ესპანელი მაფიოზები 13

_ლიზა!_შევბრუნდი.მატიასი მომიახლოვდა.ძალიან მომიახლოვდა.მეტისმეტად მომახლოვდა.იმდენად მომიახლოვდა რომ ერთი სანტიმეტრიც და ცხვირით შემეხებოდა _ამას არ უნდა ვაკეთებდე!_ამოიბუტბუტა,დაიხარა და მაკოცა.გავშეშდი, ის კი მკოცნიდა.მკოცნიდა ნაზად და ისე

"სისხლი და გამოძიება"(ნაწილი1)

"გამარჯობათ,მე ვარ გოგონა რომლის ცხოვრებაც საკმაოდ ამოუხსნელი,გაურკვეველი და იდუმალებით მოცულია,ჩემს ირგვლივ სამყარო დანგრეულია და მე ვერანაირად ვამთელებ ბზარებს რომელიც ჩემს ცივ, გაყინულ გულს გარედან აკრავს!"

სხვა სამყარო /2/

დილით ტელეფონმა იქამდე არ შეწყვიტა წკრიალი სანამ სესილი არ გააღვიძა - დილის 7 საათია, ამ დროს რომელი ნორმალური უნდა რეკავდეს?- ჯუჯღუნებდა სესილი - საქმის დროა ლამაზო ქალბატონო- თაზოს ხმა გაისმა ტელეფონიდან

მექანიკურად! (13 თავი)

ნიკას საქციელმა ნერვები მოუშალა. ვერ იტანდა როცა ასე ეღადავებოდა და თავისებურ დასკვნებს აკეთებდა. ცოტათი გაღიზიანებული შებრუნდა სახლში.თათა მაგიდის ალაგების პროცესში იყო, უკვე ასრულებდა -ყოფილიყო,მე ავიღებდი-ბრაზმორეულმა უთხრა.თათას დიდი ხანია

არ შეგიყვარებ. 5თავი

კარის გაღებსთანავე მის მკლავებში ჩაესვენე.ძლიერად ვეხვეოდი წელზე.მასზე ერთი თავით დაბალს მის კისერში მქონდა თავი ჩარგული და უხმოდ ვტიროდი.

მე შენ და ცხოვრება (თავი 9)

მოვიდა და ჩამეხუტა,ხელები მოვხიე და მის თმაში ჩავრგე სახე.რას არ მივცემდი, სულ ასე ყოფნა, რომ შემძლებოდა მასთან.მიყვარდა უღმერთოდ და ცამდე,მეტი რომ აღარ არის,მეტი რომ აღარ არსებობს.

Je t'aime (თავი 13)

კარი გაიღო და ალექსანდრე დავინახე! გული იმდენად ამიძგერდა, რომ მისი ხმა ყურებში მესმოდა. მთელი სხეული მიხურდა, ვღელავდი, ვნერვიულობდი, დაძაბული ვიყავი.. სხეულის თითოეულ წერტილში ყველაფერს ვგრძნობდი!

აპრილის დაბადება დეკემბერში -თავი 6-

დილით სამზარეულოდან გამოსულმა ხმაურმა გააღვიძა, ისე უნდოდა ძილის გაგრძელება, მაგრამ შემდეგ გაახსენდა წუხანდელი ამბები და თავი წამოწია საწოლიდან. ფანჯარაში რომ გაიხედა დაინახა მოღრუბლული ცა, რამაც საკმაოდ სასიამოვნო გრძნობა დაუტოვა, რადგან წვიმიანი

ახალი სიცოცხლე (სრულად)

დადიანების საგვარეულო შტოს გამგრძელებელი ერთადერთი მემკვიდრე,ეჟენი დადიანი.თბილისის მახლობლად,კიკეთში დიდ სამ სართულიან სახლში ცხოვრობდა,არ გაგიკვირდეთ ისინი ხომ თავადები იყვნენ და შესაფერისი სამყოფელი სჭირდებოდათ.

გრეიპფრუტისფერი არავინ /სრულად/

- მე… - ოდნავ ჩახლეჩილი ხმით დაიწყო. - მე მინდა დამიმახსოვრო, მინდა არასოდეს შეგეპაროს ეჭვი ჩემს არსებობაში. - არასოდეს