პაზლების ქურდი IX /აჩრდილებზე მონადირე/

- ისწავლე ჩემი ნდობა! ისწავლე ჩემი სათანადოდ დაფასება და არასოდეს იფიქრო გაქცევაზე, გასაგებია?! აღარასოდეს სცადო ჩემგან გაქცევა, გაფრთხილებ! - იარაღის ლულა მკვეთრად მომაჭირა მკერდზე, სვიტერზე ჩაბღუჯული ხელი უარესად დაემუშტა და ერთიანად გაუთეთრდა.

სხვა ქალაქში °სრულად°

-ვიცი ყველა მე მელოდებით. -ჯერ დაჯექი შვილო, ვისაუბროთ და გავარკვიოთ. -გასარკვევი არაფერია მამა. მადლობა გაბრიელ შემოთავაზებისთვის, თუ ისევ ძალაშია მე თანახმა ვარ.- წამითაც არ მოუშორებია მზერა გაბრიელის სახისთვის. -რა თქმა უნდა.-წარბიც არ შეუხრია

მე შენ და ცხოვრება (თავი 11)

დუდუ იცოდე თუ თმის ერთი ღერიც ჩამოუვარდება და მაგ იარაღს არ შეინახავ მიწასთან გაგასწორებთ ყველას საერთოდ, ხომ იცი არ გამიჭირდება, თქვენი გაზრდილი ვარ.თუ თქვენ ვერ გაგიმეტებთ იმ ქვეყნისთვის, საკუთარ თავს გავიმეტებ და ვფიქრობ ეს უფრო დაგტანჯავთ.

იმედის სხივი 1

"რა ან ვინ გენატრება ყველაზე მეტად? " ხშირად ვუსვამ საკუთარ თავს ამ კითხვას... იმის მიუხედავად რომ პასუხი ვიცი და სულ მიტრიალებს გონებაში. მერე კი ღრმად ვეფლობი ჩემს მოგონებებში, მონატრებასა და ტკივილებში.

გაზაფხულები +18 (სრულად)

ძალიან ნელა მიახლოვდება და თავისი ტუჩებით ჩემს ტუჩებს ეხება. სხეული მეჭიმება, მაგრამ მალევე ვდუნდები, თითქოს ფეხებში ძალა მეცლება. რაღაცნაირი, სრულიად უცხო და ძალიან სასიამოვნო მუხტი მივლის, სხეულის ყველა ნაწილში ვგრძნობ მას. კოცნა თითქოს საუკუნედ

ცხოვრება მოულოდნელობებით (ნაწილი 6)

საავადმყოფოში იყო, სასწრაფო დახმარების ბრიგადამ დაჭრილი მამაკაცი შემოიყვანა და საოპერაციოში დაგაიყვანეს რადგან ცეცხლსასროლი იარაღისგან მიყენებული შემავალი ჭრილობა ჰქოდა და ბევრ სისხლს ჰკარგავდა. კატო თერაპევტი იყო და რადგან პაციენტი მისი არ იყო

ვნების მსხვერპლი #2

- აი, შენი გაკეთებული ყავა რომ მიყვარს, ისე არაფერი, რა! - ხარბად ისუნთქავდა ყავის სურნელს ვახო და ცდილობდა ოდნავ შეემსუბუქებინა ქალი. - ქეთ, გახსოვს, პირველად რესტორანში რომ ვიყავით, რა საზიზღარი ყავა იყო? იმის მერე, მარტო შენს მოდუღებულს ვსვამ და

სიკვდილთან შეგებების საზეიმო ჰანგები

წვიმის წყლისგან დამდგარ გუბეში ჩახტა. კაბა დაუსველდა, შავი ლაქებით შეიმოსა შიშველი წვივები და მზისგან ნაფერები მიას მარცხენა ლოყა. ჩრდილქვეშ, გრილი სიო გაებუტა, ასე ძალიან რომ ესიამოვნა მზის სხივებთან შეხვედრა. ხელები ჰაერს მოხვია და ცეკვა დაიწყო.

სიცრუის სადგური 3

ერთი კვირის შემდეგ სოფი მესხს სამსახურში აუხსნეს, რომ რესტორნის მთავარი მეწილე მუსიკალურ გაფორმებას სხვა ხედვით ანაცვლებდა და ვიდრე მისი კანდიდატურის დარჩენის საჭიროებაში არ დაარწმუნებდნენ, დროებით უნდა დამშვიდობებოდნენ.

ჯაშუში. (სრულად)

მეტი აღარ შემეძლო. მთელი ძალით შემოვხვიე ხელები და საპასუხო ჩახუტებას დაველოდე. მანაც არ დააყოვნა და ისე მიმიხუტა მთელი სხეული ამტკივდა. -შენთვისვე აჯობებს სიზმარი არ იყო. -საშინლად დაბოხებული ხმით მითხრა და მის სხეულზე ამაკრა.