენოდათ სითბოს კვალი და ლამაზად აელვარებდნენ ფანჯრის მინებს. მავსებდნენ. დღეს სრულყოფილებას მატებდნენ და უსასრულო ჰორიზონტს ალისფრად აფერადებდნენ.

წარსულიდან მომავლამდე (დასასრული)

გაგიმართლა, მაგრამ რა იცი, რა ხდება. იქნებ კიდევ შევხვდეთ ოდესმე და განანებ, რომ ჩემი სიყვარული უარყავი