ერთად ყოფნა შეუძლებელია 4 თავი

ახლა მოვრჩი მანქანის შეკეთებას და რესტორანში მივდივარო,-მოახსენა ბიჭმა.-კარგი,შენგან კარგ ამბავს დაველოდები.საღამოს სახლში გნახავ .-ტელეფონი გვერდით სავარძელში მიაგდო და პედალს კიდევ უფრო მიაჭირა ფეხი.

გააღვიძე შენში ჩათლახური ქვეცნობიერი(თავი 1)

-შენი კუბო დავდგი აქანეც და გურიაშიც.მაგფერი სასტოული წარმომავლობის თუ იყავი აქინემდე ვერ თქვი?-გამოშტერებული ვუყურებდი სრულიად შეცვლილ გოგოს და ხმის ამოღება ვერ შევძელი-რას მიყურებ თვალებ და....პილი, კაიიი ბებიაჩემის გაკეთებული

ესპანელი მაფიოზები◇◆9◇◆

_მატიას_ზანტად თქვა დიეგომ _ჩემო ძველო მეგობარო.როგორ ხარ?_ცეცხლს ეთამაშები დიეგო._მატიასის თვალებში ის ყინულოვანი ბრაზი იკითხებოდა მხოლოდ მასთან რომ მენახა_და ვინ გითხრა რომ ცეცხლთან თამაში არ მიზიდავს

ნუკა(3თავი)

-მოვდიავრ ხო მოვდივარ ნუ მოლეწე ეგ ღილაკი. კარი სენდვიჩით ხელში გმიღო მეც გამოვგლიჯე და თავად დავიწყე ჭამა. -რა გჭირს. საშინლად ვნანობდი ჩემს საქციელს. ახლა რომ მივეტოვებიე, რომ წასულიყო და აღარ დაბრუნებულიყო მერე? -იოანე სახლშია? ან ნინა?

გასროლა!(თავი მეოთხე)

ამ სიტყვების თქმისას ლილის გავხედე და მივხვდი რომ მის თვალებში უსაზღვრო სითბო და სიმშვიდე სჩანდა.და მივხვდი რომ იგიც იმავეს გრძნობდა ჩემს მიმართ.მიუხედავად იმისა რომ მამაჩემი მამამისმა მოკლა და ეს გრძნობა ორივეს გვტანჯავდა ეს მაინც ასე იყო.მე

ნადირობა I-თავი

მსხვილი მუხის ძირას იჯდა ნათანიელი, წარსულის დღეებზე ფიქრობდა და თან ხის ამობურცულ ქერქს ზურგით ეყუდებოდა. რატომღაც იმ დროზე ფიქრობდა, როდესაც სიცოცხლე უყვარდა. უყვარდა ისე ძლიერად, რომ ჭიანჭველასაც კი ვერ დაადგამდა ფეხს. ეს ძალიან ადრე იყო,

მაფიოზი შემიყვარდა

-ორი წელი გავიდა შენი წასვლიდან ლუკა ( ვდგავარ სასაფლაოს წინ) -დაწყევლილი ორი წელი შენს გარეშე -ღმერთს რატომ მიყავს ადამიანები თავისთან? -იმიტომ რომ ადამიანებს ვისაც უყვარხარ დაისაჯონ?! -რატომ? ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ და მეყვარები ლუკ -არ

თავდავიწყებით შემიყვარდი (თავი 7)

ნიკა... ვერ ვხვდები რას აკეთებს ან რაში ჭირდება ის რასაც აკეთებს?! რა ურთიერთობა გვაქვს?! ან საერთოდ ასე რატომ მექცევა? ვერაფერს ვერ ვხდები. რაც ნიკა შემოვიდა ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი აირია. ჩემი ფიქრები, ჩემი ცხოვრება, საერთოდ ყველაფერი. ვერ

უსაზღვრო {6}

-მადლობა. -რისთვის? - ქვევიდან მოქცეულს დაჰყურებდა, სხეულის ყველა დეტალს უთვალიერებდა, თითებს ვერ აჩერებდა და ყველა წერტილში ეხებოდა. -იმისთვის რომ ჩემთან ხარ და ყოველთვის ყველაფერს სხვა ფერებში მაჩვენებ.

გასროლა! (მესამე თავი)

მთელი ღამე ფიქრში გავატარე,ვფიქრობი როგორ უნდა დამემტკიცებინა იმნაბიჭვრის ბრალეულობა თან ჩემს წინ მძინარე ლილის ვუყურებდი ვფიქრობი მის ბავშვობაზეც თუ რამხელა ტვირთს ატარებს ზურგით,რამდენი