ხითხითი (სრულად)

ელოდება მტვრის ავარდნას, რომ მიხვდეს, მსახიობი დაეცა. სანამ ბრუნავს მტვერი მაღლა, იცინის და წვება თვითონაც. ცივია სცენა და ცარიელია დარბაზი. ერთად წვანან ცარიელ სიცივეში. ნელა მიფრინავს მტვერი დაბლა, ზედ ეფინება ორივეს, როგორც კვამლისგან გამუქმებული

-ესე იგი, შეიძლება შეგიყვარდე კიდეც? -უკვე მიყვარხარ 8 თავი

მანქანაში არც დამიანეს უთქვამს რაიმე და არც მე. მხოლოდ რესტორანთან, მანქანიდან გადმოსვლისას ამოიღო დამიანემ ხმა და მითხრა -ნება მომეცი დაგეხმარო-მის გამოწვდილ ხელს ჩემსას ვაგებებ და მანქანიდან გადმოვდივარ...

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეთექვსმეტე თავი)

-იარაღი დამიანე ,იარაღი_თქვა მან -რა იარაღი? -აქ ანა იარაღს ინახავდა და ახლა აღარაა.

ვალენტინა -6- +18

- რა გჭირს, იარაღი პირველად დაინახე?! - შევუღრინე და კოპები შევკარი. არადა, თავს დავდებ მეც ზუსტად მისნაირი გამომეტყველება მქონდა. საკუთარი გულის ცემის ბაგაბუგს ყურებში ვეღარ ავუდიოდი. ხელის კანკალით შევეხე ცივ იარაღს, რომელიც მართლაც ცივი იყო.

სამუდამოდ მეყვარები (1)

ერთი ნახვით შემიყვარდა არცკი ვიცი მისი დანახვისას რა დამემართა მაგრამ ჩემს გაყინულ და უკვე ქვად ქცეულ გულში სითბო ჩამეღვარა უცებ უჩვეულოდ ავკანკალდი

სიზმარი

-მეც ხშირად დავდივარ აქ.-საყვარლად შემომხედა.-ლელუ ძალიან მიყვარხარ,მინდა სულ ჩემს გვერდით იყო, შენს გარდა ვერაფერზე ვფიქრობ.-ეს მითხრა და ჩემს ბააგებს დაეწაფა, როგორ სასიამოვნო იყო ვერც კი აღვწერ, ჟრუანტელმა დამიარა.

ევა

,,ალე იტყოდა ხოლმე, ასეთი ქალები, ბოტანიკური საოცრებებივით, ან ხელოვნურად გამოჰყავთ, ანდა სხვა პლანეტიდან არიან ჩამოფრენილებიო...." ისტორია კონსტანტინეზე და ევაზე. ისტორიაზე იმაზე, თუ როგორ ებრძოდა ერთი ესმაკს, მეორე კი - ღმერთს.

საცდელი კურდღელი IV

არაუშავს,თუ სასიკვდილო ხარ,ისეც მოკვდები. -გონებამახვილური სისულელე წამოვროშე და ბედნიერების მორევში უსასრულოდ გადავეშვი.

კორონავირუსის მიღმიერი ისტერია

ბოლოს ისე გამოვიფიტე ემოციების სრულად დახარჯვითა და ჩემი უბედურების ტრაგიკული გამოტირებით, რომ სიკვდილიც გადავიფიქრე. წერილი გადავიკითხე და მივხვდი - საკმარისად დამთრგუნველი არ იქნებოდა, სიცოცხლეს რომ გამოვსალმებოდი.

ზღვარგადასული [სრულად]

არავინ იცის სხვისი დარდი... სხვისი კი არა უკვე საკუთარიც აღარ ვიცით, საკუთარსაც გავურბივართ და ვემალებით. და რა მოხდება ადამიანებს ერთმანეთისთვის ყველაფერი რომ გვქონდეს ნათქვამი და არ დაგვრჩეს არაფერი უთქმელი?!